-
221.《次韵江晦叔二首》 宋·苏轼
人老家何在,龙眠雨未惊。
酒船回太白,稚子候渊明。
幸与登仙郭,同依坐啸成。
小楼看月上,剧饮到参横。 -
222.《人日猎城南会者十人以身轻一鸟过枪急万人呼》 宋·苏轼
儿童笑使君,忧愠长悄悄。
谁拈白接?,令跨金騕褭。
东风吹湿雪,手冷怯清晓。
忽发两鸣髇,相趁飞aa18小。 -
223.《游桓山会者十人以春水满四泽夏云多奇峰为韵》 宋·苏轼
东郊欲寻春,未见莺花迹。
春风在流水,凫雁先拍拍。
孤帆信溶漾,弄此半篙碧。
舣舟桓山下,长啸理轻策。 -
224.《夜卧濯足》 宋·苏轼
长安大雪年,束薪抱衾裯。
云安市无井,斗水宽百忧。
今我逃空谷,孤城啸鸺鹠。
得米如得珠,食菜不敢留。 -
225.《瓶笙诗?并引?》 宋·苏轼
.庚辰八月二十八日,刘几仲饯饮东坡。
中觞闻笙箫声,杳杳若在云霄间,抑扬往返,粗中音节。
徐而察之,则出于双瓶,水火相得,自然吟啸,盖食顷乃已。
坐客惊叹得未曾有,请作《瓶笙诗》记之。 -
226.《清溪词》 宋·苏轼
大江南兮九华西,泛秋浦兮乱清溪。
水渺渺兮山无蹊,路重复兮居者迷。
烂青红兮粲高低,松十里兮稻千畦。
山无人兮云朝跻,霭蒙蒙兮渰凄凄。 -
227.《赠王仲素寺丞(名景纯·)》 宋·苏轼
养气如养儿,弃官如弃泥。
人皆笑子拙,事定竟谁迷。
归耕独患贫,问子何所赍。
尺宅足自庇,寸田有余畦。 -
228.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎,--孟郊
泉音玉淙琤。
琉璃剪木叶,--韩愈
翡翠开园英。 -
229.《大暑舟行含山道中,雨骤至,霆奔龙挂可骇》 宋·范成大
隤云暧前驱,连鼓讧後殿。
駸駸失高丘,扰扰暗古县。
白龙起幽蛰,黑雾佐神变。
盆倾耳双聩,斗暗目四眩。 -
230.《舟中作》 宋·陆游
不迁比景戍交河,三径归来得已多。
应俗愈疏身老大,读书渐废意蹉跎。
闲从孙叟苏门啸,醉和荆卿易水歌。
歌罢却挥孤棹去,石阑干下买渔蓑。 -
231.《忆昔》 宋·陆游
忆昔绍兴中,束带陪众彦,沐浴雨露私,草木尽葱蒨。
一朝穷达异,相遇忘庆唁。
远官楚蜀间,寂寞返乡县。
于时同舍郎,贵者至鼎铉。 -
232.《夏夜》 宋·陆游
山崦风生鵩啸悲,柴门月上树阴移。
熏衣汗雨初乾後,把卷蚊雷不动时。
孤闷难禁终岁病,浮生易满百年期。
钓竿只待清秋近,一棹烟波信所之。 -
233.《自述》 宋·陆游
勃落为衣隐薜萝,扫空尘抱养天和。
过期未死更强健,与世不谐犹啸歌。
野市萧条残叶满,酒家零落废垆多。
石帆山下孤舟雨,借问君如此老何? -
234.《系舟下牢溪游三游洞二十八韵》 宋·陆游
旧观三峡图,常谓非人情。
意疑天壤间,岂有此峥嵘。
画师定戏耳,聊欲穷丹青。
西游过沔鄂,莽莽千里平,昨日到峡州,所见始可惊,乃知画非妄,却恨笔未精。 -
235.《对酒叹》 宋·陆游
镜虽明,不能使丑者妍;酒虽美,不能使悲者乐。
男子之生桑弧蓬矢射四方,古人所怀何磊落!我欲北临黄河观禹功,犬羊腥膻尘漠漠;又欲南适苍梧吊虞舜,九疑难寻眇联络。
惟有一片心,可受生死托,千金轻掷重意气,百舍孤征赴然诺。
或携短剑隐红尘,亦入名山烧大药。 -
236.《我有美酒歌》 宋·陆游
我有美酒起自斟,劝君一卮为君吟,素衣未遂京尘化,绿鬓已受吴霜侵。
三巴涂路何嶔崟,五溪雾潦多毒淫。
虎豹夜啸裂崖谷,魑魅昼出矜山林。
身如槁叶堕幽阱,窅窅何啻千尺深。
无因剖胸出此心,一寸孤忠天实临! -
237.《送子龙赴吉州掾》 宋·陆游
我老汝远行,知汝非得已。
驾言当送汝,挥涕不能止。
人谁乐离别,坐贫至于此。
汝行犯胥涛,次第过彭蠡。 -
238.《岁暮遣兴》 宋·陆游
病著愁侵并不支,孤村况遇岁残时。
水轩客散成舒啸,山寺僧来得剧棋。
铜鸭香生风嫋嫋,竹鸡声断雨丝丝。
新诗锻炼功何似,问著衰翁自不知。 -
239.《晓望海山》 宋·陆游
暮山青尚浅,晓山如黛染。
开窗望海山,天清雾方歛。
向来六月中,黑云齐如截,苍龙下曳尾,卷雨洒炎热。
造物信老手,忽作万里秋,刻削此孤峭,巉然消客愁。
岂无一布帆,寄我浩荡意;会当驾长风,清啸遗世事。 -
240.《复雨》 宋·陆游
催唤儿童扫绿苔,长歌清啸兴悠哉!
林间子堕知梅熟,水面痕生验雨来。
往事已成孤枕梦,故人谁共一樽开?
自怜未负年华在,素扇团团月样裁。