-
81.《成纪书事二首》 唐·许棠
东吴远别客西秦,怀旧伤时暗洒巾。
满野多成无主冢,防边半是异乡人。
山河再阔千馀里,城市曾经一百春。 -
82.《七爱诗·白太傅(居易)》 唐·皮日休
吾爱白乐天,逸才生自然。
谁谓辞翰器,乃是经纶贤。
欻从浮艳诗,作得典诰篇。
立身百行足,为文六艺全。 -
83.《奉和袭美古杉三十韵》 唐·陆龟蒙
众木尽相遗,孤芳独任奇。
锸天形硉兀,当殿势頫危。
恐是夸娥怒,教临嶻嶭衰。
节穿开耳目,根瘿坐熊罴。 -
84.《松》 唐·李山甫
地耸苍龙势抱云,天教青共众材分。
孤标百尺雪中见,长啸一声风里闻。
桃李傍他真是佞,藤萝攀尔亦非群。
平生相爱应相识,谁道修篁胜此君。 -
85.《题李员外厅》 唐·李山甫
石砌蛩吟响,草堂人语稀。
道孤思绝唱,年长渐知非。
名利终成患,烟霞亦可依。
高丘松盖古,闲地药苗肥。
猿鸟啼嘉景,牛羊傍晚晖。
幽栖还自得,清啸坐忘机。
爱彼人深处,白云相伴归。 -
86.《和吴处士题村叟壁》 唐·李咸用
因阅乡居景,归心寸火然。
吾家依碧嶂,小槛枕清川。
远雨笼孤戍,斜阳隔断烟。
沙虚遗虎迹,水洑聚蛟涎。 -
87.《依韵修睦上人山居十首》 唐·李咸用
生身便在乱离间,遇柳寻花作麽看。
老去转谙无是事,本来何处有多般。
长怜蠛蠓能随暖,独笑梧桐不耐寒。 -
88.《题陶详校书阳羡隐居》 唐·方干
芸香署里从容步,阳羡山中啸傲情。
竿底紫鳞输钓伴,花边白犬吠流莺。
长潭五月含冰气,孤桧中宵学雨声。
便泛扁舟应未得,鸱夷弃相始垂名。 -
89.《早发》 唐·杜荀鹤
东窗未明尘梦苏,呼童结束登征途。
落叶铺霜马蹄滑,寒猿啸月人心孤。
时逆帽檐风刮顶,旋呵鞭手冻粘须。
青云快活一未见,争得安闲钓五湖。 -
90.《赠戍兵》 唐·韦庄
汉皇无事暂游汾,底事狐狸啸作群。
夜指碧天占晋分,晓磨孤剑望秦云。
红旌不卷风长急,画角闲吹日又曛。
止竟有征须有战,洛阳何用久屯军。 -
91.《题友人山居》 唐·黄滔
到君栖迹所,竹径与衡门。
亦在乾坤内,独无尘俗喧。
新泉浮石藓,崩壁露松根。
更说寻僧处,孤峰上啸猿。 -
92.《题僧院紫竹》 唐·陈陶
喜游蛟井寺,复见炎州竹。
杳霭万丈间,啸风清独速。
江南正霜霰,吐秀弄颛顼。
似瑞惊坚贞,如魔试金粟。 -
93.《竹十一首》 唐·陈陶
不厌东溪绿玉君,天坛双凤有时闻。
一峰晓似朝仙处,青节森森倚绛云。
万枝朝露学潇湘,杳霭孤亭白石凉。
谁道乖龙不得雨,春雷入地马鞭狂。 -
94.《巫峡听猿》 唐·吴商浩
巴江猿啸苦,响入客舟中。
孤枕破残梦,三声随晓风。
连云波澹澹,和雾雨濛濛。
巫峡去家远,不堪魂断空。 -
95.《晦日同志昆明池泛舟》 唐·无名氏
灵沼疑河汉,萧条见斗牛。
烟生知岸近,水净觉天秋。
落月低前树,清辉满去舟。
兴因孤屿起,心为白蘋留。
晓吹兼渔笛,闲云伴客愁。
龙津如可上,长啸且乘流。 -
96.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎, ——孟郊
泉音玉淙琤.琉璃剪木叶, ——韩愈
翡翠开园英。
流滑随仄步, ——孟郊 -
97.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
98.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
99.《题天长阮少府湖上客归》 唐·法振
孤棹移官舍,新农寄楚田。
晴林渡海日,春草长湖烟。
卧对闲鸥戏,谈经稚子贤。
佳期更何许,应向啸台前。 -
100.《寒月送玄士入天台》 唐·贯休
之子逍遥尘世薄,格淡于云语如鹤。
相见唯谈海上山,碧侧青斜冷相沓。
芒鞋竹杖寒冻时,玉霄忽去非有期。