-
121.《通州道中》 宋·汪元量
一片秋云妒太虚,穷荒漠漠走群狐。
西瓜黄处藤如织,北枣红时树若屠。
雪塞捣砧人戍远,霜营吹角客愁孤。
几回兀坐穹庐下,赖有葡萄酒熟初。 -
122.《宿蜡烛菴俊上房》 明·刘基
城外春江动客愁,江边细草绿悠悠。
还将短发临歧路,畏向东风忆旧游。
斜日远天归雁急,薄寒孤馆落花稠。
青灯不放还乡梦,一夜肠回一万周。 -
123.《落梅》 宋·张栻
清溪南畔小桥东,落月纷纷水映红。
五夜客愁花片里,一年春事角声中。
歌残玉树人何在,舞破香衫曲未终。
却忆孤山醉归路,马蹏残雪衬春风。 -
124.《铜马歌》 宋·王灼
君不见武皇逸志凌九垓,追风蹑影思龙媒。
鲁班门外立铜马,天厩万匹皆尘埃。
又不见伏波将军破交贼,归来殿前献马式。
据鞍习气殊未衰,想见老子真矍铄。 -
125.《过铁山驿》 宋·冯时行
来时趁作世情游,归去凄凉遣客愁。
万事世间多反复,一生此地几春秋。
天寒树老叶全脱,水落岸高溪不流。
行路崎岖纵难料,江湖付与一孤舟。 -
126.《周尉不来用单令韵见寄和之》 宋·胡寅
稼李太稼华,夭桃苦夭丽。
不如姑射子,仙质淡难际。
破寒传芳信,春意岂迢递。
亭亭映碧霄,茨屋安得蔽。 -
127.《诉衷情·今宵分破鹘沦秋》 宋·吴潜
今宵分破鹘沦秋。
孤客兴何悠。
要向云中邀月,真个是呆头。
风阵紧,电光流。
雨声飕。
嫦娥应道,未卜明年,是乐还愁。 -
128.《泊歙浦》 宋·方岳
此路难为别,丹枫似去年。
人行秋色里,雁落客愁边。
霜月倚寒渚,江声惊夜船。
孤城吹角处,独立渺风烟。 -
129.《雨花台》 宋·方岳
孤云落日倚西风,历历兴亡望眼中。
山入六朝青未了,江浮五马恨无穷。
客愁已付葡萄绿,迳雨空余玛瑙红。
我亦欲谈当世事,无人唤醒紫髯翁。 -
130.《客次狂吟》 宋·董嗣杲
野服支离号散仙,望晴閒倚柁楼前。
江山风月多寻酒,芦荻汀洲几泊船。
水路愁疑孤障雁,野庐清隔雨溪烟。
来春不负筇枝去,杨柳桥西听管弦。 -
131.《摸鱼子 吴门客中,九日,次魏彦文韵》 元·邵亨贞
雁来时、晚寒初劲,青灯摇动窗户。
商声暗起邻墙树,触景乱愁还聚。
秋又暮。
柰合造凄凉,无处无笳鼓。 -
132.《摸鱼子 吴门客中,九日,次魏彦文韵》 元·邵亨贞
雁来时、晚寒初劲,青灯摇动窗户。
商声暗起邻墙树,触景乱愁还聚。
秋又暮。
柰合造凄凉,无处无笳鼓。 -
133.《正月望夜闻影灯之盛斋中孤坐因写所怀》 宋·宋庠
汉家太一昏祠日,宝炬神灯遍京室。
仁寿先从殿里开。
织阿正傍楼前出。
传闻陌上乐康年,宝骑如龙人若仙。 -
134.《舟夜》 宋·赵汝鐩
夜泊枫林岸,江平万籁收。
松崖猿袅月,芦渚雁眠秋。
轩冕傥来尔,林泉归去休。
客愁正无奈,孤笛起渔舟。 -
135.《客夜怀王英甫》 明·张羽
半生江海上,犹未卜菟裘。
今夜雁初过,他乡人正愁。
青灯孤枕梦,黄叶一庭秋。
何日寻归棹,山阴访子猷。 -
136.《春雪不止》 宋·宋伯仁
春来雪意逾迟遛,又学飞绵过小楼,暖逐乐风虽易化,猛如前月未容休。
莺花消息孤诗课,蚕麦生涯累客愁。
莫道远人多冻杀,王师亦有在边头。 -
137.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
138.《拟行路难十八首》 南北朝·鲍照
奉君金巵之美酒,瑇瑁玉匣之雕琴。
七彩芙蓉之羽帐,九华蒲萄之锦衾。
红颜零落岁将暮,寒光宛转时欲沉。
愿君裁悲且减思,听我扺节行路吟。 -
139.《巫山一段云·古庙依青嶂》 唐·李珣
古庙依青嶂,行宫枕碧流。
水声山色锁妆楼。
往事思悠悠。
云雨朝还暮,烟花春复秋。
啼猿何必近孤舟。
行客自多愁。 -
140.《西江月·世事一场大梦》 宋·苏轼
世事一场大梦,人生几度秋凉?夜来风叶已鸣廊。
看取眉头鬓上。
(秋凉 一作:新凉)
酒贱常愁客少,月明多被云妨。
中秋谁与共孤光。
把盏凄然北望。