-
161.《还家二日闻征西军马来人家俱避地寒食独酌有》 宋·黎廷瑞
闭户云山转尽长,只消如许送清光。
一百六日柳边绿,五十三年头已霜。
赖有孤斟聊勃郁,惜无共语慰凄凉。
前时溪上行春处,想见家家避地忙。 -
162.《三月二十九日还家花事已过独碧桃盛开》 宋·黎廷瑞
出门红未芳,还家绿成幄。
仙葩独婉娩,书声共寥落。
日暮碧云合,天寒翠袖薄。
念远怅悠悠,缑山缈孤鹤。 -
163.《孤山》 宋·董嗣杲
缥渺蓬莱拥翠寒,百年营取屋千间。
黄庭殿矗烟霞老,瀛屿堂幽日月閒。
水泛花阴藏辇路,墙分柳色护仙关。
林家梅塚陈家柏,万古流芳镇此山。 -
164.《客寓邻家有园尝欲过之不可得》 宋·董嗣杲
形容淹白昼,意向落清樽。
客榻犹移雨,邻园自掩门。
秋高江一色,风起月多痕。
忽忽孤生感,真难薄俗论。 -
165.《雪阻李家渡》 宋·董嗣杲
迹寄邮程冒冷云,病身染透客衣尘。
欹倾茅店清眠雪,想像梅村远醉春。
樵子独还衣卸湿,篙人相告酒赊频。
荒鸡唱断天将曙,快解孤篷野渡滨。 -
166.《鹊桥仙 宴胡安常侍御家》 元·许有壬
清香华屋,黄葵红叶。
正是新凉时节。
文园多病不胜杯,孤负杀、一庭秋色。
珍肴纷错,玉醅芳烈。
醉倒江湖狂客。
凉天佳月即中秋,更有个 -
167.《鹊桥仙 宴胡安常侍御家》 元·许有壬
清香华屋,黄葵红叶。
正是新凉时节。
文园多病不胜杯,孤负杀、一庭秋色。
珍肴纷错,玉醅芳烈。
醉倒江湖狂客。
凉天佳月即中秋,更有个 -
168.《塞孤》 元·王哲
自家声,唱出谁能测。
有个头青容白。
正是石娥来应拍。
身窈窕,腰如搦。 -
169.《清心镜 弃家》 元·马钰
解名缰,敲利钻。
爱海恩山,一齐识破。
弃家缘、路远三千,似孤云野鹤。
有胜心,忒煞大。
今日对众,须当说过。
*寂寥、忍辱清贫,更不 -
170.《万年春 闻乡人来到,以词聊代家书》 元·马钰
斩钉截铁不思家。
永绝孤疑永弃家。
足履白云寻羽客,杖挑明月返仙家。
乡中园馆非吾宅,物外蓬瀛是我家。
自在逍遥无宿虑,何须重话旧时 -
171.《书无锡高老愚翁家传后》 近代·陈三立
行郁惠山旁,中有隐君子。
承传讲学风,刻厉饬伦纪。
一世腾万里,祸乱愈弗止。
侈言匹夫责,诡遇余丧己。 -
172.《登丁家山康氏别墅访主人不遇》 近代·陈三立
移舸依山根,履级凌缈缥。
湖阴匿奥区,悬径羊肠绕。
下上勤穿筑,精庐寄霞表。
辟圃设亭台,卉石皆可宝。 -
173.《雨中自丁家山康庐还饮苍虬湖居被酒夜归同闲》 近代·陈三立
下窥湖水狭如盆,细雨灯窗笑颊存。
暝曳虚无孤岛气,坐祲明灭万花痕。
歌呼自寄神州痛,酩酊方知恶客尊。
径黑夜归吠寒犬,掉头有宅系云根。 -
174.《正月望夜闻影灯之盛斋中孤坐因写所怀》 宋·宋庠
汉家太一昏祠日,宝炬神灯遍京室。
仁寿先从殿里开。
织阿正傍楼前出。
传闻陌上乐康年,宝骑如龙人若仙。 -
175.《游独孤城下作》 宋·张嵲
利成山百丈,直下独孤城。
事往岁月积,长江依旧清。
昔人经过地,我辈复此行。
但见竹树稠,石崖如削成。 -
176.《余家兄弟未尝久别今夏送平父之官山口冬仲朔》 宋·张镃
遵渚霜鸿散漫飞,江天分序益凄悲。
孤生只合群居乐,半岁那禁两别离。
发轫固知期远到,望船犹怕独归时。
书来岂是寒暄语,尽写衷情慰渴饥。 -
177.《泊舟周家步》 宋·赵汝鐩
梢子商量乘早泊,向前十里不逢村。
卸帆斂柁依山脚,系缆添椿傍树根。
月魄知风昏有晕,秋光入水净无痕。
五更露下欺孤枕,忽听新鸿更断魂。 -
178.《闻家则堂大参归自北寄呈》 宋·林景熙
滨死孤臣雪满颠,冰毡齿尽偶生全。
衣冠万里风尘老,名节千年日月悬。
清泪秋荒辽海鹤,古魂春冷蜀山鹃。
归来亲旧惊相问,禾黍离离夕照边。 -
179.《过小孤顺风纵帆瞬息数里》 宋·陈杰
顺水风吹顺水船,全家水上作飞仙。
犹疑五老瞠居后,不觉九华参在前。
萧飒自怜双鬓发,应酬不暇许山川。
腐儒易动还多事,三老齁齁倚柁眠。 -
180.《儒家秋》 宋·陈普
芦苇西风雁影孤,凄凄凉气入郊墟。
铁檠灼烁三更雨,道脉精微几卷书。
潘鬓星霜愁发短,韩堂风露故交疏。
朝迁有道奎星显,何苦蓬窗守蠹鱼。