-
261.《满庭芳·大觉光明》 元·长筌子
大觉光明,不须外觅,人人各有如来。
浮生迷昧,贩骨走千回。
凿透灵源法海,禅河涨、风浪崔巍。
泥牛吼,威音嘹亮,铁壁起云雷。 -
262.《沁园春 赠春谷清禅师》 元·李道纯
智断坚刚,奋心决烈,便透玄关。
把杀人手段,轻轾拈出,活人刀子,慢慢教看。
一剑当空,万缘俱扫,方信道瞿昙即老聃。
玄夙播,看春生寒谷,觌面慈颜。 -
263.《解红 呜鹤余音卷一》 元·三于真人
混元朴裂。
转四生六道何时彻。
翻躯改壳,杳冥中万度生灭。
皆因父母,匹配阴阳合精血。 -
264.《常熟致道观七星桧》 明·黄云
琴川古迹得纵观,七桧象斗罗仙坛。
真人手植自梁代,燧人之火不及钻。
成形成象两昭应,斟酌元气其无端。
阴敷古殿覆玉座,星宫瞻天肃圣颜。 -
265.《国师南岩诗》 宋·蔡如松
七闽山秀江逾碧,俗知礼义亡奸慝。
贼潮何事率淮民,拥众南来稍蚕食。
椎埋却冢荒径里,醉饱呼天烂渔弋。
孽驹蹑迹逞神怪,河海波腾云泼墨。 -
266.《送张无梦归天台》 宋·查道
天台峻极横海滨,金庭紫洞多真人。
先生舍道心照邻,上有羲轩为逸民。
玉韫深山珠在水,圆折如虹难自晦。
万乘知名欲见之,来谒西清频召对。 -
267.《为人赋横舟二首》 宋·陈容
黄头子,捩柁听吾语。
三老驾三翼,叠鼓峭帆看风色。
一千水,归黄河,世无客星泛灵槎。 -
268.《奉别唐寺丞丈一首》 宋·度正
正家巴山阳,占田才百亩。
春秋自耕稼,亦足糊其口。
中年或水旱,采蕨充饭糗。
四壁固屡空,满屋贮蝌蚪。 -
269.《句》 宋·冯坦
终日无人到,隔林惟鸟啼。
雀舌收先雨,猫头掘带泥。
因听敲竹雨,四壁半生苔。
飘风惊日月,落叶满乾坤。 -
270.《挽胡季昭二首》 宋·李伯圭
圣朝宽诏下龙墀,尽放累臣脱患羁。
痛失长沙贾谊舍,空存潮海退这祠。
孤忠元自轻生死,白骨宁知问去归。
万里江山丹旐返,悲风一掬波动沾衣。 -
271.《大涤洞天留题》 宋·李闶先
福地弯环古洞霄,古坛云冷宝□飘。
无蛟可断泉犹怒,有虎难驯雾未消。
一柱孤擎天妥帖,重峦九掩路迢遥。
自怜骨相多奇蹇,只合山中种药苗。 -
272.《忆旧游》 宋·许必胜
欢游成逝波,盛华落残照。
每忆清池游,幽魂夜相吊。
君携手手时,云林正清妙。
天空露光动,襟衫见高调。 -
273.《观孔义甫与谢致仕诗有感》 宋·郑侠
人生足清闲,天下第一福。
惜哉声与利,举世方逐逐。
君子耀轩裳。
小人腴口腹。 -
274.《岁首自广陵入高邮舟中作》 元·陈高
北风吹湖水,远行当岁徂。
孤舟无同人,根依唯仆夫。
遥睇高邮城,仿佛十里余。
落日去地远,飞雁与云俱。 -
275.《送丁道士还丰陵》 元·张昱
丁令还家骨已仙,更无城郭有山川。
未添白发三千丈,又见铜驼五百年。
荒草茫茫连故国,孤云冉冉下寥天。
澧兰歌送潺湲水,极望涔阳思惘然。 -
276.《西津夜泊》 元·周棐
孤帆夜落石桥西,桥外青山入会稽。
卧听海潮吹地转,起看江月向人低。
一春衰谢怜皮骨,万国艰虞厌鼓鼙。
何处客船歌《水调》,令人归思益凄迷。 -
277.《送王伯安南都审刑》 明·何孟春
秋雨弥天来,秋风动地发。
秋官方用权,暑气扫七月。
四牡复何之,时当奉天罚。
黄纸下青冥,钦哉惟帝曰。 -
278.《游郑氏池亭》 明·金净
主人发天秘,篱落成沧浪。
孤亭如凫珣,载我浮中央。
清飙扇巾帻,山翠滴壶觞。
游鱼聚檐影,飞絮骨海棠。 -
279.《挽陈景章》 明·蓝仁
禅笠频相访,儒衣忽自谋。
十年劳火宅,一日脱书囚。
客舍黄金散,邻僧白骨收。
生刍何处奠,孤寺乱山秋。
¤ -
280.《赤壁图为胡允中赋》 明·蒲庵禅师
江空水落寒无波,倚天赤壁高嵯峨。
雪堂老苏从二客,携酒夜载扁舟过。
中流扣舷发棹歌,有酒不饮当如何。
鳜鱼三尺鲙白雪,临风细酌金叵罗。