-
81.《过宜宾见夷中乱山》 宋·苏轼
江寒晴不知,远见山上日。
朦胧含高峰,晃荡射峭壁。
横云忽飘散,翠树纷历历。
行人挹孤光,飞鸟投远碧。
蛮荒谁复爱,穠秀安可适。
岂无避世士,高隐炼精魄。
谁能従之游,路有豺虎迹。 -
82.《寄吴明辅秘丞》 宋·戴复古
吾乡幸有吴夫子,星斗网罗文字胸。
百鸟收声听鸣凤,千山落木秀孤松。
旁通沧海江山水,高压云城帢帻峰。
每见一斑三叹息,白头未得奉从容。 -
83.《流觞亭并次韵二首》 宋·秦观
卧龙西畔北池头,水擘华堂瑟瑟流。
几曲漪涟盘翠带,一峰孤秀浴苍虯。
香囊近午清无汗,素扇生凉爽入秋。
待唤画师来貌取,图成便是竹溪游。 -
84.《雪後陪使客游惠山,寄怀尤延之》 宋·杨万里
已到苏州未到常,惠山孤秀蔚苍苍。
一峰飞下如奔马,万木深围古道场。
鍚骨中空都是乳,玉泉致远久偏香。
眠云豉石梁溪叟,恨杀风烟隔草堂。 -
85.《寄题程元成纷事山居三咏·揽有亭》 宋·杨万里
葵心一岫卓南涯,秀野诸峰走北来。
中起新亭双奄有,尽驱景物四边回。
木居士作煨尘叹,孤竹君真梁栋材。
知有此亭无此样,并烦与可洒松煤。 -
86.《宿四望山下,望庐山》 宋·杨万里
过湖见远岫,澹若横碧烟。
晨蔚动霁晖,春滋涵雨鲜。
人世那有此,心疑是庐山。
宿惊恍未定,欲问无暇言。 -
87.《送徐登山人》 宋·范仲淹
重君爱诗书,孜孜不知老。
白发末理生,惟谈圣人道。
爱君妙山水,所得是神气。
尺素写林峦,邈有千里意。 -
88.《除夜泊彭蠡湖遇大风雪》 宋·苏辙
莫发邬阳市,晓榜彭蠡口。
微风吹人衣,雾绕庐山首。
舟人释篙笑,此是风伯候。
杙舟未及深,飞沙忽狂走。 -
89.《除夜泊彭蠡湖遇大风雨》 宋·苏辙
莫发邬阳市,晓搒彭蠡口。
微风吹人衣,雾绕庐山首。
舟人释篙笑,此是风伯候。
杙舟未及深,飞沙忽狂走。 -
90.《鹊山》 宋·曾巩
一峰孤起势崔嵬,秀色挼蓝入酒杯。
灵药已从清露得,平湖长泛宿云回。
翰林明月舟中过,司马虚亭竹外开。
我亦退公思蜡屐,会看归路送人来。 -
91.《奉和运判朝散登乐山亭》 宋·韩维
看山日日上孤城,不问云昏与雪晴。
六六高峰长秀色,双双啼鸟忽春声。
心惊流水光阴逝,身慕冥鸿羽翼轻。
方促吏文严指使,不知诗兴坐中生。 -
92.《葛仙化》 宋·王灼
灵山信多异,孤起一万寻。
其上罗诸峰,耸秀欲相临。
危磴巧盘折,古洞閟清深。
丛木开锦帐,飞泉鸣玉琴。 -
93.《寄题翠樊亭》 宋·李弥逊
何郎爱山知贵目,不着芒鞋踏空谷。
诛茅结竹函丈间,坐揖崔嵬绕江绿。
我亦寻幽不惮远,半世一身随转毂。
峰峦过眼已成梦,南北空嗟髀消肉。 -
94.《送喻太丞知处州》 宋·叶适
喻公策名自先朝,奉常冬官始见招。
何因敛退为泉石,可惜垂欲排云霄。
处州不城山作堵,百嶂千峰自翔舞。
孤高上头天一柱,中有秀句须公取。 -
95.《归自鄂双莲生于后池偶作再寄紫微》 宋·岳珂
岿然康户山,独秀莲花峰。
派为濂溪源,下有爱莲翁。
绝学嗣洙泗,千载同清风。
书堂二池间,浮翠笼轻红。 -
96.《和寄可庵卢教谕》 宋·何梦桂
平生浪说齐谐志,杞国有天惊堕地。
不周摧折天柱倾,咄咄古今真怪事。
元气不死桥运兴,千古日月长悬奔。
照见可庵一片心脾真肆兀,挥斥八极游天根。 -
97.《送纯师归眉山吉祥寺》 宋·王铚
上人峨嵋秀,冥冥耸高风。
依游王公间,尚带山水容。
谪仙信奇逸,蜀僧论丝桐。
寂默谁为听,误比万壑松。 -
98.《崇山图七贤诗》 宋·张嵲
题舆意匠崇崖图,鲁侯为赋溪隐诗。
长松短壑历可数,坐使妙境移于斯。
地灵神秀天所秘,豺嗥虺伏鬼莫窥。
芟蓬扶翳快登览,若有异物阴相之。 -
99.《怀茅山寄句容江大夫》 宋·刘宰
昔朅三茅君,蹇步穷跻攀。
是时秋已高,爽气薄千山。
三峰敛神秀,突兀超尘寰。
世变逮狂秦,风俗如髦蛮。 -
100.《题九江徐使君眄柯亭》 宋·李处权
庭植何夭矫,苍皮余雨溜。
本非寻常材,岁月方成就。
伟此萧散姿,眄睐揖孤秀。
慕陶筑斯亭,千载可同臭。