-
81.《地动聊句》 宋·苏舜元
大荒孟冬月,末旬高舂时。
日腹昏盲伥,风口鸣呜咿。
万灵困险戚,百槎嗟阳衰。
浓寒有胜气,天冻无败期。 -
82.《欣欣篇》 宋·孙介
欣欣雪斋叟,年少本孤寒。
愁怀厄羁寓,兀坐起长叹。
慷慨念前世,圣门真右观。
邹人息邪说,吏部回狂澜。 -
83.《武陵别文莹上人》 宋·张师正
碧嶂孤云冉冉归,解携情绪异当时。
余生岁月能多少,此别应难约后期。 -
84.《武夷紫阳书院赠朱山人》 明·陈鸣鹤
先业依青嶂,开轩独隐居。
石田耕水月,芒履混樵渔。
万壑自吹笛,孤灯时读书。
结卢倘相许,同钓九溪鱼。 -
85.《山泉赏》 明·高棅
群嶂横秀气,飞流落云中。
阴厓写古雪,月壑垂长虹。
洄注石镜净,秋临遥天空。
孤赏忆谢朓,青山度松风。 -
86.《怀朱渔父》 明·江仲鱼
九溪深处似严滩,渺渺风尘白眼看。
叶艇每随幽嶂出,茅房孤掩落花残。
芙蓉衣上云千片,杨柳矶头月一竿。
钓罢瓦瓶曾共醉,满身零露不知寒。 -
87.《登凤林寺钟楼作》 明·蓝智
楼凭青嶂迥,人到上方稀。
古寺愁春雨,疏钟送落晖。
云林孤迹远,法界一尘微。
坐久松风动,飞花落客衣。 -
88.《西山诗次李宾之韵(壬辰年十二月)》 明·陆釴
蚃蚃分阴阳,乾清已高发。
顺哉地漫衍,乃复有凌越。
于地起峰峦,如人有筋骨。
敷与意何休,敦圉势不杌。 -
89.《虔州八境图八首(〔原无引,据它本补·〕)》 宋·苏轼
《南康八境图》者,太守孔君之所作也,君既作石城,即其城上楼观台榭之所见而作是图也。
东望七闽,南望五岭,览群山之参差,俯章贡之奔流,云烟出没,草木蕃丽,邑屋相望,鸡犬之声相闻。
观此图也,可以茫然而思,粲然而笑,嘅然而叹矣。
苏子曰:此南康之一境也,何従而八乎?所自观之者异也。 -
90.《壶中九华诗》 宋·苏轼
.湖口人李正臣蓄异石九峰,玲珑宛转,若窗棂然。
余欲以百金买之,与仇池石为偶,方南迁未暇也。
名之曰壶中九华,且以诗识之。
我家岷蜀最高峰?,一作清溪电转失云峰。 -
91.《壶中九华山并引》 宋·苏轼
清溪电转失云峰,梦里犹惊翠扫空。
五岭莫愁千嶂外,九华今在一壶中。
天池水落层层见,玉女窗虚处处通。
念我仇池太孤绝,百金归买碧玲珑。 -
92.《化城阁》 宋·王安石
曾宫凭风回,两岸闻锺声。
百里见秋毫,构云有高营。
化城若化出,仰攀日月行。
像视大江奔,众山遥相迎。 -
93.《求先人墨迹呈表兄黄季文》 宋·戴复古
我翁本诗仙,游戏沧海上。
引手掣鲸鲵,失脚堕尘网。
身穷道则腴,年高气弥壮。
平生无长物,饮尽千斛酿。 -
94.《盘龙驿》 宋·范成大
闻鸡一唱罢,占斗三星没。
天高月徘徊,野旷山突兀。
暗蛩泣草露,怨乱语还咽。
凉萤不复举,点缀稻花末。 -
95.《入秋游山赋诗略无阙日戏作五字七首识之以野》 宋·陆游
驴病比已损,秋风轻四蹄,朝游支遁寺,暮涉干吉溪。
青嶂环孤村,绿波溢横堤。
吾行本无定,所至穷攀跻。
细推亦何乐,正类好锻嵇。
自今当务本,春芜饱鉏犁。 -
96.《系舟下牢溪游三游洞二十八韵》 宋·陆游
旧观三峡图,常谓非人情。
意疑天壤间,岂有此峥嵘。
画师定戏耳,聊欲穷丹青。
西游过沔鄂,莽莽千里平,昨日到峡州,所见始可惊,乃知画非妄,却恨笔未精。 -
97.《幽居院》 宋·陆游
久堕尘沙里,幽寻始此行。
侵云千嶂合,披草一僧迎。
藓润泉时滴,崖倾竹倒生。
登高忽平旷,回首失峥嵘。
老矣犹孤客,归哉念耦耕。
结庐殊未定,此地颇关情。 -
98.《嘉川舖遇小雨景物尤奇》 宋·陆游
一春客路厌风埃,小雨山行亦乐哉!危栈巧依青嶂出,飞花并下绿岩来。
面前云气翔孤凤,脚底江声转疾雷。
堪笑书生轻性命,每逢险处更徘徊。 -
99.《新霁城南舟中夜兴》 宋·陆游
身是江湖不系船,雨余随处一翛然。
浮云尽敛出青嶂,孤月徐升行碧天。
收网渔歌移别浦,隔城塔影落前川。
明朝闲就平洲饮,巾履追凉又一年。 -
100.《盟云》 宋·陆游
谓云本无心,企望乃尔奇;谓云果有心,百变端为谁,岂怜此翁愁,一出怡悦之?横截千嶂平,高擎一峰危,银城突嵯峨,玉海浩渺弥;或为群龙矫,或作孤鹤飞,卷舒闲有态,去来倏无时。
滃滃覆松顶,霭霭映水湄,带雨过僧窗,和月傍钓矶。
岂惟困画工,吾诗固难追。
惟当与之盟,毕世相娱嬉。