-
1.《登兖州城楼》 唐·杜甫
东郡趋庭日,南楼纵目初。
浮云连海岱,平野入青徐。
孤嶂秦碑在,荒城鲁殿馀。
从来多古意,临眺独踌躇。 -
2.《次韵答德化尉郭功甫遂以送之》 宋·梅尧臣
江南有嘉禽,乘春弄清吭。
流音入我耳,慰惬若获贶。
朝听已孤高,暮听转幽旷。
何多燕雀群,声迹不相傍。 -
3.《塞上》 唐·殷遥
万里隤城在,三边虏气衰。
沙填孤嶂角,烧断故关碑。
马色经寒惨,雕声带晚悲。
将军正闲暇,留客换歌辞。 -
4.《晚望》 唐·戴叔伦
山气碧氤氲,深林带夕曛。
人归孤嶂晚,犬吠隔溪云。
杉竹何年种,烟尘此地分。
桃源宁异此,犹恐世间闻。 -
5.《满江红 天台道中》 元·吴景奎
翠逼篮舆,天台路、树迷烟际。
襟袖冷、朔风初定,露华才坠。
珠斗横空孤嶂远,金波摇月寒潭碎。
问刘郎、采药遇神仙,知何地。 -
6.《满江红 天台道中》 元·吴景奎
翠逼篮舆,天台路、树迷烟际。
襟袖冷、朔风初定,露华才坠。
珠斗横空孤嶂远,金波摇月寒潭碎。
问刘郎、采药遇神仙,知何地。 -
7.《慈姥矶下》 宋·梅尧臣
芦汀泱漭外,露敛见孤嶂。
行舟每出观,渐近已殊状。
傍来认饮牛,正去忽侧盎。
水壑阴若舂,野鸟时与相。
且待风色回,出口始浩荡。 -
8.《度岭一首》 宋·陈与义
年律将穷天地温,两州风气此横分。
已吟子美湖南句,更拟东坡岭外文。
隔水丛梅疑是雪,近人孤嶂欲生云。
不愁去路三千里,少住林间看夕曛。 -
9.《樗栎》 宋·释文珦
樗栎非时用,悠悠任散材。
自归孤嶂下,已是十年来。
世虑消除尽,閒门不得开。
相过但清话,懒不置茶杯。 -
10.《送独孤判官赴岭》 唐·刘长卿
伏波初树羽,待尔静川鳞。
岭海看飞鸟,天涯问远人。
苍梧云里夕,青草嶂中春。
遥想文身国,迎舟拜使臣。 -
11.《陪独孤使君同与萧员外证登万山亭》 唐·孟浩然
万山青嶂曲,千骑使君游。
神女鸣环佩,仙郎接献酬。
遍观云梦野,自爱江城楼。
何必东南守,空传沈隐侯。 -
12.《陪独孤使君同与萧员外证登万山亭》 唐·孟浩然
万山青嶂曲,千骑使君游。
神女鸣环佩,仙郎接献酬。
遍观云梦野,自爱江城楼。
何必东南守,空传沈隐侯。 -
13.《妓席暗记送同年独孤云之武昌》 唐·李商隐
叠嶂千重叫恨猿,长江万里洗离魂。
武昌若有山头石,为拂苍苔检泪痕。 -
14.《妓席暗记送同年独孤云之武昌》 唐·李商隐
叠嶂千重叫恨猿,长江万里洗离魂。
武昌若有山头石,为拂苍苔检泪痕。 -
15.《摸鱼儿(闽漕王幼学作碧湾丹嶂堂,歌此词,以墨本见寄,依韵和之)》 宋·王迈
昔元城、一生清峭,南都高卧坚壁。
留耕便是元城样,何肯枉吾寻尺。
曾直笔。
说社稷安危,屡叩龙墀额。 -
16.《巫山一段云·古庙依青嶂》 唐·李珣
古庙依青嶂,行宫枕碧流。
水声山色锁妆楼。
往事思悠悠。
云雨朝还暮,烟花春复秋。
啼猿何必近孤舟。
行客自多愁。 -
17.《沈氏宜春堂屏徐给事贲所画春云叠嶂》 明·张羽
休文堂前花满枝,风物四时春更宜。
前年三月宴客时,坐上才杰皆能诗。
众中独许姑苏客,千里江山贮胸臆。
醉来意气为倾倒,写出层层好山色。 -
18.《郁孤台?再过虔州,和前韵?》 宋·苏轼
吾生如寄耳,岭外亦闲游。
赣石三百里,寒江尺五流。
楚山微有霰,越瘴久无秋。
望断横云峤,魂飞咤雪洲。 -
19.《游南嶂同孙信道》 宋·陈与义
遥瞻南嶂深复深,双崖与天藏太阴。
青鞋济胜不能懒,踏破积雪穷崎嶔。
空中朽树抱孤筱,无窍苍壁生横林。
孤禽三叫危石裂,欲返未返神萧森。 -
20.《孤山诗三首》 宋·释智圆
楼阁压危碧,山根疑有鳌。
隔湖千嶂断,出水一峰高。
岩冷秋空月,林清雪夜猱。
伊余绝羁束,长得恣游遨。