-
1.《答苏武书》 两汉·李陵
子卿足下:勤宣令德,策名清时,荣问休畅,幸甚幸甚。
远托异国,昔人所悲,望风怀想,能不依依?昔者不遗,远辱还答,慰诲勤勤,有逾骨肉,陵虽不敏,能不慨然?自从初降,以至今日,身之穷困,独坐愁苦。
终日无睹,但见异类。
韦韝毳幕,以御风雨;羶肉酪浆,以充饥渴。 -
2.《琴操十首·履霜操》 唐·韩愈
(尹吉甫子伯奇无罪,为后母谮而见逐,自伤作。
本词云:朝履霜兮采晨寒,考不明其心兮信谗言。
孤恩别离兮摧肺肝,何辜皇天兮遭斯愆。
痛殁不同兮恩有偏,谁能流顾兮知我冤) -
3.《闵雨诗》 宋·李覯
吴江之南,是曰丰国。
五种之生天下食,一岁不登,吾民菜色。
如何天不仁, -
4.《走笔赠独孤驸马》 唐·李白
都尉朝天跃马归,香风吹人花乱飞。
银鞍紫鞚照云日,左顾右盼生光辉。
是时仆在金门里,待诏公车谒天子。 -
5.《与高适薛据同登慈恩寺浮图》 唐·岑参
塔势如涌出,孤高耸天宫。
登临出世界,磴道盘虚空。
突兀压神州,峥嵘如鬼工。
四角碍白日,七层摩苍穹。 -
6.《同诸公登慈恩寺浮图》 唐·高适
香界泯群有,浮图岂诸相。
登临骇孤高,披拂欣大壮。
言是羽翼生,迥出虚空上。
顿疑身世别,乃觉形神王。 -
7.《暮春江陵送马大卿公,恩命追赴阙下》 唐·杜甫
自古求忠孝,名家信有之。
吾贤富才术,此道未磷缁。
玉府标孤映,霜蹄去不疑。
激扬音韵彻,籍甚众多推。 -
8.《谅公洞庭孤橘歌》 唐·顾况
不种自生一株橘,谁教渠向阶前出,不羡江陵千木奴。
下生白蚁子,上生青雀雏。
飞花檐卜旃檀香,结实如缀摩尼珠。
洞庭橘树笼烟碧,洞庭波月连沙白。
待取天公放恩赦,侬家定作湖中客。 -
9.《酬独孤二十六送归通州》 唐·元稹
再拜捧兄赠,拜兄珍重言。
我有平生志,临别将具论。
十岁慕倜傥,爱白不爱昏。
宁爱寒切烈,不爱旸温暾。 -
10.《分司东都寓居履道叨承川尹刘侍郎大夫恩知上四十韵》 唐·杜牧
命世须人瑞,匡君在岳灵。
气和薰北陆,襟旷纳东溟。
赋妙排鹦鹉,诗能继鶺鴒.蒲亲香案色,兰动粉闱馨。
周孔传文教,萧曹授武经。 -
11.《恩德寺》 唐·许浑
楼台横复重,犹有半岩空。
萝洞浅深水,竹廊高下风。
晴山疏雨后,秋树断云中。
未尽平生意,孤帆又向东。 -
12.《恩德寺》 唐·许浑
楼台横复重,犹有半岩空。
萝洞浅深水,竹廊高下风。
晴山疏雨后,秋树断云中。
未尽平生意,孤帆又向东。 -
13.《回中夜访独孤从事》 唐·刘得仁
满庭霜月魄,风静绝纤闻。
边境时无事,州城夜访君。
拥裘听塞角,酌醴话湘云。
赞佐元戎美,恩齐十万军。 -
14.《蒙恩除侍御史行次华州寄蒋相》 唐·薛能
林下天书起遁逃,不堪移疾入尘劳。
黄河近岸阴风急,仙掌临关旭日高。
行野众喧闻雁发,宿亭孤寂有狼嗥。
荀家位极兼禅理,应笑埋轮著所操。 -
15.《明月山怀独孤崇鱼琢》 唐·贾岛
明月长在目,明月长在心。
在心复在目,何得稀去寻。
试望明月人,孟夏树蔽岑。
想彼叹此怀,乐喧忘幽林。 -
16.《成名后献恩门》 唐·曹邺
为物稍有香,心遭蠹虫啮。
平人登太行,万万车轮折。
一辞桂岭猿,九泣东门月。
年年孟春时,看花不如雪。 -
17.《翠孤至渚宫寄座主相公》 唐·曹邺
万里一孤舟,春行夏方到。
骨肉尽单羸,沉忧满怀抱。
羁孤相对泣,性命不相保。
开户山鼠惊,虫声乱秋草。 -
18.《顷年陪恩地赴甘棠之召感动留题》 唐·司空图
去时憔悴青衿在,归路凄凉绛帐空。
无限酬恩心未展,又将孤剑别从公。 -
19.《恩门小谏雨中乞菊栽》 唐·郑谷
握兰将满岁,栽菊伴吟诗。
老去慵趋世,朝回独绕篱。
递香风细细,浇绿水瀰瀰。
只共山僧赏,何当国士移。
孤根深有托,微雨正相宜。
更待金英发,凭君插一枝。 -
20.《与独孤穆冥会诗》 唐·临淄县主
江都昔丧乱,阙下多构兵。
豺虎恣吞噬,干戈日纵横。
逆徒自外至,半夜开重城。
膏血浸宫殿,刀枪倚檐楹。