-
1.《有客曰孤梅访予於易庵孤山之下与之坐夜未半》 宋·何梦桂
蹇四山之孤竹兮,商周二君。
藐三径之孤松兮,晋宋一人。
天地冰霜兮,木落归根。
遗万物而独立兮,吾梅兄其仅存。 -
2.《疏影·梅影》 宋·张炎
黄昏片月。
似碎阴满地,还更清绝。
枝北枝南,疑有疑无,几度背灯难折。
依稀倩女离魂处,缓步出、前村时节。 -
3.《寄李南金》 宋·徐宝之
野风摇枯荄,长夜山雨寒。
梦忽堕千里,拊胥黄木湾。
美人秋水容,众芳洁初服。
海树鸣骚骚,醉吟瘴云宿。 -
4.《和关彦远雪》 宋·晁补之
春雨翻成雪,朝垆未觉炎。
拂檐惊乍响,缀袖喜初沾。
庭薄宁堪迹,空繁讵可瞻。
正怜风共起,终恨雨同渐。 -
5.《留别广陵诸公(一作留别邯郸故人)》 唐·李白
忆昔作少年,结交赵与燕。
金羁络骏马,锦带横龙泉。
寸心无疑事,所向非徒然。
晚节觉此疏,猎精草太玄。 -
6.《感兴四首》 唐·李群玉
子云吞白凤,遂吐太玄书。
幽微十万字,枝叶何扶疏。
婉娈猛虎口,甘言累其初。
一睹美新作,斯瑕安可除。 -
7.《寄前水部贾员外嵩》 唐·郑谷
谢病别文昌,仙舟向越乡。
贵为金马客,雅称水曹郎。
白鹭同孤洁,清波共渺茫。
相如词赋外,骚雅趣何长。 -
8.《沙鸥》 唐·齐己
暖傍渔船睡不惊,可怜孤洁似华亭。
晚来湾浦冲平碧,晴过汀洲拂浅青。
翡翠静中修羽翼,鸳鸯闲处事仪形。
何如飞入汉宫里,留与兴亡作典经。 -
9.《题慈溪张丞壁》 唐·方干
因君贰邑蓝溪上,遣我维舟红叶时。
共向乡中非半面,俱惊鬓里有新丝。
伫看孤洁成三考,应笑愚疏舍一枝。
貌似故人心尚喜,相逢况是旧相知。 -
10.《御街行》 宋·杨无咎
平生厌见花时节。
惟只爱、梅花发。
破寒迎腊吐幽姿,占断一番清绝。
照溪印月,带烟和雨,傍竹仍藏雪。