-
1.《游南嶂同孙信道》 宋·陈与义
遥瞻南嶂深复深,双崖与天藏太阴。
青鞋济胜不能懒,踏破积雪穷崎嶔。
空中朽树抱孤筱,无窍苍壁生横林。
孤禽三叫危石裂,欲返未返神萧森。 -
2.《笙》 唐·李峤
悬匏曲沃上,孤筱汶阳隈。
形写歌鸾翼,声随舞凤哀。
欢娱分北里,纯孝即南陔。
今日虞音奏,跄跄鸟兽来。 -
3.《咏笙诗》 南北朝·沈约
彼美实枯枝。
孤筱定参差。
鹍鸡已啁哳。
枣下复林离。
本期王子宴。
宁待洛滨吹。 -
4.《登江中孤屿赠白云先生王迥》 唐·孟浩然
悠悠清江水,水落沙屿出。
回潭石下深,绿筱岸傍密。
鲛人潜不见,渔父歌自逸。
忆与君别时,泛舟如昨日。
夕阳开返照,中坐兴非一。
南望鹿门山,归来恨如失。 -
5.《晨出郡舍林下》 唐·张九龄
晨兴步北林,萧散一开襟。
复见林上月,娟娟犹未沉。
片云自孤远,丛筱亦清深。
无事由来贵,方知物外心。 -
6.《无尽上人东林禅居》 唐·李颀
草堂每多暇,时谒山僧门。
所对但群木,终朝无一言。
我心爱流水,此地临清源。
含吐山上日,蔽亏松外村。 -
7.《山中别庞十》 唐·王昌龄
幽娟松筱径,月出寒蝉鸣。
散发卧其下,谁知孤隐情。
吟时白云合,钓处玄潭清。
琼树方杳霭,凤兮保其贞。 -
8.《山中别庞十》 唐·王昌龄
幽娟松筱径,月出寒蝉鸣。
散发卧其下,谁知孤隐情。
吟时白云合,钓处玄潭清。
琼树方杳霭,凤兮保其贞。 -
9.《早发西山》 唐·沈颂
游子空有怀,赏心杳无路。
前程数千里,乘夜连轻驭。
缭绕松筱中,苍茫犹未曙。
遥闻孤村犬,暗指人家去。
疲马怀涧泉,征衣犯霜露。
喧呼谿鸟惊,沙上或骞翥。
娟娟东岑月,照耀独归虑。 -
10.《衡门春夜》 唐·钱起
不厌晴林下,微风度葛巾。
宁唯北窗月,自谓上皇人。
丛筱轻新暑,孤花占晚春。
寄言庄叟蝶,与尔得天真。