-
1.《人情》 宋·曾巩
人情当面蔽山丘,谁可论心向白头。
天禄阁非真学士,玉麟符是假诸侯。
诗书落落成孤论,耕钓依依忆旧游。
早晚抽簪江海去,笑将风月扁舟。 -
2.《题王龟龄詹事祠堂》 宋·王秬
当时孤论偶相同,终始知心每愧公。
才见安车延绮季,遽嗟石室祀文翁。
百年公议分明在,一饷纷华究竟空。
白发旧交衰甚矣,尚能留面对高风。 -
3.《七十九吟十首》 宋·刘克庄
多作恶诗供世笑,晚持孤论谁予同。
才名压倒豁□老,官职火迫乖崖翁。 -
4.《挽南塘赵尚书二首》 宋·刘克庄
自从水心死,麈柄独归公。
于易疑程氏,惟诗取晦翁。
二箴家有本,孤论世无同。
不复重商榷,骑鲸浩渺中。 -
5.《效陶呈景仁》 宋·韩维
仲冬景气和,游步独徘徊。
微疴忽消散,我兴在尊罍。
东邻久废饮,百劝首不回。
所忧在钟律,未致仪凤来。
此志岂不佳,孤论良难裁。
愿公少置之,起视翁头醅。 -
6.《奉和独孤中丞游云门寺》 唐·严维
绝壑开花界,耶溪极上源。
光辉三独坐,登陟五云门。
深木鸣驺驭,晴山曜武贲。
乱泉观坐卧,疏磬发朝昏。 -
7.《西川独孤侍御见寄七言四韵…翰墨都捐逮此酬答诚乖拙速》 唐·羊士谔
百雉层城上将坛,列营西照雪峰寒。
文章立事须铭鼎,谈笑论功耻据鞍。
草檄清油推健笔,曳裾黄阁耸危冠。
双金未比三千字,负弩空惭知者难。 -
8.《酬独孤二十六送归通州》 唐·元稹
再拜捧兄赠,拜兄珍重言。
我有平生志,临别将具论。
十岁慕倜傥,爱白不爱昏。
宁爱寒切烈,不爱旸温暾。 -
9.《恸柳论》 唐·刘言史
孀妻栖户仍无嗣,欲访孤坟谁引至。
裴回无处展哀情,惟有衣襟知下泪。 -
10.《过秦论》 两汉·贾谊
上篇
秦孝公据崤函之固,拥雍州之地,君臣固守以窥周室,有席卷天下,包举宇内,囊括四海之意,并吞八荒之心。
当是时也,商君佐之,内立法度,务耕织,修守战之具;外连衡而斗诸侯。
于是秦人拱手而取西河之外。