-
1.《南陵道中/寄远》 唐·杜牧
南陵水面漫悠悠,风紧云轻欲变秋。
正是客心孤迥处,谁家红袖凭江楼? -
2.《瑞鹤仙·梅》 宋·陆叡
湿云粘雁影。
望征路愁迷,离绪难整。
千金买光景。
但疏钟催晓,乱鸦啼暝。 -
3.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
孤迥迥一尘不立,清寥寥目断千峰。
白云片片,流水重重。
蓦忽和盘掇转,却要唤西作东。
生铁团上,迸开罅缝。 -
4.《颂古二十四首》 宋·释宗演
今朝腊月初一,次第年穷岁毕。
从教万物凋零,这个元无变易。
诸禅老,知不知。
孤迥迥,峭巍巍。
拈来抛掷太湖里,下载清风付与谁。 -
5.《偈颂八首》 宋·释宗印
二由一有,一亦莫守,平地上死人无数。
一心不生,万法无咎,屎窖里头出头没。
孤迥迥,峭巍巍。
花须连夜发,莫待晓风吹。 -
6.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
天高地厚,水阔山遥。
古今常理,何用忉忉。
衲僧家,脚跟下一段光明,十日并照,明察秋毫。
不拣侯门射策,何须华顶降魔。
孤迥迥,冷萧萧,无羰翻黑月,魑魅哭连宵。 -
7.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
不思善,不思恶。
孤迥迥,活鱍鱍。
不用追寻,不劳捉摸,只贵诸人知著落。
知著落,杨岐驴子三只脚。 -
8.《颂古一百则》 宋·释正觉
孤迥迥,圆陀陀,眼力尽处高峩峩。
月落潭空夜色重,云收山瘦秋容多。
八封位正,五行气和,身先在里见来麽。
南阳父子兮却似知有,西竺佛祖兮无如奈何。 -
9.《山出云》 唐·张胜之
片云初出岫,孤迥色难亲。
盖小辞山近,根轻触石新。
飘飖经绿野,明丽照晴春。
拂树疑舒叶,临流似结鳞。
从龙方有感,捧日岂无因。
看取为霖去,恩沾雨露均。 -
10.《替人愁》 宋·贺铸
风紧云轻欲变秋。
雨初收。
江城水路漫悠悠。
带汀洲。
正是客心孤迥处,转归舟。
谁家红袖倚津楼。
替人愁。