-
1.《给事葛楚辅、侍郎余处恭二詹事招储禁同寮沈》 宋·杨万里
晓雨捣珠屑,吹作空中尘。
拂水无落晕,映峦有遮痕。
承华两端尹,嘉招出城闉。
一尊浇云师,借风开昼昏。 -
2.《叹白发》 唐·韦应物
还同一叶落,对此孤镜晓。
丝缕乍难分,杨花复相绕。
时役人易衰,吾年白犹少。 -
3.《和河南白尹西池北新葺水斋招赏十二韵》 唐·雍陶
二室峰前水,三川府右亭。
乱流深竹径,分绕小花汀。
池角通泉脉,堂心豁地形。
坐中寒瑟瑟,床下细泠泠。 -
4.《雨》 唐·张蠙
半夜西亭雨,离人独启关。
桑麻荒旧国,雷电照前山。
细滴高槐底,繁声叠漏间。
唯应孤镜里,明月长愁颜。 -
5.《齐天乐(元夕)》 宋·翁孟寅
红香十里铜驼梦,如今旧游重省。
节序飘零,欢娱老大,慵立灯光蟾影。
伤心对景。
怕回首东风,雨晴难准。 -
6.《潇湘八景诗·洞庭夜月》 宋·张经
秋夜净无云,嫦娥展孤镜。
灏气浸澄波,荡漾光还定。 -
7.《孤兴》 唐·贺朝
晴日暖珠箔,夭桃色正新。
红粉青镜中,娟娟可怜嚬。
君子在遐险,蕙心谁见珍。
罗幕空掩昼,玉颜静移春。
江瑟语幽独,再三情未申。
黄鹄千里翅,芳音迟所因。 -
8.《与周刚清溪玉镜潭宴别(潭在秋浦桃树陂下余新名此潭)》 唐·李白
康乐上官去,永嘉游石门。
江亭有孤屿,千载迹犹存。
我来游秋浦,三入桃陂源。
千峰照积雪,万壑尽啼猿。 -
9.《罢镜》 唐·李益
手中青铜镜,照我少年时。
衰飒一如此,清光难复持。
欲令孤月掩,从遣半心疑。
纵使逢人见,犹胜自见悲。 -
10.《中秋夜临镜湖望月》 唐·陈羽
镜里秋宵望,湖平月彩深。
圆光珠入浦,浮照鹊惊林。
澹动光还碎,婵娟影不沉。
远时生岸曲,空处落波心。
迥彻轮初满,孤明魄未侵。
桂枝如可折,何惜夜登临。