-
1.《与山巨源绝交书》 魏晋·嵇康
康白:足下昔称吾于颍川,吾常谓之知言。
然经怪此意尚未熟悉于足下,何从便得之也?前年从河东还,显宗、阿都说足下议以吾自代,事虽不行,知足下故不知之。
足下傍通,多可而少怪;吾直性狭中,多所不堪,偶与足下相知耳。
闲闻足下迁,惕然不喜,恐足下羞庖人之独割,引尸祝以自助,手荐鸾刀,漫之膻腥,故具为足下陈其可否。 -
2.《缘识》 宋·宋太宗
若言笔法穷绝艺,书一字,至百字,八法从前亦非细。
分间布白要審详,浓淡均匀看可戏。
一则一,二则二, -
3.《和利州鲜于转运公剧八咏·宝峰亭》 宋·司马光
孤亭冠山椒,正视物不隔。
六合纵心赏,万家穷目力。
髻鬟乌奴翠,衣带嘉陵碧。
霞生白水尾,日没九陇脊。 -
4.《理故书二首》 宋·刘克庄
难窥一字脚,空皱两眉头。
孤露无三乐,凄凉有四愁。
诗疵撚须改,丹走出神求。
元不离禅榻,当年遍九州。 -
5.《王原庆新迁居南堂以古风求写恕斋二大字并石》 宋·楼钥
三槐诸孙有奇士,才高特未遇时尔。
作诗尤能备众体,短章大篇仍杂拟。
解纷使掉三寸舌,随陆苏张何足比。
雕鹗犹未离风尘,蛟螭尚尔蟠泥滓。 -
6.《德寿宫古松太上爱之尝持御香釃酒祠土神以祈》 宋·马廷鸾
六龙亲御奠神州,甲子如今甫再周。
百世尚瞻虞帝祀,五传遽抱杞天忧。
臣民莫废瓜华敬,今古长悲禾黍秋。
叹息余生孤露甚,门弧弓棘总成愁。 -
7.《德寿宫古松太上爱之尝持御香釃酒祠土神以祈》 宋·马廷鸾
南来天马总辛勤,内禅经今历再壬。
复汉赤符还旧宇,法尧黄屋本非心。
思成门外衣冠尽,德寿宫前茨棘深。
叹息余生孤露甚,匪莪彼黍涕淋淫。 -
8.《送韶化士干灵云古寺基》 宋·释法薰
剑客重寻眼翳生,至今孤露不堪闻。
老韶直下能扶起,十□精神减八分。 -
9.《偈颂十四首》 宋·释印肃
不因孤露妄难休,大□既成难悉婺。
江烟梅雨却知音,□出头人有可极。
师子见,无畏力。
满目相知不相识,枯木寒灰唯我知。
浩浩资深源汲汲,翘松野鹤表吾师。
吾师心兮心掌寂,常寂光中饶益人。 -
10.《露青竹杖歌》 唐·顾况
鲜于仲通正当年,章仇兼琼在蜀川。
约束蜀儿采马鞭,蜀儿采鞭不敢眠。
横截斜飞飞鸟边,绳桥夜上层崖颠。