-
1.《次王定国韵书丹元子宁极斋》 宋·苏轼
仙人与吾辈,寓迹同一尘,何曾五桨馈,但有争席人。
宁极无常居,此斋自随身。
人那识郗鉴,天不留封伦。
误落世网中,俗物愁我神。 -
2.《和象之同孔宁极游石桥且简宁极》 宋·韩维
春风杖藜客,同到石桥边。
引袖披云木,携樽俯涧泉。
岩花聊彩摘,野器不雕镌。
俯仰元和内,熙恬太古前。 -
3.《九日高会有怀宁极》 宋·韩维
亲宾过我舍,置酒乐嘉节。
不见箕山人,坐令欢意歇。
霜风吹嘉菊,撩乱篱下发。
欲寄一枝芳,云深去鸿灭。 -
4.《送宁极还山》 宋·韩维
晨冰结车辙,朔野风正厉。
君行良亦勤,正与苦寒值。
超然出门去,曾不顾我议。
譬如云飞鸿,势不受维挚。 -
5.《同化光陪宁极之滍阳城》 宋·韩维
不踏南溪路,于今五换春。
能来再联骑,还是旧游人。
置酒真乘兴,谈经或入神。
欢余不无愧,林壑未还身。 -
6.《下横岭望宁极舍》 宋·韩维
驱车下峻坂,西走龙阳道。
青烟人几家,绿野山四抱。
鸟啼春意间,林变夏阴早。
应近先生庐,民风亦淳好。 -
7.《陪宁极游南溪夜还山墅》 宋·韩维
南溪晚酌罢,归路笑言同。
家在碧山下,人行清露中。
鹊飞斜映月,虫响暗移丛。
下马儿童喜,谁知为德公。 -
8.《忆宁极》 宋·韩维
雨滴庵上茅,风乱窗外竹。
繁声夜入耳,欲寐不得熟。
独怀归田客,石径滑马足。
连山暗秋雾,一灯何处宿。 -
9.《陪宁极回马上作》 宋·韩维
我有龙阳约,垂驾辄复停。
念与高士期,不宜后其行。
春风三月尾,涧谷花草明。
寻花踏幽草,南出山脚青。