-
441.《书叹》 宋·陆游
三代藏宝器,世守参河图。
埋湮则已矣,可使列市区。
文章有废兴,盖与治乱符。
庆历嘉佑间,和气扇大炉。 -
442.《拟古》 宋·陆游
牛迹可使圜,羊角可使直;惟使刚者柔,造物不可得。
世方贵软熟,刚实不可为;为刚死道傍,已矣何所悲? -
443.《幽居即事》 宋·陆游
日铸岁几何,苞苴遍权门。
野人求其类,金墺实弟晜。
超然高世韵,何独驱睡昏。
安得如吾宗,坐致顾渚园? -
444.《书意》 宋·陆游
我本三生世外人,幻躯其实强冠巾。
稍能闭户学种菜,时亦长歌行负薪。
一醉却非身外事,百年终是冢中尘。
君知梦境无根底,莫信人言想与因。 -
445.《秋怀十首以竹药闭深院琴樽开小轩为韵》 宋·陆游
饮酒可不病,自酌随浅深;处世可无患,惟勿欺此心。
此心实通天,一念天所临。
子能守吾言,可度豺虎林。 -
446.《岁暮杂感》 宋·陆游
岁尽霜雪稠,相望僵万木;天岂私梅花,独畀此芬馥。
高标我自有,何憾老空谷。
人言和羹实,晚或参鼎餗。
哀哉世论卑,污我麈外躅。
谁能湔祓之,写真配修竹? -
447.《岁暮杂感》 宋·陆游
我少虽嗜书,赋性实慵惰。
初志略未酬,白发已无那。
吾儿犹好勇,世事如弃唾。
呻吟编简中,彻旦或未卧。
尔来愈自励,日读易一过,勉终大学功,吾道要负荷。 -
448.《书斋壁》 宋·陆游
平生忧患苦萦缠,菱刺磨成芡实圜。
天下不知谁竟是,古来惟有醉差贤。
过堂未悟钟将衅,睨柱宁知璧偶全?自笑为农行没世,尚如惊雁落空弦。 -
449.《游三井观》 宋·陆游
三井久知名,暇日偶一访。
栋宇坏欲尽,基址尚闳壮。
画墙皆国工,烟云俨天仗,旌旄亚戈戟,佩玉杂弓*。
太古实杰作,笔落九天上,吴生名擅世,睥睨未肯让。 -
450.《春夜读书感怀》 宋·陆游
荒林枭独啸,野水鹅群鸣。
我坐蓬窗下,答以读书声。
悲哉白发翁,世事已饱更。
一身不自恤,忧国涕纵横。 -
451.《山中得长句戏呈周辅并简朱县丞》 宋·陆游
鹤鸣山空无鹤来,青霞嶂深天壁开。
千岩角逐互吞吐,一峰拔起矜崔嵬。
日光微漏潭见底,水气上薄云成堆。
幽禽飞鸣报客至,奇树璀璨知谁栽。 -
452.《周元吉蟠室诗》 宋·陆游
天下有广居,非阿房建章,宾饯日及月,阖辟阴与阳。
山川坦然平,何者为藩墙,孔公暨瞿聃,同坐此道场。
哀哉世日隘,肝胆分界疆,蹙缩战蜗角,崎岖走羊肠。
周先早得道,所证非复常。 -
453.《弊庐》 宋·陆游
弊庐虽陋甚,鄙性颇所宜。
欹倾十许间,草覆实半之。
碓声隔柴门,绩火出枳篱。
缚木为彘牢,附垣作鸡埘。 -
454.《神山歌》 宋·陆游
吾闻海中五神山,其根戴以十五鳌。
一朝六鳌被钓去,岱舆员峤沉洪涛。
尚余三山岿然在,当时不没争秋毫。
如何蓬莱又已浅,忽见平地生藜蒿。 -
455.《送叶尚书》 宋·陆游
曩岁榜扁舟,万里归自蜀。
五月下瞿唐,六月过浮玉。
於时始识公,一笑忘暑毒。
羽扇临清流,华觞跋红烛。 -
456.《东村》 宋·陆游
今日风日和,衰病亦少平,出门无所之,携幼东村行。
吴地冬未冰,溅溅沟水声。
山卉与野蔓,结实丹漆并。
鸡犬亦萧散,如有世外情。 -
457.《送子龙赴吉州掾》 宋·陆游
我老汝远行,知汝非得已。
驾言当送汝,挥涕不能止。
人谁乐离别,坐贫至于此。
汝行犯胥涛,次第过彭蠡。 -
458.《晓叹》 宋·陆游
一鸦飞鸣窗已白,推枕欲起先叹息。
翠华东巡五十年,赤县神州满戎狄。
主忧臣辱古所云,世间有粟吾得食!少年论兵实狂妄,谏官劾奏当窜殛。
不为孤囚死岭海,君恩如天岂终极。 -
459.《衰甚书感》 宋·陆游
发残不胜冠,齿堕欲废嚼;譬如亭皋木,秋至叶自落。
岂惟形骸变,意气已非昨。
床隅倚拄杖,壁上挂双屩,经旬不出户,薄饭羹藜藿。
居然远霜露,因得养腰脚。 -
460.《休日感兴》 宋·陆游
宦海风波实饱经,久将人世寄邮亭。
家无钗泽穷冯衍,身著襦裙老管宁。
药圃按行新蔓绿,书楼徙倚暮山青。
偶然得句悲谁属,零落交朋比晓星。