-
1.《与客登山》 宋·徐觐
与客登山去,山阴路未乾。
就暄分石坐,随处带书看。
宿雨添溪阔,春风入袖寒。
却因樵客引,寻得一丛兰。 -
2.《望汉阳柳色,寄王宰》 唐·李白
汉阳江上柳,望客引东枝。
树树花如雪,纷纷乱若丝。
春风传我意,草木别前知。
寄谢弦歌宰,西来定未迟。 -
3.《八哀诗·故右仆射相国张公九龄》 唐·杜甫
相国生南纪,金璞无留矿。
仙鹤下人间,独立霜毛整。
矫然江海思,复与云路永。
寂寞想土阶,未遑等箕颍。 -
4.《僧院蔷薇》 唐·李咸用
客引擎茶看,离披晒锦红。
不缘开净域,争忍负春风。
小片当吟落,清香入定空。
何人来此植,应固恼休公。 -
5.《喜连君锡过郡》 宋·宋祁
稍稍客引去,依依君见过。
胡为困重研,正欲问无他。
甑黍惊方熟,犀谈省旧讹。
感馀祗惝怳,衰罢有蹉跎。 -
6.《遣兴次韵和晁应之四首》 宋·张耒
蓬门鸟雀啅黄昏,归径牛羊各有群。
水阔鱼龙阴后出,山空虎豹夜深闻。
西来客引秦川雨,南去秋连楚泽云。
唐汉废兴无处问,西风禾黍但丘坟。 -
7.《琴曲歌辞·霹雳引》 唐·沈佺期
岁七月,火伏而金生。
客有鼓瑟于门者,奏霹雳之商声。
始戛羽以騞砉,终扣宫而砰駖.电耀耀兮龙跃,雷阗阗兮雨冥。 -
8.《琴曲歌辞·走马引》 唐·李贺
我有辞乡剑,玉锋堪截云。
襄阳走马客,意气自生春。
朝嫌剑光静,暮嫌剑花冷。
能持剑向人,不解持照身。 -
9.《杂歌谣辞·步虚引》 唐·陈陶
小隐山人十洲客,莓苔为衣双耳白。
青编为我忽降书,暮雨虹霓一千尺。
赤城门闭六丁直,晓日已烧东海色。
朝天半夜闻玉鸡,星斗离离碍龙翼。 -
10.《春日离长安客中言怀(一作春霁早行)》 唐·骆宾王
年华开早律,霁色荡芳晨。
城阙千门晓,山河四望春。
御沟通太液,戚里对平津。
宝瑟调中妇,金罍引上宾。