-
1.《次韵弟观授学陈子得家》 宋·陈著
忆昨依依话别端,潇潇暮雨满山寒。
去家幸是老亲健,坐馆当如初宦看。
归梦随风扬绿袂,吟情逐日写诗阑。
从今稳入林深处,涂炭何缘行污冠。 -
2.《题遗山诗》 清·赵翼
身阅兴亡浩劫空,两朝文献一衰翁。
无官未害餐周粟,有史深愁失楚弓。
行殿幽兰悲夜火,故都乔木泣秋风。
国家不幸诗家幸,赋到沧桑句便工。 -
3.《有感》 宋·戴复古
老子生来世法疏,白头思欲把犁锄。
摩挲此腹空无物,侥幸虚名愧有馀。
憔悴不堪渔父笑,寒温无益贵人书。
诗家幸有严华谷,襟谊犹能眷眷予。 -
4.《代呼延信夫以笋乞猫於韩子云》 宋·章甫
官居城一隅,屋漏如野处。
辛勤补绿萝,仅可待风雨。
移家幸亡恙,所苦多硕鼠。
齧衣费纫缝,盗肉恣含咀。 -
5.《和颜长官百咏·农桑》 宋·朱继芳
带得鸡豚趁晓虚,荒村牢落数家居。
一家幸是田园主,留与儿孙写契书。 -
6.《车中》 宋·曾黯
频岁驱驰行万里,还家幸埃敢言疲。
雨寒倦马愁长路,日落栖禽拣稳枝。
两扉携持高老画,一编吟咏放翁诗。
客途佳处人知少,正在车中兀兀时。 -
7.《醉中信笔作四绝句既成惧观者不知野人本心也》 宋·陆游
过得一日过一日,人间万事不须谋。
邻家幸可赊芳酝,红蕊何曾笑白头。 -
8.《秋日江居写怀(七首)》 明·高启
丧乱将家幸得全,客中长耻受人怜。
妻能守道同王霸,婢不知诗异郑玄。
借得种蔬傍舍地,分来灌菊别池泉。
却欣远迹无相问,一棹秋风笠泽边。
¤ -
9.《林卿见访食槟榔而醉明日示诗次韵一首》 宋·刘克庄
壮于蒳子大于榛,咀嚼全胜曲蘖春。
俚俗相传祛瘴厉,方书或谓健脾神。
素知鲸量安能醉,但取鸡心未必真。
一笑何妨玉山倒,贫家幸自有苔茵。 -
10.《送唐觐》 宋·苏辙
溪上幽居少四邻,西家幸有著书人。
经年食菜谁怜瘦,终日题诗自不贫。
身在江湖钓竿地,心驰兰会战车尘。
此行便有飞腾处,笑杀年来老病身。
〈唐君常欲为陕西官,慨然有功名之志。
〉 -
11.《赠术士罗公弼》 宋·李新
陂迥山空豀水浅,骑牛信牛行自远。
大翁织笠六铢轻,阿母理衣簑直软。
短笛叫云无曲终,年年但见岩花红。
何者为荣何等辱,牛饱归来睡亦足。 -
12.《和任宰元绍见寄十首以归来问信湖山抚摩松菊》 宋·吴芾
为邑赤城下,岂欲寻赤松。
我家幸不远,杖履会相从。 -
13.《寄陈叔进》 宋·吴芾
乡里衣冠久不振,后来犹喜有斯人。
曾为蓬岛神仙主,端是储闱羽翼臣。
大节已观能直己,小淹何惜且临民。
君家幸有佳山水,莫向他乡别卜隣。 -
14.《徐季节挽词》 宋·楼钥
公府推徐穉,山阳荐仲车。
盛时遗此老,没世竟穷庐。
行道嗟无命,传家幸有书。
鲁山终不识,抚卷倍欷歔。 -
15.《挽刘和府乘》 宋·廖行之
辛苦平生学,儒科志稍酬。
路遥车折轴,夜半壑亡舟。
士惜鴒原尽,亲悲鹤发留。
传家幸有子,门户可无忧。 -
16.《舟出西门》 宋·董嗣杲
扁舟冒冷雨,初出安定门。
天开水墨图,浓淡迷湖村。
渔板閧白昼,庙钟撞黄昏。
客船行虚明,天净水不浑。 -
17.《同张以道出游近郊成古诗十六韵》 宋·张镃
今辰天宇佳,风光宛如春。
园庐岂不乐,景熟兴未伸。
与客策蹇驴,城东访幽人。
幽人本非约,意往随清真。 -
18.《奉和初春幸太平公主南庄应制(景龙三年二月十一日)》 唐·李峤
主家山第接云开,天子春游动地来。
羽骑参差花外转,霓旌摇曳日边回。
还将石溜调琴曲,更取峰霞入酒杯。
鸾辂已辞乌鹊渚,箫声犹绕凤凰台。 -
19.《奉和圣制幸韦嗣立山庄应制》 唐·李峤
万骑千官拥帝车,八龙三马访仙家。
凤凰原上开青壁,鹦鹉杯中弄紫霞。 -
20.《奉和圣制春日幸望春宫应制》 唐·韦元旦
九重楼阁半山霞,四望韶阳春未赊。
侍跸妍歌临灞涘,留觞艳舞出京华。
危竿竞捧中街日,戏马争衔上苑花。
景色欢娱长若此,承恩不醉不还家。