-
1.《纪怀》 宋·陆游
未斸要离冢畔云,侩牛得食寄乡枌。
修身本欲善吾死,临事岂忘尊所闻。
时序管宁亲馈奠,江山庞老上丘坟。
饰巾家箦从来事,万种悠悠莫苦分。 -
2.《田家三首(一作王勃诗)》 唐·王绩
阮籍生涯懒,嵇康意气疏。
相逢一醉饱,独坐数行书。
小池聊养鹤,闲田且牧猪。
草生元亮径,花暗子云居。 -
3.《题程子弃少监家藏二诗遗墨》 宋·陆文圭
教子惟欲谄,嫁女惟欲官。
床屏触头乃翁怒,文书术袖媒姥谩。
凝人一笑可绝倒,古训相傅良独难。
大夫有愧程监家,上谷敢望元遗山。 -
4.《括意难忘》 宋·林正大
蜀道登天。
望峨眉横绝,石栈相连。
西来当鸟道,逆浪俯回川。
狷与鹤,莫攀缘。 -
5.《谢春谷畀地》 宋·刘克庄
当年草草掩泉扃,家集年深失坎铭。
后裔浇松难盥荐,先君易箦尚丁宁。
诰频燎土知天定,笏已堆床见地灵。
便筑精庐陈像设,大书山券刻碑厅。 -
6.《中{左山右寻}先茔》 宋·刘克庄
昔遇重华席屡前,因排贵近去翩然。
叩墀袖有驰球疏,易箦囊无沐椁钱。
当日传家惟谏草,至今赡族赖祠田。
原头宰木苍如此,才见山庵葺数椽。 -
7.《车浮〈并序〉》 宋·苏辙
结木如巢,承之以箦,沉之水中,以浮识其处,方舟载两轮挽而出之,渔人谓之车浮。
此诗所谓汕也,与迟、适同作车浮诗。
寒鱼得汕便为家,两两方舟载械。
谋食旋遭芳饵误,求安仍值积薪遮。 -
8.《春风行》 明·杨基
春风吹花快如剪,柳条婆娑颜色浅。
四更急雨作轻寒,零落余香上苔藓。
街泥污人不出户,强以一樽聊自遣。
西家酒熟复苦贵,收拾春衣倩人典。 -
9.《陆宣城挽词》 宋·楼钥
奕世承家学,诸公荐吏能。
政传花县美,心与练江澄。
易箦去何远,攀辕悲不胜。
伤哉嬴博葬,泪尽老延陵。 -
10.《除夕古体三十韵》 宋·赵蕃
疾风鏖夜滩,古木撼石壁。
渔火暗复张,隔江哭声接。
哀哀或到明,语细杂鸣唈。
我舟若孤凫,欲去意转絷。