-
1.《邻家晓鸡》 宋·仇远
严城鼓角送钟声,顷刻三更四五更。
却是邻家鸡唱准,不差消息已天明。 -
2.《同刘仲鼎全君玉饮徐子英家分韵得鸡字》 宋·方回
诘曲盘醒手共携,暮归了不记东西。
初筵秩秩谈无底,厦屋渠渠醉似泥。
老貌白头愧青鬓,豪吟野鹜杂家鸡。
相看一笑消长日,未信人间物易齐。 -
3.《池鹤八绝句·鹤答鸡》 唐·白居易
尔争伉俪泥中斗,吾整羽仪松上栖。
不可遣他天下眼,却轻野鹤重家鸡。 -
4.《田家乐》 宋·杨万里
稻穗堆场谷满车,家家鸡犬更桑麻。
漫栽木槿成篱落,已得清阴又得花。 -
5.《酬柳柳州家鸡之赠》 唐·刘禹锡
日日临池弄小雏,还思写论付官奴。
柳家新样元和脚,且尽姜芽敛手徒。 -
6.《邻家孔雀》 宋·刘克庄
初来毛羽锦青葱,今与家鸡饮啄同。
童子有时偷剪翅,主人常日少开笼。
峤南岁月幽囚里,陇右山川梦寐中。
因笑世间真赝错,绣身翻得上屏风。 -
7.《晚憩田家二绝》 宋·王炎
山间一径牛羊迹,林下数家鸡犬声。
底事居人苦争畔,閒田官正募民耕。 -
8.《次韵孔毅甫集古人句见赠五首》 宋·苏轼
羡君戏集他人诗,指呼市人如使儿。
天边鸿鹄不易得,便令作对随家鸡。
退之惊笑子美泣,问君久假何时归。
世间好句世人共,明月自满千家墀。 -
9.《和斯立重赋》 宋·晁说之
是非真未定,楚客莫咻齐。
侈美珍炰鳖,粗疏鄙饭藜。
评文归藻鉴,得实应参奎。
萧酒裛尘雨,清明避日霓。 -
10.《放歌赠宋君仲温》 明·沈铉
宋君旷荡士,儒服非狂生。
笔扫千军陈,胸藏数万兵。
銛豪破纸竟何益,按图折御分纵横。
鱼丽鸟翼谈者易,野雉家鸡人目盲。