-
101.《秋夜二首》 唐·韦应物
庭树转萧萧,阴虫还戚戚。
独向高斋眠,夜闻寒雨滴。
微风时动牖,残灯尚留壁。
惆怅平生怀,偏来委今夕。 -
102.《秋日作》 唐·高适
端居值秋节,此日更愁辛。
寂寞无一事,蒿莱通四邻。
闭门生白发,回首忆青春。
岁月不相待,交游随众人。
云霄何处托,愚直有谁亲。
举酒聊自劝,穷通信尔身。 -
103.《戏为双松图歌(韦偃画)》 唐·杜甫
天下几人画古松,毕宏已老韦偃少。
绝笔长风起纤末,满堂动色嗟神妙。
两株惨裂苔藓皮,屈铁交错回高枝。 -
104.《八哀诗·赠左仆射郑国公严公武》 唐·杜甫
郑公瑚琏器,华岳金天晶。
昔在童子日,已闻老成名。
嶷然大贤后,复见秀骨清。
开口取将相,小心事友生。 -
105.《过津口》 唐·杜甫
南岳自兹近,湘流东逝深。
和风引桂楫,春日涨云岑。
回首过津口,而多枫树林。
白鱼困密网,黄鸟喧嘉音。
物微限通塞,恻隐仁者心。
瓮馀不尽酒,膝有无声琴。
圣贤两寂寞,眇眇独开襟。 -
106.《寄张十二山人彪三十韵》 唐·杜甫
独卧嵩阳客,三违颍水春。
艰难随老母,惨澹向时人。
谢氏寻山屐,陶公漉酒巾。
群凶弥宇宙,此物在风尘。 -
107.《送钟评事应宏词下第东归》 唐·钱起
芳岁归人嗟转蓬,含情回首灞陵东。
蛾眉不入秦台镜,鹢羽还惊宋国风。
世事悠扬春梦里,年光寂寞旅愁中。
劝君稍尽离筵酒,千里佳期难再同。 -
108.《哭张融》 唐·耿湋
早岁能文客,中年与世违。
有家孀妇少,无子吊人稀。
繐帐尘空暗,铭旌雨不飞。
依然旧乡路,寂寞几回归。 -
109.《题杨著别业》 唐·耿湋
柳巷向陂斜,回阳噪乱鸦。
农桑子云业,书籍蔡邕家。
暮叶初翻砌,寒池转露沙。
如何守儒行,寂寞过年华。 -
110.《落第后归山下旧居留别刘起居昆季》 唐·卢纶
寂寞过朝昏,沈忧岂易论。
有时空卜命,无事可酬恩。
寄食依邻里,成家望子孙。
风尘知世路,衰贱到君门。 -
111.《铜雀台》 唐·王建
娇爱更何日,高台空数层。
含啼映双袖,不忍看西陵。
漳水东流无复来,百花辇路为苍苔。
青楼月夜长寂寞, -
112.《上李益庶子》 唐·王建
紫烟楼阁碧纱亭,上界诗仙独自行。
奇险驱回还寂寞,云山经用始鲜明。
藕绡纹缕裁来滑,镜水波涛滤得清。
昏思愿因秋露洗,幸容阶下礼先生。 -
113.《上李益庶子》 唐·王建
紫烟楼阁碧纱亭,上界诗仙独自行。
奇险驱回还寂寞,云山经用始鲜明。
藕绡纹缕裁来滑,镜水波涛滤得清。
昏思愿因秋露洗,幸容阶下礼先生。 -
114.《送柳郎中裴起居》 唐·武元衡
望乡台上秦人在,学射山中杜魄哀。
落日河桥千骑别,春风寂寞旆旌回。 -
115.《游石堂观》 唐·萧祜
西山高高何所如,上有古昔真人居。
嵌崖巨石自成室,其下磅礴含清虚。
我来斯邑访遗迹,乃遇沈生耽载籍。 -
116.《送春曲三首》 唐·刘禹锡
春向晚,春晚思悠哉。
风云日已改,花叶自相催。
漠漠空中去,何时天际来。
春已暮,冉冉如人老,映叶见残花,连天是青草。 -
117.《初夏曲三首》 唐·刘禹锡
铜壶方促夜,斗柄暂南回。
稍嫌单衣重,初怜北户开。
西园花已尽,新月为谁来。
时节过繁华,阴阴千万家。 -
118.《和董庶中古散调词赠尹果毅》 唐·刘禹锡
昔听东武吟,壮年心已悲。
如何今濩落,闻君辛苦辞。
言有穷巷士,弱龄颇尚奇。
读得玄女符,生当事边时。 -
119.《酬令狐相公秋怀见寄》 唐·刘禹锡
寂寞蝉声静,差池燕羽回。
秋风怜越绝,朔气想台骀。
相去数千里,无因同一杯。
殷勤望飞雁,新自塞垣来。 -
120.《伤愚溪三首》 唐·刘禹锡
溪水悠悠春自来,草堂无主燕飞回。
隔帘惟见中庭草,一树山榴依旧开。
草圣数行留坏壁,木奴千树属邻家。
唯见里门通德榜,残阳寂寞出樵车。
柳门竹巷依依在,野草青苔日日多。
纵有邻人解吹笛,山阳旧侣更谁过。