-
141.《和知己秋日伤怀》 唐·郑谷
流水歌声共不回,去年天气旧亭台。
梁尘寂寞燕归去,黄蜀葵花一朵开。 -
142.《深村》 唐·韩偓
甘向深村固不材,犹胜摧折傍尘埃。
清宵玩月唯红叶,永日关门但绿苔。
幽院菊荒同寂寞,野桥僧去独裴回。
隔篱农叟遥相贺,□□□□膏雨来。 -
143.《厌花落》 唐·韩偓
厌花落,人寂寞,果树阴成燕翅齐,西园永日闲高阁。
后堂夹帘愁不卷,低头闷把衣襟捻。
忽然事到心中来,四肢娇入茸茸眼。 -
144.《东归次瀛上》 唐·吴融
暖烟轻淡草霏霏,一片晴山衬夕晖。
水露浅沙无客泛,树连疏苑有莺飞。
自从身与沧浪别,长被春教寂寞归。
回首青门不知处,向人杨柳莫依依。 -
145.《思归》 唐·韦庄
暖丝无力自悠扬,牵引东风断客肠。
外地见花终寂寞,异乡闻乐更凄凉。
红垂野岸樱还熟,绿染回汀草又芳。
旧里若为归去好,子期凋谢吕安亡。 -
146.《句》 唐·徐仲雅
屋面尽生人耳朵,篱头多是老翁须。
(《闲居》)
平分造化双苞去,拆破春风两面开。
(《合欢牡丹》) -
147.《征妇怨》 唐·刘兼
金闺寂寞罢妆台,玉箸阑干界粉腮。
花落掩关春欲暮,月圆欹枕梦初回。
鸾胶岂续愁肠断,龙剑难挥别绪开。
曾寄锦书无限意,塞鸿何事不归来。 -
148.《琴歌》 唐·赵抟
绿琴制自桐孙枝,十年窗下无人知。
清声不与众乐杂,所以屈受尘埃欺。
七弦脆断虫丝朽,辨别不曾逢好手。 -
149.《铜雀台怨》 唐·程长文
君王去后行人绝,箫筝不响歌喉咽。
雄剑无威光彩沈,宝琴零落金星灭。
玉阶寂寞坠秋露,月照当时歌舞处。
当时歌舞人不回,化为今日西陵灰。 -
150.《杂诗》 唐·庞蕴
未识龙宫莫说珠,识珠言说与君殊。
空拳只是婴儿信,岂得将来诳老夫。
万法从心起,心生万法生。
法生同日了,来去在虚行。 -
151.《杂诗》 唐·庞蕴
未识龙宫莫说珠,识珠言说与君殊。
空拳只是婴儿信,岂得将来诳老夫。
万法从心起,心生万法生。
法生同日了,来去在虚行。 -
152.《春游司直城西鸬鹚谿别业》 唐·清江
别墅军城下,闲喧未可齐。
春深花蝶梦,晓隔柳烟鞞.
韶景浮寒水,疏杨映绿堤。
沿洄看竹色,来往听莺啼。 -
153.《奉同颜使君真卿送李侍御萼,赋得荻塘路》 唐·皎然
落日车遥遥,客心在归路。
细草暗回塘,春泉萦古渡。
遗踪叹芜没,远道悲去住。
寂寞荻花空,行人别无数。 -
154.《奉同颜使君真卿送李侍御萼,赋得荻塘路》 唐·皎然
落日车遥遥,客心在归路。
细草暗回塘,春泉萦古渡。
遗踪叹芜没,远道悲去住。
寂寞荻花空,行人别无数。 -
155.《湘中春兴》 唐·齐己
雨歇江明苑树干,物妍时泰恣游盘。
更无轻翠胜杨柳,尽觉浓华在牡丹。
终日去还抛寂寞,绕池回却凭栏干。
红芳片片由青帝,忍向西园看落残。 -
156.《题鹤鸣山》 唐·杜光庭
五气云龙下泰清,三天真客已功成。
人间回首山川小,天上凌云剑佩轻。
花拥石坛何寂寞,草平辙迹自分明。
鹿裘高士如相遇,不待岩前鹤有声。 -
157.《冲佑观》 唐·张绍
大始未形,混沌无际。
上下开运,乾坤定位。
日月丽天,山川镇地。 -
158.《菩萨蛮》 唐·温庭筠
小山重叠金明灭,鬓云欲度香腮雪。
懒起画蛾眉,弄妆梳洗迟¤
照花前后镜,花面交相映。 -
159.《清平乐》 唐·温庭筠
上阳春晚,宫女愁蛾浅。
新岁清平思同辇,争奈长安路远¤
凤帐鸳被徒熏,寂寞花锁千门。
竞把黄金买赋, -
160.《荷叶杯》 唐·顾夐
春尽小庭花落,寂寞,凭槛敛双眉。
忍教成病忆佳期,知摩知,知摩知。
歌发谁家筵上,寥亮,别恨正悠悠。