-
1.《于时春也,慨然有江湖之思,寄赠柳九陇》 唐·卢照邻
提琴一万里,负书三十年。
晨攀偃蹇树,暮宿清泠泉。
翔禽鸣我侧,旅兽过我前。
无人且无事,独酌还独眠。 -
2.《累夜读开经总要慨然思陈叔易寄予嵩阳读水经》 宋·晁说之
蝶笑峰须飞有声,梅嫌柳眼众有青。
今朝消息君知否,荒塞寒灯读武经。 -
3.《累夜读开经总要慨然思陈叔易寄予嵩阳读水经》 宋·晁说之
蓬莱学士有家声,易退难忘旧杀青。
万郑饶君相似处,此生不读膳夫经。 -
4.《累夜读开经总要慨然思陈叔易寄予嵩阳读水经》 宋·晁说之
风送黄河冰底声,三川半死误丹青。
何人千与君消息,枉是磨铅勘水经。 -
5.《箧中得调官时杨氏所寄书慨然追感》 宋·强至
笑语无踪莫更寻,每怀平昔恨犹深。
况看满幅相思字,曾诉幽闺独自心。
因想音容如在目,不知涕泪已盈襟。
恨销除是彩笺灭,弗比遗香苦易沉。 -
6.《襄州护漕使者侯寄示所作快目亭记辞多慷慨予》 宋·张栻
闻说君家快目亭,湓江直上起千寻。
昔人事业规摹在,故国山河草木深。
世态从渠翻覆手,壮图还我短长吟。
会须一展平戎策,始称平生洒落襟。 -
7.《公晔以北山荔子见寄因念昔游慨然怀归戏成》 宋·李弥逊
筠笼百里故人情,多病文园眼倍醒。
未放茶瓯三百颗,梦魂先过小长汀。