-
281.《王元才携家来过有诗风示因简此作》 宋·晁公溯
我思见诸姑,正复如父存。
诸姑不可见,岂无若子孙。
天涯忽尔逢,悲定喜且语。
惟我之老姑,尔之外王母。 -
282.《题寄傲轩》 宋·陈杰
富贵骄人拥庐儿,寒士不逊原壤夷。
傲称凶德无逢宜,长者寄尔渠得知。
使袜聊为廷尉重,命履乃有帝师用,苟非其人千仞凤。
鹦鹉洲前吊月明,归来痛饮师刘伶。 -
283.《题徐仲彬达观亭》 宋·方回
乾涵坤毓万汇夥,独得为人赖钧播。
八尺身为天地赘,一寸心将天地裹。
道眼自应非肉眼,以心观物无不可。
灵台光尘日月县,肯使一丝挂尘堁。 -
284.《乙未岁除二首》 宋·方回
五十五时官早休,即今七十复何求。
亦思稍为儿孙计,政恐深贻祖父羞。
岂不忆家良有说,偶然得酒更无忧。
诸公富贵新桃版,我是春前旧土牛。 -
285.《送杜安行东上》 宋·郭印
忆初谋食广汉城,同时偶得三益友。
心将金石许平生,但笑纷纷翻覆手。
人言兄弟性稍异,朝暮追随祗诗酒。
而今星散各参辰,空馀孤月照窗牖。 -
286.《送吴子长京》 宋·陆文圭
已廖江城守宵通,连营锦账排锋刃。
丁男释末儿女啼,朱门一夕黄金尽。
我时拥卒记乡井,紵袍白马省来省。
石计试剑人血腥,地炉全酒牛炙冷。 -
287.《和吕之寿寄伯章韵》 宋·丘葵
一片间云自在眠,人依乎地地依天。
六经不朽道吾道,独学无成年又年。
乡里小儿皆富贵,山川大海尽风烟。
乾坤无著吾侪处,子在禅房我亦禅。 -
288.《偈颂三十首》 宋·释印肃
失却本来面目,个个日南长至。
先祖时节苦临,处处笙歌乐醉。
也参禅,亦详义,也贫穷,亦富贵。 -
289.《偈颂一百六十首》 宋·释宗杲
国清才子贵,家富小儿娇。
大家出只手,彼此不相饶。 -
290.《寄帅初》 宋·舒岳祥
西家女儿长日愁,白头鼻息撼林丘。
老去声名惜鸡肋,世间富贵烂羊头。
青山白鹭水天远,绿叶黄鹂风日柔。
欲往榆林忘南北,几回吹笛上高楼。 -
291.《田家妇》 宋·于石
村南村北麦欲枯,桑麻阴阴满路隅。
炊黍田头行饷夫,饼炉未熟儿呱呱。
鸭头长袜短布襦,平生未识铅与朱。
弹筝不用如罗敷,怀金不愿逢秋胡。
眼前富贵何足娱,一身饱暖自有余。
茅檐笑语寒灯孤,夜舂晓织奉舅姑。 -
292.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
293.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
294.《前出塞九首》 唐·杜甫
戚戚去故里,悠悠赴交河。
公家有程期,亡命婴祸罗。
君已富土境,开边一何多。
弃绝父母恩,吞声行负戈。 -
295.《郊陶潜体诗十六首》 唐·白居易
不动者厚地,不息者高天。
无穷者日月,长在者山川。
松柏与龟鹤,其寿皆千年。
嗟嗟群物中,而人独不然。 -
296.《船上歌》 元·王冕
草衣老子双□皤,拍手夜唱沧浪歌。
浮生不信巢穴好,卖屋买船船作家。
明月满天天在水,别调新歌水中起。
萧散可同甫里翁,逃名不比鸱夷子。 -
297.《阿几》 宋·张耒
小儿名阿几,眉目颇疏明。
日来书案傍,学我读书声。
男儿事业多,何必学读书。
自古奇男子,往往羞为儒。 -
298.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
299.《浩歌行》 宋·岳珂
浩然一气古到今,古人无愧惟此心。
青天为幕地为席,醉里聊作乌乌吟。
君不见人生所重独名谥,一代简书耀青史。
当时命名偶然耳,跖圣丘愚果谁是。 -
300.《癸巳岁邑中大歉三七侄捐金散谷以济艰食因成》 宋·吴芾
吾家谓侄非常儿,自幼读书尝下帷。
平居事母尽孝道,力供子职曾无违。
辛勤农亩三十载,顿立门户成家肥。
耻同流俗事骄吝,好贤乐业常怡怡。