-
381.《雪中雪坡十忆》 宋·姚勉
此君应似旧平安,瘦节森然最耐寒。
万叶琼瑶光照眼,梦披鹤氅倚栏干。 -
382.《题腾芳书院》 宋·姚勉
若稽隆古时,教者家有塾。
英材归乐得,粹学就私淑。
粹学就私淑。
淳风日云远, -
383.《题鬼字轴》 宋·姚勉
玉衡杓建天之纲,枕参魁耀森寒芒。
总提众星环侍傍,仰望熠熠开神光。
有美俊容分天章,收入翰墨何淋浪,一笔三丈超寻常,字势直作蛟龙骧。 -
384.《赋风花》 宋·何梦桂
玄化浩无极,岂为万物私。
燕坐观物化,荣悴故有时。
春林著寒葩,犹记去年枝。
日暮还复殒,委运不可羁。 -
385.《和博古直五首》 宋·蒲寿宬
圣门蔼徒众,几人得称贤。
美哉全玉人,履行师渊骞。
寒日辟芦絮,饥倚负郭田。
所乐者何事,至道森乎前。
岂必挟日月,地行即飞仙。
刀圭傥可觅,何处今赤泉。 -
386.《满江红 次李沁州见寄韵》 元·许有壬
一夜繁霜,便染得、乾坤澄寂。
秋满眼、萧萧云树,凄凄风日。
山色偏供羁旅恨,年光肯为英雄息。
只寒花、不减旧时香,天应惜。 -
387.《满江红 次李沁州见寄韵》 元·许有壬
一夜繁霜,便染得、乾坤澄寂。
秋满眼、萧萧云树,凄凄风日。
山色偏供羁旅恨,年光肯为英雄息。
只寒花、不减旧时香,天应惜。 -
388.《游大明寺》 宋·宋庠
總辔出西坰,寥寥旭宇明。
丛冈森地秀,飞塔恍神行。
惠味沾仙露,疲心识化城。
远香来不断,空梵过犹清。 -
389.《秋潦》 宋·项安世
和潦乃逢社,天寒更积阴。
雨声便睡美,风色唤杯深。
谷穗泥生耳,田家痛切心。
饥人来市少,城邑亦萧森。 -
390.《野竹》 宋·张嵲
野竹何修修,森然满山麓。
清溪潄苍根,夜雨滋寒玉。
干密风岂摇,林深鸟应宿。
苍山黄叶中,见此欻惊目。
经行一回首,何用慰羁束。 -
391.《简喻叔奇工部沈无隐寺簿》 宋·张镃
园居懒成癖,驾言何所之。
出门无妨看好雪,粉地玉天相范围。
气增坐车热,旋换白鹿骑。
不须携古囊,诗句随雪飞。 -
392.《冒雨往玉照堂观梅戏成长篇》 宋·张镃
幽人占断烟波景,不但春风翠红整。
绕堂交互玉崚嶒,月中日下光迷影。
连年勾引客来看,传得梅声满世间。
西湖处士英爽在,大叫称屈挝天关, -
393.《陈仲美夏木图》 明·张羽
董元夏木不复见,俗本纷纷何足观。
陈郎笔力能扛鼎,写此千章生昼寒。
阴森似有神灵会,偃蹇直作蛟螭蟠。
天鸡晓鸣清籁发,木客夜度云旂翻。 -
394.《山泉隐居图(入直回,为云间朱卿题)》 明·张羽
日长侍立南薰殿,圣主从容正开卷。
内臣如鹄拥图书,诏许近前曾一见。
玉躞金题照眼新,三王二李迹未陈。
妙笔森芒洞冥漠,乃知今人非古人。 -
395.《读柳拱之员外严宗哲主事杨应宁舍人倡和长句》 明·李东阳
诗坛森严升复楯,白战雄呼气难忍。
西邻有客兴亦酣,睥睨重围目双眕。
居然地隔如秦越,或者神交同白稹。
故知宫角本谐声,复恐圆方不相准。 -
396.《题陈朝玉爱竹轩》 宋·艾性夫
阴森窗外万琅玕,尽日吟翁此倚阑。
曾借春风闲管勾,喜从劫火报平安。
四时青眼相看易,三世同盟耐久难。
千古溪林遗事在,不妨标致共高寒。 -
397.《次韵苏翰林西山诗》 宋·孔武仲
黄州水米宜新醅,东坡好花公自栽。
折花倒酒送流景,不念春风飘落梅。
醉投青山上九曲,吴王故宫压崔嵬。
寒潭已无昔光景,凉殿欻变今楼台。 -
398.《师安抚生日》 宋·晁公溯
鼻祖始谋远,承家积庆长。
青霜元不坠,玉树久逾芳。
气验三嵎秀,祥占五世昌。
向来蜀父老,久忆汉文章。 -
399.《宁江侨人刘生徽宗时以画供奉翰林中近过元汝》 宋·晁公溯
刘生待诏蓬莱宫,和铅舐墨称良工。
自从八骏狩西极,万里流落巴山中。
老来摹写益神妙,指麾草木回春风。
时将一幅换斗米,千金旧价无由逢。 -
400.《新沐有感》 宋·陈棣
我发日已疏,尚喜鬓未斑。
晴朝试一沐,但觉盘水宽。
千梳发清快,凛凛肌骨寒。
脱落等秋箨,光润如春峦。