-
1.《苦寒歌》 唐·韩愈
黄昏苦寒歌,夜半不能休。
岂不有阳春,节岁聿其周,君何爱重裘。
兼味养大贤,冰食葛制神所怜。
填窗塞户慎勿出,暄风暖景明年日。 -
2.《苦寒歌》 宋·李新
北风吹窗琴自动,拥炉不觉毡裘重。
孤城日落星斗稀,一寸清霜压寒梦。
河冰岭雪随高深,山鸡啄土鹤在林。
西楼歌舞隔珠幄,独有春风人不觉。 -
3.《和立斋岁寒歌五章》 宋·王柏
车马南归兮惠我五阕,一唱三叹兮亦孔之惙。
盍置诸左右兮观省昭揭,岁寒之歌兮声声激烈。 -
4.《後苦寒歌》 宋·杨万里
白鸥立雪胫透冷,鸬鹚避风飞不正。
一双野鸭欺晚寒,出没冰河底心性。
绝怜红船黄帽郎,绿蘘青篛牵牙樯。
生愁堕指脱两耳,芦花亦无何许藏。
遣骑前头买乾荻,速烘焰火与一炙。
三足老鸦寒不出,看云诉天天不泣。 -
5.《前苦寒歌》 宋·杨万里
四大海湖打清淮,三万里风平地来。
龟山横身拦不住,潮波怒飞风倒回。
欲晴不晴雪不雪,并作苦寒冻人绝。
古寺大锺十字裂,东山石崖一峰蹶。
劝君莫出君须出,冰脱君髯折君骨。 -
6.《和立斋岁寒歌五章》 宋·王柏
羌人生之秉贞兮孰无阳秋,惟澹而无欲兮斯能无求。
宜此心之冰坚兮凛北风之正遒,岁寒之常兮足以自修。 -
7.《和立斋岁寒歌五章》 宋·王柏
忆昔坚保兮铭著心腑,故迹堙芜兮茫坠绪。
瞻翠碧之万竿兮犹有遗矩,岁寒之句俨然如覩。 -
8.《和立斋岁寒歌五章》 宋·王柏
圣人体物兮万世之训,究厥后凋兮基於不竞。
使与春争妍兮曷保常真,岁寒之知兮宁不谓性。 -
9.《和立斋岁寒歌五章》 宋·王柏
有勗我人兮先君之思,有陟尔岵兮我心伤悲。
望松柏之苍苍兮我无令姿,岁寒之操兮炯炯心期。 -
10.《相和歌辞·后苦寒行二首》 唐·杜甫
南纪巫庐瘴不绝,太古已来无尺雪。
蛮夷长老怨苦寒,昆仑天关冻应折。
玄猿口噤不能啸,白鹄翅垂眼流血, -
11.《相和歌辞·苦寒行》 唐·刘驾
严寒动八荒,藾藾无休时。
阳乌不自暖,雪压扶桑枝。
岁暮寒益壮,青春安得归。
朔雁到南海,越禽何处飞。
谁言贫士叹,不为身无衣。 -
12.《杂曲歌辞·夜寒吟》 唐·鲍溶
九衢金吾夜行行,上宫玉漏遥分明。
霜飙乘阴扫地起,旅鸿迷雪绕枕声,远人归梦既不成。
留家惜夜欢心发, -
13.《寒栖子歌(曾居庐山,欲有事罗浮之行)》 唐·皎然
君在庐山知不群,有疑是鹤又是云。
生死尘埃污不得,眼前荣利徒纷纷。
今日惠然来访我,酒榼书囊肩背荷。 -
14.《仙城寒食歌·绍武陵》 清·成鹫
亢龙宾天群龙战,潜龙跃出飞龙现。
白衣苍狗等浮云,处处从龙作宫殿。
东南半壁燕处堂,正统未亡垂一线。
百日朝廷沸似汤,十郡山河去如电。 -
15.《相和歌辞·苦寒行》 唐·僧贯休
北风北风,职何严毒,摧壮士心,缩金乌足。
冻云嚣嚣碍雪,一片下不得。
声绕枯桑,根在沙塞。
黄河彻底,顽直到海。
一气搏束,万物无态。
唯有吾庭前杉松树枝,枝枝健在。 -
16.《渔歌子·寒江独钓去还来》 元·周巽
寒江独钓去还来。
机静应无鸥鸟猜。
冰柱折,雪梅开。
坐拥羊裘夜未 -
17.《渔歌子·寒江独钓去还来》 元·周巽
寒江独钓去还来。
机静应无鸥鸟猜。
冰柱折,雪梅开。
坐拥羊裘夜未 -
18.《作雪未成自湖中归寒甚饮酒作短歌》 宋·陆游
黑云垂到地,飞霰如细砾。
找从湖上归,散发醉吹笛。
少年志功名,目视无坚敌。
惨淡古战场,往往身所历。 -
19.《寒夜歌》 宋·陆游
陆子七十犹穷人,空山度此冰雪晨。
既不能挺长剑以抉九天之云,又不能持斗魁以回万物之春,食不足以活妻子,化不足以行乡邻。
忍饥读书忽白首,行歌拾穗将终身。
论事愤叱目若炬,望古踊跃心生尘。 -
20.《初冬风雨骤寒作短歌》 宋·陆游
东园日淡云容薄,纶巾朝暮阑干角。
北风动地万木号,不料一寒如此恶。
岂惟半夜雨打窗,便恐明朝雪平壑。
绿酒虽漓亦复醉,皁貂已弊犹堪著。