-
121.《题岳阳楼》 宋·冯时行
洞庭涵浸八百里,岳阳楼高跨湖尾。
天空地迥豁疏襟,有客临风来徙倚。
是时穷冬天气昏,惨淡愁杀湘君魂。
层栏半落烟氛外,浩荡犹恐旋乾坤。 -
122.《新岁雪示儿辈二首》 宋·曹勋
改岁晴和两月悭,雨声兼闰湿长安。
江海已挟春风嫩,朔雪犹飞腊月寒。
老境亟寻篝火暖,此怀不放酒瓶乾。
珠幢玉蕊明心目,写入清吟异日看。 -
123.《和郑康道喜雪》 宋·曹勋
东方已明云海立,怪来雀噪争枝集。
凛气著人不苦寒,老境增衣欲重袭。
忽惊朔吹翔腊白,陇亩为祥时适及。
稍闻清响食蚕声,渐看落檐倾粟粒。 -
124.《题傅氏真意堂》 宋·胡寅
高柟落繁荫,茂竹疏泠风。
小亭寻丈景,已冠一亩宫。
况复哆北楹,方池渺溶溶。
游鯈亦何乐,动影相冲融。 -
125.《赠邢子友》 宋·胡寅
忆昔筮仕初,典教洛学者。
故家多遗俗,住叩冠屡整。
得交邢公子,伯仲皆豪颖。
湖园万竿竹,伊水注深静。 -
126.《累年中秋无月今年凡数夕有之十五日尤佳》 宋·李流谦
境浊常鲜惬,事难获易欣。
皎月当中秋,觇候每倦勤。
扁舟泊水岸,是夕无纤云。
冷侵碧琉璃,又如烂鎔银。 -
127.《王侍御寿诗》 宋·楼钥
史君威名闻四方,南床凛凛凝秋霜。
史君和气到瓯越,幕府初开夜飞雪。
颇闻此雪仍岁无,定知来随御史车。
黄堂洗印未多日,庆朝况此当悬弧。 -
128.《十二月二十日领客登介亭分韵得梅字》 宋·魏了翁
晨镳载宾从,披雾陟崔嵬。
宇宙斂盈握,江湖大容杯。
孱颜石丈人,玉立山之隈。
山前大第宅,马头涨黄埃。 -
129.《吴季谦侍郎送家酿香绝无灰得未曾有戏成报章》 宋·岳珂
义丰爱酒憎官壶,日长忍渴呼酷奴。
自言畏灰如畏虎,有酒不向官坊酤。
当家香泉世无比,米洁曲甘醇且美。
酿时不著一点灰,满酌寒泉挹清泚。 -
130.《云泉亭》 宋·李昴英
绝顶郁其前,寒崖喷玉泉。
亭成山补阙,境胜我搀先。
树杪江天接,榕根石磴悬。
赏心遂连日,合为智仙传。 -
131.《秋山》 宋·卫宗武
秋山抱奇姿,不肯事妩媚。
犹夫尘外士,飘然有仙气。
霜风肃宇宙,林壤去菑翳。
皮毛剥落尽,玉骨乃挺异。 -
132.《瀛屿》 宋·姚勉
自是瀛洲近帝乡,孤峰宛在水中央。
地雄海上三山境,天与仙家六月凉。
云母屏寒苍桧色,水精奁启碧湖光。
雪中来此尤须别,好着珠蓑棹玉航。 -
133.《溪上寻梅不遇》 宋·王炎
玄冬用事秃千林,蓓蕾凌寒瘦不禁。
已唤苍头篘腊脚,未逢玉颊吐春心。
客居避俗遨游少,老境看花感慨深。
属付绿衣歌舞地,吹香一笑慰幽寻。 -
134.《又题月台》 宋·王炎
天心湖面月团圆,中着胡床坐广寒。
玉鉴照空无尽境,冰轮碾水不生澜。
捣成兔药人难老,舞彻霓裳夜未阑。
愿蹑两凫陪鹤驾,从公飞到九霄看。 -
135.《冬至日晓雪许桂一枝著花戏成长句》 宋·张镃
居士归来百事嘉,木樨雪里也开花。
麩金一掬枝头小,药玉千沟屋上斜。
境界许奇非浪得,色香俱静更何加。
高寒似我休拈出,微笑从来少作家。 -
136.《途中赓禁体雪韵》 宋·许月卿
野店冲寒出晓芭,浑如踏月过溪沙。
五浆先具檐头蕊,六博争雄屐齿花。
狐白裘成天不管,玉清境净地无瑕。
素光自是渔人物,披得一蓑来酒家。 -
137.《知宗柑诗用韵颇险予既知之复取所未用之韵续》 宋·林景熙
书阅扬州贡,功观禹化覃。
香包分橘柚,秋色动江潭。
破暑花凝雪,凌寒叶染蓝。
金衣爱日照。 -
138.《和元守中秋月夜韵》 宋·郭印
曩为痴儿未识月,夜明唤作山阴雪。
翻笑老人立其下,皓彩亭亭映华发。
晦朔弦望总不知,三五那能问盈缺。
有时暮宿招提境,插天不爱金银塔。 -
139.《中秋马溪山中望月》 宋·郭印
佳月四时有,古来重中秋。
今夕万里怀,共作阴霾忧。
我宿招提境,山空夜更幽。
兹念亦未归,天际屡回头。 -
140.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
寒箸苍山之骨,雪压老松之颠。
形气清而有像,心迹泯而亡缘。
诸尘不受,一印周旋。
大大小小兮方方圆圆。