-
101.《赋张以道寒绿》 宋·邓深
领略一轩寒绿,扫除万种春红。
饱取披烟沐雨,全胜抹月批风。 -
102.《六十五春寒吟七首》 宋·方回
清晓林禽百种鸣,春寒渐暖变新声。
向阳死草青先茁,解冻枯池绿再生。
太子四门何足怪,麻姑三海自堪惊。
回头最念儿童辈,不识灯宵旧太平。 -
103.《六十五春寒吟七首》 宋·方回
知旧惊嗟踵丧亡,劣容此老据藜床。
六旬有五犹穷健,百拙无双但醉狂。
莳菜连畦终岁饱,种梅匝屋满家香。
不须苦怨春寒恶。
榾柮炉边味最长。 -
104.《种花》 宋·方回
平生无嗜好,有地种花看。
万玉梅成列,千金菊作团。
秋宜鸿后冷,春惜燕前寒。
更喜薰风好,青青笋上竿。 -
105.《五月十三日种竹偶成二首》 宋·郭印
开拓无多地,栽培只数竿。
云分千亩润,风送一窗寒。
坐上清阴罩,墙边野色团。
课奴勤灌溉,日日报平安。 -
106.《登致爽阁观山用种字韵同赋一首》 宋·郭印
群峰郁崔嵬,西北天壁竦。
短松被南冈,发立何种种。
中间一川平,楸枰界千陇。
晨光霁雾搴,冥色寒烟重。 -
107.《和时升种竹韵》 宋·郭印
何物比君子,猗猗庭前竹。
直节虚心人不顾,高标雅态自殊俗。
千亩碧云虽未有,数竿清风也自足。
兴来寻访不知懒,到处敲门忘检束。 -
108.《种桃》 宋·李复
西郊移桃园散植,东风一吹高数尺。
开花满树乱蔫绵,结实压枝杂红碧。
初年采摘不知几,三年花稀实少得。
阴虫食根胶自流,今岁春余悉寂历。 -
109.《入冬半月余二麦未种忽然一雨》 宋·丘葵
村庄三日雨,清晓怯凭栏。
洒地纷纷白,随风阵阵寒。
不愁客衣薄,且为老农欢。
已有芃芃意,来春岁计宽。 -
110.《为迪上人赋寒倚》 宋·薛嵎
山僧爱修竹,种此出嚣尘。
霜雪不知苦,岁时长自春。
定回闲坐石,风过动吟身。
傥欲求归止,清虚即道真。 -
111.《为何盐狱题种德堂》 宋·喻良能
作堂备登览,既作扁其颜。
扁颜固云易,践名良独难。
我友何水曹,筑堂水云间。
瞰临擅奇绝,佳气何郁盘。 -
112.《种菊》 宋·喻良能
子猷借宅亦种竹,渊明荒径犹存菊。
九日黄英凛碎金,三冬翠干森寒玉。
亦好才围一亩宽,恨无九畹养芳兰。
聊种寒花一百本,要伴此君秋后看。 -
113.《种豆》 明·王稚登
庭下秋风草欲平,年饥种豆绿阴成。
白花青蔓高于屋,夜夜寒虫金石声。 -
114.《大雅·生民》 先秦·佚名
厥初生民,时维姜嫄。
生民如何?克禋克祀,以弗无子。
履帝武敏歆,攸介攸止,载震载夙。
载生载育,时维后稷。 -
115.《舞曲歌辞·霓裳辞十首》 唐·王建
弟子部中留一色,听风听水作霓裳。
散声未足重来授,直到床前见上皇。
中管五弦初半曲,遥教合上隔帘听。
一声声向天头落,效得仙人夜唱经。 -
116.《杂曲歌辞·杨柳枝》 唐·薛能
华清高树出离宫,南陌柔条带暖风。
谁风轻阴是良夜,瀑泉声畔月明中。
洛桥晴影覆江船,羌笛秋声湿塞烟。
闲想习池公宴罢,水蒲风絮夕阳天。 -
117.《中秋月二首》 唐·李峤
盈缺青冥外,东风万古吹。
何人种丹桂,不长出轮枝。
圆魄上寒空,皆言四海同。
安知千里外,不有雨兼风。 -
118.《畴昔篇》 唐·骆宾王
少年重英侠,弱岁贱衣冠。
既托寰中赏,方承膝下欢。
遨游灞水曲,风月洛城端。
且知无玉馔,谁肯逐金丸。 -
119.《代女道士王灵妃赠道士李荣》 唐·骆宾王
玄都五府风尘绝,碧海三山波浪深。
桃实千年非易待,桑田一变已难寻。
别有仙居对三市,金阙银宫相向起。 -
120.《与东方左史虬修竹篇》 唐·陈子昂
东方公足下:文章道弊五百年矣。
汉魏风骨,晋宋莫传,然而文献有可征者。
仆尝暇时观齐、梁间诗,彩丽竞繁,而兴寄都绝,每以永叹。
思古人,常恐逶迤颓靡,风雅不作,以耿耿也。