-
101.《临江仙(九之五)》 宋·邓肃
雨过荼コ春欲放,轻寒约住余芳。
南园今日被朝阳。
琼葩开万点,尘世满天香。
百卉丛中红紫乱,玉肌自笑孤光。
清风翦翦过纱窗。
余酲空一洗,不数寿阳妆。 -
102.《阮郎归》 宋·曹勋
谁将春信到长安。
江南腊向残。
玉妃何事在人间。
冰肌莹素颜。
新月上,怯轻寒。
香心破紫檀。
数枝斜傍小亭闲。
黄昏人倚阑。 -
103.《满庭芳(催梅)》 宋·葛立方
霜叶停飞,冰鱼初跃,梅花犹闷芳丛。
剪酥装玉,应为费天工。
争奈江南驿使,征鞍待、一朵香浓。
凭谁报,冰肌仙子,闻早驾飞龙。 -
104.《沙塞子(咏梅)》 宋·葛立方
天生玉骨冰肌。
瘦损也、知他为谁。
□寒底、傲霜凌雪。
不教春知。
高楼横笛试轻吹。
要一片、花飞酒卮。
拚沈醉、帽帘斜插,折取南枝。 -
105.《番禺调笑》 宋·洪适
句队盖闻五岭分疆,说番禺之大府;一尊属客,见南伯之高情,摭遗事于前闻,度新词而屡舞。
宫商递奏,调笑入场。
羊仙黄木湾头声B278B278然。
碧云深处起非烟。 -
106.《鹧鸪天(次曾守游梅园韵)》 宋·洪适
领客携尊花底开。
薄寒初送雨声来。
一声未弄林间笛,几片低飞阁下梅。
酬的白乐,少迟回。
不妨春雪撒银杯。
玉肌莫放清香散,更待晴时赏一回。 -
107.《霜天晓角(夜饮武将家,有歌霜天晓角者,声调凄婉,戏为赋之)》 宋·韩元吉
几声残角。
月照梅花薄。
花下有人同醉,风满槛、波明阁。
夜寂香透幕。
酒深寒未著。
莫把玉肌相映,愁花见、也羞落。 -
108.《月华清(梨花)》 宋·朱淑真
雪压庭春,香浮花月,揽衣还怯单薄。
_枕裴回,又听一声干鹊。
粉泪共、宿雨阑干,清梦与、寒云寂寞。
除却。 -
109.《秦楼月》 宋·赵彦端
梅缀雪。
雪缀梅花肌肤惬。
肌肤惬。
丰姿浓态,莹如玉色。
岁寒期约无相缺。
祥花不减晴空月。
晴空月。
依前消瘦,还共清绝。 -
110.《南乡子(同韩子东饮汪德召新楼)》 宋·赵彦端
风露晚珊珊。
洛下湘中接佩环。
急把一杯相劳苦,云端。
只恐冰肌亦自寒。
二客共阑干。
潋潋鲸波吸未干。
待得月华移十丈,乘欢。
更上层楼极处看。 -
111.《蓦山溪(海棠)》 宋·王千秋
清明池馆。
侧卧帘初卷。
还是海棠开,睡未足、余酲满面。
低头不语,浑似怨东风,心始吐,又惊飞,交现垂杨眼。 -
112.《念奴娇(梅)》 宋·袁去华
蕊珠宫女弄幽妍,初著春心娇小。
自白真香,浑胜似、姑射冰肌窈窕。
带雪茅檐,临溪篱落,占却春多少。
天寒日暮,有人愁绝行绕。 -
113.《念奴娇(冬日赏菊次前韵)》 宋·姚述尧
霜风初过,正仙吏微吟,诗喉清咽。
静对南山真赏处,秋后一亭花月。
翠簇香裀,光摇金胜,玉女肌凝雪。
花有黄白相间。 -
114.《玉楼春》 宋·范成大
佳人无对甘幽独。
竹雨松风相澡浴。
山深翠袖自生寒,夜久玉肌元不粟。
却寻千树烟江曲。
道骨仙风终绝俗。
绛裙缟袂各朝元,只有散仙名萼绿。 -
115.《野庵曲》 宋·沈瀛
野叟最昏迷。
叹世间、光阴奔走如驰。
逢这闲时。
忽寻忖、一生里事都非。 -
116.《鹊桥仙(邢少连送末利)》 宋·张孝祥
北窗凉透,南窗月上,浴罢满怀风露。
不知何处有花来,但怪底、清香无数。
炎州珍产,吴儿未识,天与幽芳独步。
冰肌玉骨岁寒时,倩间止、堂中留住。
(间止、少连堂名。
) -
117.《丑奴儿》 宋·张孝祥
绝代佳人淑且真。
雪为肌骨月为神。
烛前花底不胜春。
倚竹袖长寒卷翠,凌波袜小暗生尘。
十分京洛旧家人。 -
118.《桃源忆故人》 宋·张孝祥
朔风弄月吹银霰。
帘幕低垂三面。
酒入玉肌香软。
压得寒威敛。
檀槽乍捻么丝慢。
弹得相思一半。
不道有人肠断。
犹作声声颤。 -
119.《洞仙歌(咏金林檎)》 宋·丘崈
丰肌腻体,雅淡仍娇贵。
不与群芳竞姝丽。
向琼林珠殿,独占春风,仙仗里,曾奉三宫燕喜。
低回如有恨,失意含羞,乐事繁华竟谁记。 -
120.《一翦梅(梅)》 宋·丘崈
潇洒佳人淡淡妆。
特地凌寒,秀出孤芳。
雪为肌体练为裳。
韵处天姿,不御铅黄。
古样铜壶湿篆章。
浅浸横斜,净几明窗。
何妨三弄点苔苍。
但有疏枝,依旧清香。