-
181.《妙喜寺高房期灵澈上人不至,重招之一首》 唐·皎然
晨起峰顶心,怀人望空碧。
扫雪开寺门,洒水净僧席。
言笑形外阻,风仪想中觌。
驰心惊叶动,倾耳闻泉滴。 -
182.《秋日遥和卢使君游何山寺宿敡上人房论涅槃经义》 唐·皎然
江郡当秋景,期将道者同。
迹高怜竹寺,夜静赏莲宫。
古磬清霜下,寒山晓月中。
诗情缘境发,法性寄筌空。
翻译推南本,何人继谢公。 -
183.《酬李司直纵诸公冬日游妙喜寺题照、昱二上人房…述》 唐·皎然
达贤贵贞隐,常惧迹不灭。
遂与永公期,遗身坐林樾。
华轩何辚辚,为我到幽绝。
心境寒草花,空门青山月。
潘生独不见,清景屡盈缺。
林下常寂寥,人间自离别。
何时解轻佩,来税丘中辙。 -
184.《兵后早春登故鄣南楼望昆山寺白鹤观示清道人并沈道士》 唐·皎然
新阳故楼上,眇眇伤遐眷。
违世情易忘,羁时得无倦。
春归华柳发,世故陵谷变。
扰扰陌上心,悠悠梦中见。 -
185.《劳山忆栖霞寺道素上人久期不至》 唐·皎然
远寺萧萧独坐心,山情自得趣何深。
泉声稍滴芙蓉漏,月影才分鹦鹉林。
满地云轻长碍屣,绕松风近每吹襟。
贪闲不记前心偈,念别聊为出世吟。
更待花开遍山雪,山山相似若为寻。 -
186.《宿法华寺简灵澈上人》 唐·皎然
至道无机但杳冥,孤灯寒竹自青荧。
不知何处小乘客,一夜风来闻诵经。 -
187.《寄报德寺从上人(鼓吹山在寺西)》 唐·皎然
宗流许身子,物表养高闲。
空色清凉寺,秋声鼓吹山。
看心水磬后,行道雨花间。
七叶翻章句,时时启义关。 -
188.《遥和尘外上人与陆澧夜集山寺问涅槃义兼赏陆生文卷》 唐·皎然
共是竹林贤,心从贝叶传。
说经看月喻,开卷爱珠连。
清净遥城外,萧疏古塔前。
应随北山子,高顶枕云眠。 -
189.《春日和卢使君幼平开元寺听妙奘上人讲》 唐·皎然
仁圣垂文在,虚空日月悬。
陵迟追哲匠,宗旨发幽诠。
法受诸侯请,心教四子传。
春生雪山草,香下棘林天。
顾我从今日,闻经悟宿缘。
凉山万里去,应为教犹偏。 -
190.《秋居法华寺下院望高顶赠如献上人》 唐·皎然
峰色秋天见,松声静夜闻。
影孤长不出,行道在寒云。 -
191.《题报德寺清幽上人西峰(寺即陈文帝故乡)》 唐·皎然
陈世凋亡后,仁祠识旧山。
帝乡乔木在,空见白云还。
双塔寒林外,三陵暮雨间。
此中难战胜,君独启禅关。 -
192.《题报恩寺惟照上人房》 唐·皎然
上界雨色干,凉宫日迟迟。
水文披菡萏,山翠动罘罳.
中有清真子,愔愔步闲墀。
手萦颇黎缕,愿证黄金姿。
旋草阶下生,看心当此时。 -
193.《寄题云门寺梵月无侧房(时人相传是宝月道人后身也)》 唐·皎然
越山千万云门绝,西僧貌古还名月。
清朝扫石行道归,林下眠禅看松雪。 -
194.《法华寺上方题江上人禅空》 唐·皎然
路入松声远更奇,山光水色共参差。
中峰禅寂一僧在,坐对梁朝老桂枝。 -
195.《送德守二叔侄上人还国清寺觐师》 唐·皎然
道贤齐二阮,俱向竹林归。
古偈穿花线,春装卷叶衣。
僧墟回水寺,佛陇启山扉。
爱别吾何有,人心强有违。 -
196.《灵澈上人何山寺七贤石诗》 唐·皎然
七石配七贤,隐僧山上移。
石性殊磊落,君子又高奇。
跂禅服宜坏,坐客冠可隳。
夜倚月树影,昼倾风竹枝。
集质患追琢,表顽用磷缁。
佚火玉亦害,块然长在兹。 -
197.《灵澈上人何山寺七贤石诗》 唐·皎然
七石配七贤,隐僧山上移。
石性殊磊落,君子又高奇。
跂禅服宜坏,坐客冠可隳。
夜倚月树影,昼倾风竹枝。
集质患追琢,表顽用磷缁。
佚火玉亦害,块然长在兹。 -
198.《夏日江寺寄无上人》 唐·齐己
讲终斋磬罢,何处称真心。
古寺高杉下,炎天独院深。
燕和江鸟语,墙夺暮花阴。
大府多才子,闲过在竹林。 -
199.《夏日西霞寺书怀寄张逸人》 唐·齐己
人中林下现,名自有闲忙。
建业红尘热,栖霞白石凉。
倚身柽几稳,洒面瀑流香。
不似高斋里,花连竹影长。 -
200.《送人游玉泉寺》 唐·齐己
西峰大雪开,万叠向空堆。
客贵犹寻去,僧高肯不来。
潭澄猿觑月,窦冷鹿眠苔。
公子将才子,联题兴未回。