-
1.《偈颂七十一首》 宋·释了惠
李下不整冠,瓜田不纳履。
尀耐老臊胡,西来十万里。
疑杀东震旦人,将谓单传直指。 -
2.《希琏书记请赞》 宋·释崇岳
腊长年高,甚生风彩。
南来北来,无可相待。
黑漆竹篦聊一挥,看你当人在不在。
琏书记,甚尀耐。
镇海明珠,悬空扑碎。 -
3.《灵照女赞》 宋·释法薰
恶种草,行冤家。
笊篱定价,分文不差。
末梢犹尀耐,机先不让爷。 -
4.《偈颂二十五首》 宋·释如净
开无间地狱,现阎罗大王。
聚夜叉一部,列牛头两行。
与其进者剑树上猛火进用,与其退者刀山里寒冰退藏。
尀耐饭饱弄筋,判断屎急尿床。
花柳春风入戏场。 -
5.《达磨赞》 宋·释如净
豁然无圣,自作自败。
面壁钉樁,犹敢捏怪。
尀耐神光屙一堆,引他臭秽遭他坏。
咦,葛藤荒草遍乾坤,年年賸欠春风债。 -
6.《普化赞》 宋·释师范
恣意放颠放呆,走遍前街后街。
就中一处尀耐,大悲院裹有斋。 -
7.《送凝藏主妇蜀》 宋·释师范
凝藏主,五载恶相聚。
我既横点头,公亦未相许。
就中犹尀耐,拗折露明柱。
似此拙去就,端的不可恕。 -
8.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
佛灭二千有余载,五逆儿孙浑不采。
一夜雷轰雨滂霈,诸天亦为尀耐。 -
9.《偈颂一百二十三首》 宋·释祖钦
断臂立雪,负石踏实碓。
取人心肝,克由尀耐。
护圣遮里,使不得你露面作窃,且退且退。 -
10.《偈颂一百二十三首》 宋·释祖钦
春日迟迟,绿暗红稀。
尀耐深山百舌,也学江南杜宇,声声报道不如归。