-
1.《宝鼎现(筠翁李似之作此词见招因赋其事,使歌之者想像风味如到山中也)》 宋·张元干
山庄图画,锦囊吟咏,胸中丘壑。
年少日、如虹豪气,吐凤词华浑忘却。
便袖手、向岩前溪畔,种满烟梢雾箨。
想别墅平泉,当时草木,风流如昨。 -
2.《比得朋旧书多索近诗戏作长句》 宋·陆游
庭下讼诉如堵墙,案上文书海茫茫,酒酸朒冷不得尝,椎床大叫欲发狂。
故人书来索文章,岂知吏责终岁忙。
寒龟但欲事缩藏,病骥敢望重腾骧?日曛稍退凫鹜行,小山丛竹堂东厢。
呼儿深炷铜炉香,楚骚为我祓不祥。 -
3.《祝君适中所所居南山岩花二种日玉梅日含笑者》 宋·赵蕃
大笑能株小作丛,吐香全似酒微中。
旧观但比山花白,无此枝头破颗红。 -
4.《童趣》 清·沈复
余忆童稚时,能张目对日,明察秋毫,见藐小之物必细察其纹理,故时有物外之趣。
夏蚊成雷,私拟作群鹤舞于空中,心之所向,则或千或百,果然鹤也;昂首观之,项为之强。
又留蚊于素帐中,徐喷以烟,使之冲烟而飞鸣,作青云白鹤观,果如鹤唳云端,为之怡然称快。
余常于土墙凹凸处,花台小草丛杂处,蹲其身,使与台齐;定神细视,以丛草为林,以虫蚁为兽,以土砾凸者为丘,凹者为壑,神游其中,怡然自得。 -
5.《一丛花·初春病起》 宋·苏轼
今年春浅腊侵年,冰雪破春妍。
东风有信无人见,露微意、柳际花边。
寒夜纵长,孤衾易暖,钟鼓渐清圆。
朝来初日半衔山,楼阁淡疏烟。
游人便作寻芳计,小桃杏、应已争先。
衰病少悰,疏慵自放,惟爱日高眠。 -
6.《宫词(梨园子弟以下四十一首一作王珪诗)》 唐·花蕊夫人
五云楼阁凤城间,花木长新日月闲。
三十六宫连内苑,太平天子住昆山。
会真广殿约宫墙,楼阁相扶倚太阳。
净甃玉阶横水岸,御炉香气扑龙床。 -
7.《集贤宾·小楼深巷狂游遍》 宋·柳永
小楼深巷狂游遍,罗绮成丛。
就中堪人属意,最是虫虫。
有画难描雅态,无花可比芳容。
几回饮散良宵永,鸳衾暖、凤枕香浓。 -
8.《长安秋草篇(小引)》 明·王留
吴市畸人,燕都逐客,南冠寄食,西第佣书。
已伤飒飒三秋,更苦奄奄一病。
繁华耀日,难依桃李之荣;乱叶吟风,空逐梗萍之困。
睹兹衰草,倍触羁怀。 -
9.《江行无题一百首(一作钱珝诗)》 唐·钱起
倾酒向涟漪,乘流东去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故关人。 -
10.《一丛花 初春病起》 宋·苏轼
今年春浅腊侵年。
冰雪破春妍。
东风有信无人见,露微意、柳际花边。
寒夜纵长,孤衾易暖,钟鼓渐清圆。 -
11.《窗前作小土山蓺兰及玉簪最後得香百合并种之》 宋·陆游
方兰移取遍中林,余地何妨种玉簪。
更乞两丛香百合,老翁七十尚童心。 -
12.《邵文伯得玉兰於昭亭持以见遗因求诗为作长句》 宋·李弥逊
羲和呼龙晓耕烟,斗挹沆瀣膏琼田。
青女剪刻了不睡,瑶草竞秀争春妍。
凝冰作肤露作胸,蕙花兰干香蘅荃。
仙人掌中太华小,上有玉井开丛莲。 -
13.《晓仙谣》 唐·温庭筠
玉妃唤月归海宫,月色澹白涵春空。
银河欲转星靥靥,碧浪叠山埋早红。
宫花有露如新泪,小苑丛丛入寒翠。 -
14.《敷水小桃盛开因作》 唐·温庭筠
敷水小桥东,娟娟照露丛。
所嗟非胜地,堪恨是春风。
二月艳阳节,一枝惆怅红。
定知留不住,吹落路尘中。 -
15.《蓦山溪·小山苍翠》 宋·无名氏
小山苍翠,竹影横窗畔。
青缕断薰炉,觉身居、风台月观。
清香招近,谁为植幽丛,金作蓓,蕾成花,尚带鹅黄浅。
汉宫半额,未许人间见。 -
16.《小饮木樨花下》 宋·郑刚中
东山有佳处,修竹临沧浪。
上下秀色中,木樨寄孤芳。
玉露后丛菊。
先作寓蕾黄。 -
17.《同官直舍有木犀一株盛开与余修竹惟隔屏墙尔》 宋·姜特立
小山丛桂隔墙阴,曲槛修篁别作林。
芳意不孤符有德,寒梢相近本无心。
春多得地生何幸,岁晚为邻分益深。
赖有高人发佳致,因成盛事寄微吟。 -
18.《次韵再作》 宋·欧阳修
吾年向世味薄,所好未衰惟饮茶。
建溪苦远虽不到,自少尝见闽人夸。
每嗤江浙凡茗草,丛生狼藉惟藏蛇。
岂如含膏入香作金饼,蜿蜒两龙戏以呀。 -
19.《重阳》 宋·喻良能
一年秋节重阳浓,园林上下皆清风。
远山百里削寒玉,平湖十亩磨青铜。
亦好茂树蓊西北,露枝霜叶纷青红。
枝头寂寂少啼鸟,天外隐隐飞征鸿。 -
20.《泛镜湖南溪》 唐·宋之问
乘兴入幽栖,舟行日向低。
岩花候冬发,谷鸟作春啼。
沓嶂开天小,丛篁夹路迷。
犹闻可怜处,更在若邪溪。