-
21.《行次潼关题驿后轩》 唐·许浑
飞阁极层台,终南此路回。
山形朝阙去,河势抱关来。
雁过秋风急,蝉鸣宿雾开。
平生无限意,驱马任尘埃。 -
22.《关门柳》 唐·李商隐
永定河边一行柳,依依长发故年春。
东来西去人情薄,不为清阴减路尘。 -
23.《出关宿盘豆馆对丛芦有感》 唐·李商隐
芦叶梢梢夏景深,邮亭暂欲洒尘襟。
昔年曾是江南客,此日初为关外心。
思子台边风自急,玉娘湖上月应沉。
清声不远行人去,一世荒城伴夜砧。 -
24.《关门柳》 唐·李商隐
永定河边一行柳,依依长发故年春。
东来西去人情薄,不为清阴减路尘。 -
25.《出关宿盘豆馆对丛芦有感》 唐·李商隐
芦叶梢梢夏景深,邮亭暂欲洒尘襟。
昔年曾是江南客,此日初为关外心。
思子台边风自急,玉娘湖上月应沉。
清声不远行人去,一世荒城伴夜砧。 -
26.《雁门关野望》 唐·许棠
高关闲独望,望久转愁人。
紫塞唯多雪,胡山不尽春。
河遥分断野,树乱起飞尘。
时见东来骑,心知近别秦。 -
27.《关山月》 唐·李咸用
离离天际云,皎皎关山月。
羌笛一声来,白尽征人发。
嘹唳孤鸿高,萧索悲风发。
雪压塞尘清,雕落沙场阔。
何当胡无人,荷戈朝凤阙。 -
28.《武牢关遇雨》 唐·吴融
泽春关路迥,暮雨细霏霏。
带雾昏河浪,和尘重客衣。
望中迷去骑,愁里乱斜晖。
惆怅家山远,溟蒙湿翠微。 -
29.《将入关安陆遇兵寇》 唐·杜荀鹤
家贫无计早离家,离得家来蹇滞多。
已是数程行雨雪,更堪中路阻兵戈。
几州户口看成血,一旦天心却许和。
四面烟尘少无处,不知吾土自如何。 -
30.《过萧关》 唐·张蠙
出得萧关北,儒衣不称身。
陇狐来试客,沙鹘下欺人。
晓戍残烽火,晴原起猎尘。
边戎莫相忌,非是霍家亲。 -
31.《函谷关》 唐·胡宿
天开函谷壮关中,万古惊尘向此空。
望气竟能知老子,弃繻何不识终童。
谩持白马先生论,未抵鸣鸡下客功。
符命已归如掌地,一丸曾误隗王东。 -
32.《关山月》 唐·陈陶
昔年嫖姚护羌月,今照嫖姚双鬓雪。
青冢曾无尺寸归,锦书多寄穷荒骨。
百战金疮体沙碛,乡心一片悬秋碧。 -
33.《题潼关普通院门》 唐·陈季卿
度关悲失志,万绪乱心机。
下坂马无力,扫门尘满衣。
计谋多不就,心口自相违。
已作羞归计,还胜羞不归。 -
34.《生查子·关山魂梦长》 宋·晏几道
关山魂梦长,鱼雁音尘少。
两鬓可怜青,只为相思老。
归梦碧纱窗,说与人人道。
真个别离难,不似相逢好。 -
35.《声声慢(和韩竹闲韵,赠歌者关关,在两水居)》 宋·张炎
鬟丝湿雾,扇锦翻桃,尊前乍识欧苏。
赋笔吟笺,光动万颗骊珠。
英英岁华未老,怨歌长、空击铜壶。
细看取,有飘然清气,自与尘疏。 -
36.《阳关引》 宋·寇准
塞草烟光阔,渭水波声咽。
春朝雨霁轻尘歇。
征鞍发。
指青青杨柳,又是轻攀折。 -
37.《出北关二里》 宋·叶绍翁
脱衣命仆洗尘埃,篱落人家未见梅。
出得城门能几步,船头便有白鸥来。 -
38.《雨晴渡关二首》 宋·宗泽
燕北静胡尘,河南濯我兵。
风云朝会合,天地昼清明。
泣涕收横溃,焦枯赖发生。
不辞关路远,辛苦向都城。 -
39.《浣溪沙·几日清尘黯镜鸾》 现代·沈祖棻
几日清尘黯镜鸾,猩屏轻飏药炉烟。
更无雁字到愁边。
朔雪关山羌笛怨,新霜庭院井梧寒。
卷帘人瘦晚风前。 -
40.《行香子 潭名士黄古山,名其北郭别业曰尘外》 元·卢挚
社里诗人,尘外江村。
甚终朝、关定柴门。
酾泉行药,钓月耕云。
间是谁欤,今隐者,古山君。
老子虽贫,尽办清尊,但休嫌、俗壮轮*。
他时有暇,准去寻春。
把竹边梅,松下石,可平分。