-
1.《毗山之居不皆竹也而其所尚友独在竹遂擅此山》 宋·牟巘五
指点山居向那边,闭门花木养风烟。
邻人不馔苍玉束,一一而今欲造天。 -
2.《毗山之居不皆竹也而其所尚友独在竹遂擅此山》 宋·牟巘五
山人犹未出山时,风月云烟总为诗。
笑问年来间何阔,此盟应有此君知。 -
3.《题东瓯王友直尚友堂》 宋·魏了翁
土恨生世晚,不为三代民。
谁知伊傅至孔孟,亦学古道嗤时人。
岂惟三代时,尧舜万古师。
犹云若稽古,不知古为谁。 -
4.《孟子·尚友》 宋·陈普
贤圣虽亡心不死,诗书所在即其人。
大人取友无今古,天地中间一性真。 -
5.《蓦山溪(寿熊尚友)》 宋·熊良翰
四时美景,最好惟春昼。
仙诞弥辰,况还当、中春时候。
日迟风软,是处霭晴烟,桃散锦,柳摇金,交映门庭秀。
此时称寿。 -
6.《鹧鸪天(寿熊尚友)》 宋·熊可量
清晓南窗笑语喧。
今朝生日胜从前。
鹤吞沆瀣神逾爽,松饱风霜节更坚。
调气马,殖心田。
几曾佞佛与夸仙。
戏衫脱了浑无累,快活人间百十年。 -
7.《鹧鸪天(寿熊尚友)》 宋·熊可量
清晓南窗笑语喧。
今朝生日胜从前。
鹤吞沆瀣神逾爽,松饱风霜节更坚。
调气马,殖心田。
几曾佞佛与夸仙。
戏衫脱了浑无累,快活人间百十年。 -
8.《万年欢(寿熊尚友)》 宋·熊上达
春筦方中,正良辰馀五,韶光明媚。
晓见非烟佳气,满堂融溢。
学语儿童喜色。
庆间世、悬弧此日。 -
9.《子夜歌(和尚友)》 宋·彭元逊
视春衫、箧中半在,浥浥酒痕花露。
恨桃李、如风过尽,梦里故人成雾。
临颍美人,秦川公子,晚共何人语。
对人家、花草池台,回首故园咫尺,未成归去。 -
10.《意难忘 同滕玉霄、周秋阳、刘尚友、萧高峰》 元·宋远
,感意气之相期,转羽移宫,写情词以为别。
托光华之日月,纵挥洒之云烟,岂无知言,为我回首。
以重与细论文为韵,题樟镇华光阁读志别。
分鸡犬云中。