-
41.《又和仲咸谑成口号以代优人之句》 宋·王禹偁
就转专城喜气舒,开筵应待雨晴初。
又淹駮正春坊笔,为重循良刺史车。
事简郡斋唯捡药,夜长铃合只看书。
好倾官酝招闲客,篱畔金英尚有余。 -
42.《余杭倦游》 宋·王令
醉倚秋风笑自攻,偶来还去竟何踪。
已夫凤鸟今不至,行矣鱣鲸非所容。
且把心胸同伏虎,谁知头角是真龙。
归乎伊亩殊难得,死尔西山尚有从。 -
43.《奉答宋中道服除还朝示亲友》 宋·韩维
喧然佳句落神都,哀此援琴尚有余。
未见校文登子政,空传为赋似相如。
道存固可轻华冕,谈进当知得异书。
推毂贤豪非我事,所期诗酒乐朋裾。 -
44.《再次韵答余司理》 宋·陈造
雨来不后晴不迟,今晴昔雨皆可诗。
自怜老去才易尽,平日尚有黄绢辞。
挑灯初听鼕鼕鼓,南风收尽檐间雨。
麦根既润燥乃宜,此事时传老农语。 -
45.《归来到红梅下有感》 宋·吴芾
惜花端拟醉花时,不谓花开失素期。
去日横枝才蓓蕾,归来满树已离披。
虽知胜赏输同舍,尚爱余芳绕曲池。
花亦念予情不浅,更留残萼索题诗。 -
46.《和京尚书上元日同禁从游凤山韵》 宋·杨冠卿
苔封石磴绕层栏,栏外行厨荐玉盘。
座揖湖山诗兴远,气吞云海酒杯宽。
篮兴竟日有余乐,莲市只今无此欢。
我愧么微难接武,飞笺亦欲寄青翰。 -
47.《海棠落尽叶间犹见数花》 宋·姚勉
狼藉吹花一夜风,锦裀织就锦机空。
叶间尚有余春在,深处娇藏四五红。 -
48.《次胡苇杭韵》 宋·仇远
曾识清明上巳时,嬾能游冶步芳菲。
梨花半落雨初过,杜宇不鸣春自归。
双冢年深人祭少,孤山日晚客来稀。
江南尚有余寒在,莫倚东风褪絮衣。 -
49.《学诗吟十首》 宋·方回
我陟匡庐山,想像渊明庐。
我游永嘉郡,康乐兹佩鱼。
学诗六十载,鑽仰二老且。
白首恐无成,嗟哉腹空虚。 -
50.《回愚》 宋·方回
人云回也乐,愚亦定何如。
瘠产今无几,荒园尚有余。
离骚香草木,尔雅古虫鱼。
名数谁能记,年来懒著书。 -
51.《池上感梅》 宋·钱时
青梅如豆如钱,尚有余花一颗圆。
应笑东君大时样,冰霜冷眼看春妍。 -
52.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
53.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
54.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
55.《答王十二寒夜独酌有怀》 唐·李白
昨夜吴中雪,子猷佳兴发。
万里浮云卷碧山,青天中道流孤月。
孤月沧浪河汉清,北斗错落长庚明。
怀余对酒夜霜白,玉床金井冰峥嵘。 -
56.《泷冈阡表》 宋·欧阳修
呜呼!惟我皇考崇公,卜吉于泷冈之六十年,其子修始克表于其阡。
非敢缓也,盖有待也。
修不幸,生四岁而孤。
太夫人守节自誓;居穷,自力于衣食,以长以教俾至于成人。 -
57.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
58.《高祖功臣侯者年表》 两汉·司马迁
正义高祖初定天下,表明有功之臣而侯之,若萧、曹等。
太史公曰:古者人臣功有五品,以德立宗庙、定社稷曰勋,以言曰劳,用力曰功,明其等曰伐,积日曰阅。
封爵之誓曰:“使河如带,泰山若厉,国以永宁,爰及苗裔。
”始未尝不欲固其根本,而枝叶稍陵夷衰微也。 -
59.《破窑赋/寒窑赋/劝世章》 宋·吕蒙正
版本一天有不测风云,人有旦夕祸福。
蜈蚣百足,行不及蛇;雄鸡两翼,飞不过鸦。
马有千里之程,无骑不能自往;人有冲天之志,非运不能自通。
盖闻:人生在世,富贵不能淫,贫贱不能移。 -
60.《指南录后序》 宋·文天祥
德祐二年二月十九日,予除右丞相兼枢密使,都督诸路军马。
时北兵已迫修门外,战、守、迁皆不及施。
缙绅、大夫、士萃于左丞相府,莫知计所出。
会使辙交驰,北邀当国者相见,众谓予一行为可以纾祸。