-
1.《二十七叔父书来说东都故居如昔》 宋·晁公溯
吴蜀相望万时程,经年书到说都城。
御沟犹泛宫花出,春草还依辇路生。
京洛衣冠皆去国,东南父老亦伤情。
郑公乡里闻如故,谁道胡儿解弛兵。 -
2.《过乘如禅师萧居士嵩丘兰若》 唐·王维
无著天亲弟与兄,嵩丘兰若一峰晴。
食随鸣磬巢乌下,行踏空林落叶声。
迸水定侵香案湿,雨花应共石床平。
深洞长松何所有,俨然天竺古先生。 -
3.《如空上人移居大云寺》 唐·周贺
竹溪人请住,何日向中峰。
瓦舍山情少,斋身疾色浓。
夏高移坐次,菊浅露行踪。
来往湓城下,三年两度逢。 -
4.《书马如文石门居》 唐·无可
别业逸高情,暮泉喧客亭。
林回天阙近,雨过石门青。
野果谁来拾,山禽独卧听。
要迎文会友,时复扫柴扃。 -
5.《秋居法华寺下院望高顶赠如献上人》 唐·皎然
峰色秋天见,松声静夜闻。
影孤长不出,行道在寒云。 -
6.《山居寂寥与世如隔是非不到荣辱两忘因忆秋崖》 宋·吴锡畴
我爱山居好,扶藜步晚晴。
俗醇存古意,境寂快诗情。
杜老银丝脍,坡翁玉糁羹。
随缘清供足,尽可佚余生。 -
7.《山居寂寥与世如隔是非不到荣辱两忘因忆秋崖》 宋·吴锡畴
我爱山居好,蔬畦间莳花。
笕泉归爨舍,篝火乞邻家。
茁嫩猫头筍,焙芳雀舌苛。
野人曾拜号,何用给黄麻。 -
8.《山居寂寥与世如隔是非不到荣辱两忘因忆秋崖》 宋·吴锡畴
我爱山居好,乾坤自在身,林泉睎隐士,风月谥閒人。
村酿添春困,庖蔬胜鼎珍。
几携蓑笠去,保社在鸥津。 -
9.《山居寂寥与世如隔是非不到荣辱两忘因忆秋崖》 宋·吴锡畴
我爱山居好,轩窗傍水开。
游鱼吹堕絮,閒鹤啄荒苔。
有字人谁问,无租吏不来。
寂寥门迳侧,数尺长蒿莱。 -
10.《山居寂寥与世如隔是非不到荣辱两忘因忆秋崖》 宋·吴锡畴
我爱山居好,陶然与世忘。
细听泉漱玉,那羡佩鸣孬。
乳燕飞閒宇,新篁出矮墙。
静观机不息,天地为谁忙。 -
11.《山居寂寥与世如隔是非不到荣辱两忘因忆秋崖》 宋·吴锡畴
我爱山居好,崖云湿爨烟。
琴横双鹤舞,犁阁一牛眠。
酒熟花开日,诗成雨霁天。
逢场聊适意,总结喜欢缘。 -
12.《山居寂寥与世如隔是非不到荣辱两忘因忆秋崖》 宋·吴锡畴
我爱山居好,枌榆老故丘。
好峰当户立,远水护田流。
鼓响移秧日,耞鸣获稻秋。
年丰身老健,一饱外无求。 -
13.《山居寂寥与世如隔是非不到荣辱两忘因忆秋崖》 宋·吴锡畴
我爱山居好,苍矶一钓竿。
白鸥春水阔,黄犊绿坡宽。
径菊香秋晚,溪梅约岁寒。
人间幽意足,诗思倚栏干。 -
14.《山居寂寥与世如隔是非不到荣辱两忘因忆秋崖》 宋·吴锡畴
我爱山居好,茶瓯困解围。
松边横藓石,柳下敞渔扉。
细雨噞喁出,斜阳觳觫归。
交情殊贵贱,似觉故人非。 -
15.《山居寂寥与世如隔是非不到荣辱两忘因忆秋崖》 宋·吴锡畴
我爱山居好,田园在力耘。
樵歌风外断,猿啸月中闻。
舴艋夜招鹤,辘轳晓汲云。
久惭呼处士,未必应星文。 -
16.《丁未上元月色达晓如昼予斋居属贰车领客》 宋·陆游
此夕几年无此晴,碧天万里月徐行。
官垆卖酒倾千斛,市里行歌彻五更。
潼酪独烹僧钵美,琉璃闲照佛龛明。
颓然坐睡君无笑,宝马香车事隔生。 -
17.《和悲如晦雨中过甚亡兄易居》 宋·梅尧臣
人亡雨馆寂,车马偶来临。
湿衣添新泪,故物伤夙心。
凄凄庭下树,万叶起哀音。
此地尝对语,在昔岂知今。 -
18.《堂成不施丹雘唯纸窗水屏萧然如野人之居偶作》 宋·苏辙
高栋虚窗五月凉,客来扫地旋焚香。
白云低绕明月观,涨海东流清暑堂。
病久渴心思沆瀣,梦回余念属潇湘。
老人夫妇修行久,此处从今是道场。 -
19.《居魏岁馀未尝见江乡故人今无悔如雄过此相见》 宋·强至
经年大河北,终日故乡心。
入耳欣吴语,开怀慰越吟。
天寒裘领薄,日暮酒杯深。
早晚论边策,长缨试请擒。 -
20.《经月门无客客至必谓予此居萧然如僧舍》 宋·郑刚中
东望麟山耸若幢,碧罗盘曲注西江。
邻家蜜满蜂臣分,屋角窠成燕子双。
门设雀罗遮坐客,灯排金粟照书窗。
须还住处如僧舍,拄杖挑云到此邦。