-
1.《赋石昌言家五题其三白鹘屏》 宋·梅尧臣
双睛射空眼角耸,筋爪入节韝绦垂。
翅排霜刀毛缀甲,雪色愁突秋云披。
当时始得不知价,朝发海东夕九嶷。
世为奇俊玩不足,夺质移神归画师。 -
2.《僖宗在蜀谏官孟昭图上疏言田令孜屏书不奏沈》 宋·宋祁
密疏即储胥,指言刀锯馀。
难排赵高鹿,竟葬楚江鱼。
愤魄栖长濑,冤氛犯太虚。
无人抉君目,他日见诛除。 -
3.《和圣俞咏昌言五物·淡树石屏》 宋·司马光
昔行巩洛间,马瘦天复阴。
寒烟淡不收,一拂横长林。
当时无画工,负此清赏心。
今朝石上迹,历历皆可寻。 -
4.《和圣俞咏昌言五物·括苍石屏》 宋·司马光
主人小石屏,得之括苍山。
括苍道里远,致此良变难。
层崖万仞余,胜出浮云端。
吴儿采石时,萝蔓愁攀缘。 -
5.《赋石昌言家五题其二白石寒树屏》 宋·梅尧臣
名画不复生,古魂埋地底。
技能无所发,骋巧崭岩里。
纤纤扫苍林,坡岸分迤逦。
近可笔发窥,远若风霾起。 -
6.《赋石昌言家五题其一括苍石屏》 宋·梅尧臣
括苍黄石屏,树如浓墨写。
根深称条叶,生意绝萧洒。
或闻造物手,立异先真假。
指是龟溲摹,能同自然者。
天下莫复言,物亦逢知寡。 -
7.《成石屏诗后再赋六言》 宋·舒岳祥
蜡屐枝筇穿峤,蓑衣一笛横江。
试向屏风一揽,千山万水秋窗。