-
1.《乐府杂曲·鼓吹曲辞·巫山高》 唐·郑世翼
巫山凌太清,岧峣类削成。
霏霏暮雨合,霭霭朝云生。
危峰入鸟道,深谷泻猿声。
别有幽栖客,淹留攀桂情。 -
2.《乐府杂曲·鼓吹曲辞·巫山高二首》 唐·沈佺期
巫山峰十二,环合隐昭回。
俯眺琵琶峡,平看云雨台。
古槎天外倚,瀑水日边来。
何忽啼猿夜,荆王枕席开。 -
3.《乐府杂曲·鼓吹曲辞·巫山高》 唐·卢照邻
巫山望不极,望望下朝雰。
莫辨啼猿树,徒看神女云。
惊涛乱水脉,骤雨暗峰文。
沾裳即此地,况复远思君。 -
4.《乐府杂曲·鼓吹曲辞·巫山高》 唐·张循之
巫山高不极,沓沓状奇新。
暗谷疑风雨,幽岩若鬼神。
月明三峡曙,潮满二江春。
为问阳台夕,应知入梦人。 -
5.《乐府杂曲·鼓吹曲辞·巫山高》 唐·刘方平
楚国巫山秀,清猿日夜啼。
万重春树合,十二碧峰齐。
峡出朝云下,江来暮雨西。
阳台归路直,不畏向家迷。 -
6.《乐府杂曲·鼓吹曲辞·巫山高》 唐·皇甫冉
巫峡见巴东,迢迢半出空。
云藏神女馆,雨到楚王宫。
朝暮泉声落,寒暄树色同。
清猿不可听,偏在九秋中。 -
7.《乐府杂曲·鼓吹曲辞·巫山高》 唐·李端
巫山十二峰,皆在碧虚中。
回合云藏日,霏微雨带风。
猿声寒过水,树色暮连空。
愁向高唐望,清秋见楚宫。 -
8.《乐府杂曲·鼓吹曲辞·巫山高》 唐·于濆
何山无朝云,彼云亦悠扬。
何山无暮雨,彼雨亦苍茫。
宋玉恃才者,凭云构高唐。
自重文赋名,荒淫归楚襄。
峨峨十二峰,永作妖鬼乡。 -
9.《乐府杂曲·鼓吹曲辞·巫山高二首》 唐·孟郊
巴山上峡重复重,阳台碧峭十二峰。
荆王猎时逢暮雨,夜卧高丘梦神女。
轻红流烟湿艳姿,行云飞去明星稀。 -
10.《乐府杂曲·鼓吹曲辞·巫山高》 唐·齐己
巫山高,巫女妖,雨为暮兮云为朝,楚王憔悴魂欲销。
秋猿嗥嗥日将夕,红霞紫烟凝老壁。
千岩万壑花皆坼,但恐芳菲无正色。
不知今古行人行,几人经此无秋情。
云深庙远不可觅,十二峰头插天碧。 -
11.《乐府杂曲·鼓吹铙歌·铁山碎》 唐·柳宗元
铁山碎,大漠舒。
二虏劲,连穹庐。
背北海,专坤隅。
岁来侵边,或傅于都。 -
12.《横吹曲辞·关山月》 唐·卢照邻
塞垣通碣石,虏障抵祁连。
相思在万里,明月正孤悬。
影移金岫北,光断玉门前。
寄书谢中妇,时看鸿雁天。 -
13.《横吹曲辞·关山月》 唐·沈佺期
汉月生辽海,曈曨出半晖。
合昏玄兔郡,中夜白登围。
晕落关山迥,光含霜霰微。
将军听晓角,战马欲南归。 -
14.《横吹曲辞·关山月》 唐·长孙佐辅
凄凄还切切,戍客多离别。
何处最伤心,关山见秋月。
关月竟如何,由来远近过。
始经玄兔塞,终绕白狼河。 -
15.《横吹曲辞·关山月》 唐·耿湋
月明边徼静,戍客望乡时。
塞古柳衰尽,关寒榆发迟。
苍苍万里道,戚戚十年悲。
今夜青楼上,还应照所思。 -
16.《横吹曲辞·关山月二首》 唐·戴叔伦
月出照关山,秋风人未还。
清光无远近,乡泪半书间。
一雁过连营,繁霜覆古城。
胡笳在何处,半夜起边声。 -
17.《横吹曲辞·关山月》 唐·崔融
月生西海上,气逐边风壮。
万里度关山,苍茫非一状。
汉兵开郡国,胡马窥亭障。
夜夜闻悲笳,征人起南望。 -
18.《横吹曲辞·关山月》 唐·李端
露湿月苍苍,关头榆叶黄。
回轮照海远,分彩上楼长。
水冻频移幕,兵疲数望乡。
只应城影外,万里共如霜。 -
19.《横吹曲辞·关山月》 唐·王建
关山月,营开道白前军发。
冻轮当碛光悠悠,照见三堆两堆骨。
边风割面天欲明,金莎岭西看看没。 -
20.《横吹曲辞·关山月》 唐·张籍
秋月朗朗关山上,山中行人马蹄响。
关山秋来雨雪多,行人见月唱边歌。
海边漠漠天气白,胡儿夜度黄龙碛。