-
1.《山头石》 宋·陆游
秋风万木霣,春雨百草生,造物初何心,时至自枯荣。
惟有山头石,岁月浩莫测,不知四时运,常带太古色。
老翁一生居此山,脚力欲尽犹跻攀;时时抚石三叹息,安得此身如尔顽? -
2.《证冯楫居士会药山问石头见性成佛公案偈》 宋·释宗杲
梵语唐言,打成一块。
咄哉俗人,得此三昧。 -
3.《太湖诗·太湖石(出鼋头山)》 唐·皮日休
兹山有石岸,抵浪如受屠。
雪阵千万战,藓岩高下刳。
乃是天诡怪,信非人功夫。
白丁一云取,难甚网珊瑚。 -
4.《登翅头山题俨公石壁》 唐·包融
晨登翅头山,山曛黄雾起。
却瞻迷向背,直下失城市。
暾日衔东郊,朝光生邑里。
扫除诸烟氛,照出众楼雉。 -
5.《登石头山》 宋·项安世
山腰万竹閟清寒,上彻山头望始宽。
州渚东西分线路,台城表里见毫端。
青开淮甸天空阔,紫覆钟山气郁盘。
城下秋江来万里,独能伸手障狂澜。 -
6.《人头山肃谒石壁清源真君像》 宋·程公许
人头接剑门,濯濯危髻绾。
一峰表独立,层崖平若{产刂}。
有一伟丈夫,远莫辨眉眼。
异闻验清源,奇质自天产。 -
7.《自南山却赴京师,石臼岭头即事寄严仆射》 唐·欧阳詹
鸟企蛇盘地半天,下窥千仞到浮烟。
因高回望沾恩处,认得梁州落日边。