-
41.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
42.《垄穴遗诗》 唐·沈廷瑞
虚劳营殡玉山前,殡后那知已脱蝉。
应是元神归洞府,更与遗魄在黄泉。
灵台已得修真诀,尘世空留悟道篇。
堪叹浮生今古事,北邙山下草芊芊。 -
43.《游马耳山》 唐·萧颖士
兹山表东服,远近瞻其名。
合沓尽溟涨,浑浑连太清。
我来疑初伏,幽路无炎精。
流水出溪尽,覆萝摇风轻。 -
44.《翰林院望终南山》 唐·吴筠
窃慕隐沦道,所欢岩穴居。
谁言忝休命,遂入承明庐。
物情不可易,幽中未尝摅。
幸见终南山,岧峣凌太虚。 -
45.《阳羡歌·山秀芙蓉》 宋·贺铸
山秀芙蓉,溪明罨画。
真游洞穴沧波下。
临风慨想斩蛟灵。
长桥千载犹横跨。
解佩投簪,求田问舍。
黄鸡白酒渔樵社。
元龙非复少时豪,耳根洗尽功名话。 -
46.《沁园春·忆黄山》 宋·汪莘
三十六峰,三十六溪,长锁清秋。
对孤峰绝顶,云烟竞秀,悬崖峭壁,瀑布争流。
洞里桃花,仙家芝草,雪后春正取次游。
亲曾见,是龙潭白昼,海涌潮头。 -
47.《游褒禅山记》 宋·王安石
褒禅山亦谓之华山,唐浮图慧褒始舍于其址,而卒葬之;以故其后名之曰“褒禅”。
今所谓慧空禅院者,褒之庐冢也。
距其院东五里,所谓华山洞者,以其乃华山之阳名之也。
距洞百余步,有碑仆道,其文漫灭,独其为文犹可识曰“花山”。 -
48.《石钟山记》 宋·苏轼
《水经》云:“彭蠡之口有石钟山焉。
”郦元以为下临深潭,微风鼓浪,水石相搏,声如洪钟。
是说也,人常疑之。
今以钟磬置水中,虽大风浪不能鸣也,而况石乎!至唐李渤始访其遗踪,得双石于潭上,扣而聆之,南声函胡,北音清越,桴止响腾,余韵徐歇。 -
49.《始得西山宴游记》 唐·柳宗元
自余为僇人,居是州,恒惴栗。
其隟也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。
到则披草而坐,倾壶而醉。 -
50.《一箧磨穴砚》 未知·佚名
古人有学书于人者,自以为艺成,辞而去。
师曰:“吾有一箧物,不欲付他人,愿托置于某山下。
”其人受之,因其封题不甚密,乃启而视之,皆磨穴之砚也,数十枚,方知师夙用者。
顿觉羞愧,及反而学,至精其艺。 -
51.《登庐山绝顶望诸峤》 魏晋·谢灵运
山行非有期,弥远不能辍。
但欲掩昏旦,遂复经圆缺。
扪壁窥龙池,攀枝瞰乳穴。
积峡忽复启,平途俄已绝。
峦垅有合沓,往来无踪辙。
昼夜蔽日月,冬夏共霜雪。 -
52.《百丈山记》 宋·朱熹
登百丈山三里许,右俯绝壑,左控垂崖,垒石为磴,十余级乃得度。
山之胜,盖自此始。
循磴而东,即得小涧。
石梁跨于其上。 -
53.《过小孤山大孤山》 宋·陆游
八月一日,过烽火矶。
南朝自武昌至京口,列置烽燧,此山当是其一也。
自舟中望山,突兀而已。
及抛江过其下,嵌岩窦穴,怪奇万状,色泽莹润,亦与它石迥异。 -
54.《和林择这齐山韵》 宋·蔡幼学
褰裳涉秋浦,散策上齐山。
盼往谢尘嚣,瞻新得层峦。
万象翕呈露,跬步不可间。
下巧瞰坤轴,高奇仰天剜。 -
55.《山行行歌十首》 宋·周文璞
砌穴萧森隔土桥,项梁城领最萧条。
羽衣歌此招魂魄,直送旙旗上九霄。 -
56.《九锁山十咏》 宋·王易简
风烟谷口亭,岩穴神仙宅。
迳回閟天光,云湿滴乳液。
宝盖遥当空,篝火忽奇迹。
不见菇芝人,残枰弃黑白。
跻攀幸有逢,筋力何足惜。 -
57.《九锁山十咏》 宋·王易简
晴矼步清空,洞户抚巀嶭。
何年出水龙,张口见齿舌。
相传此得名,灵骨蜕如雪。
岂其风霆化,诘曲余故穴。
想当夜半归,九锁一时掣。 -
58.《九锁山十咏·大涤洞》 宋·吕同老
巍巍元盖天,岩穴閟仙宅。
别户穿虚明,层辉荡空碧。
神鼓振玉音,丹崖落琼液。
深道潜龙井,外障隔凡石。 -
59.《九日南山》 宋·万某
南山何峨峨,群峰秀色聚。
朝晖与夕霭,无□□去住。
徘徊九折险,萦曲一川注。
悬岩置屋少,□穴亦可度。 -
60.《咏麻姑山》 宋·陈陀
晓入麻姑瑞气浮,羽人重喜故人游。
鹤从仙仗归丹穴,药种灵苗满旧洲。
乔木老含春色澹,夜溪寒带月光流。
登临已觉凡尘少,何必区区慕虎邱。