-
1.《和恭听晓笼中山鹊》 唐·吕温
掩抑中天意,凄怆触笼音。
惊晓一闻处,伤春千里心。 -
2.《和恭听晓笼中山鹊》 唐·吕温
掩抑中天意,凄怆触笼音。
惊晓一闻处,伤春千里心。 -
3.《金陵社集诗(一十六人三十二首) 集鸡笼山》 明·陈仲溱
仲溱字惟秦,侯官人。
性拙直,寡言笑,与人交接,言辞少拂即掩耳而去。
诗苦求工,不惬意不止。
每出其诗示人,以手按纸,手颤口吟,人或诵其诗,口喃 -
4.《金陵社集诗(一十六人三十二首) 集鸡笼山》 明·程汉
独上台城望远空,当年遗迹动悲风。
怀春罗绮旗亭外,向夕牛羊辇路中。
几寺残碑深野草,故宫眢井落梧桐。
只今多少兴亡感,湖水苍茫背郭东。 -
5.《金陵社集诗(一十六人三十二首) 集鸡笼山》 明·柳应芳
台城遗迹动凄其,总为前朝足乱离。
旧路人非芳草在,故宫春尽落花知。
江山白首犹余恨,鸟雀黄昏亦自悲。
更是伤心张绪柳,年年空被野风吹。 -
6.《金陵社集诗(一十六人三十二首) 集鸡笼山》 明·王嗣经
嗣经字曰常,上饶人。
故姓璩。
身魁梧,多笑言,吟诗不辍。
面圆而紫色,人戏呼为蟹脐,王笑而应之。 -
7.《金陵社集诗(一十六人三十二首) 集鸡笼山》 明·吴文潜
文潜字元翰,莆田人。
孤癖苦吟,诗不多作,或累月始成一章。
弃家学道,寄食武夷山中,数载后剃发为僧。
谩将遗迹问齐梁,寂寂台城露草荒。 -
8.《金陵社集诗(一十六人三十二首) 集鸡笼山》 明·姚旅
苑城遗迹尽烟霞,草色登台起暮笳。
地卷豹湖埋帝辇,山横雉堞抱人家。
风来百舌听经鸟,露泣胭脂坠井花。
估贩还寻芳乐路,酒帘不动夕阳斜。 -
9.《金陵社集诗(一十六人三十二首) 集鸡笼山》 明·张正蒙
正蒙字子明,江宁人。
居通济门外之罾湾,临河结庐,柴门昼闭。
带索拾穗,未尝俯仰于人。
年逾九十,隐沦终老。 -
10.《信陵坊有笼山乐官》 宋·王安石
万里山林姿,羽毛何璀璀。
鸣声应律吕,唯有知者爱。
都门市井儿,谁翫汝文采。
应须锁樊笼,勿受丸矰害。 -
11.《舟过鹅行口,回望和州鸡笼山》 宋·杨万里
两月青山不暂离,入城未见有山时。
万峰送我都回去,只有鸡笼未肯辞。 -
12.《历阳十咏之二鸡笼山》 宋·贺铸
楚姥昔奔迸,余生脱沈沦。
家禽不忍置,信谓妇人仁。
空笼欻变化,千载高嶙峋。
可待厤湖水,复生桑下尘。