-
1.《题郑县亭子(郑县游春亭在西溪上一名西溪亭)》 唐·杜甫
郑县亭子涧之滨,户牖凭高发兴新。
云断岳莲临大路,天晴宫柳暗长春。
巢边野雀群欺燕,花底山蜂远趁人。
更欲题诗满青竹,晚来幽独恐伤神。 -
2.《次韵子由绿筠堂》 宋·苏轼
爱竹能延客,求诗剩挂墙。
风梢千纛乱,月影万夫长。
谷鸟惊棋响,山蜂识酒香。
只应陶靖节,会听北窗凉。 -
3.《南园杂诗六首·莲房》 宋·司马光
莲房前后熟,供啖不须齐。
肉嫩山蜂子,棱深天马蹄。
尚连余蕊在,深映乱荷低。
脆美知新采,近根犹带泥。 -
4.《添字浣溪沙/山花子》 宋·无名氏
蜜室蜂房别有香。
腊前偏会泄春光。
凝伫清容何所似,笑姚黄。
蜡注金锺诚得意,风飘气味压群芳。
不似寿阳夸粉面,道家妆。 -
5.《蜂儿榧歌》 宋·叶适
平林常榧啖俚蛮,玉山之产升金盘。
其中一树断崖立,石乳荫根多岁寒。
形嫌蜂儿尚粗率,味嫌蜂儿少标律。
昔人取急欲高比,今我细论下匹。 -
6.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
7.《闲园独赏(因梦得所寄蜂鹤之咏,因成此篇以和之)》 唐·白居易
午后郊园静,晴来景物新。
雨添山气色,风借水精神。
永日若为度,独游何所亲。
仙禽狎君子,芳树倚佳人。 -
8.《卜算子》 宋·李石
密叶蜡蜂房,花下频来往。
不知辛苦为谁甜,山月梅花上。
玉质紫金衣,香雪随风荡。
人间唤作返魂梅,仍是蜂儿样。 -
9.《和柳子玉官舍十首·蜜蜂》 宋·黄庶
秋成想见香租入,菊露枫胶密几脾。
日日山僮扫红叶,蜂衙知是主人归。 -
10.《和柳子玉官舍十首之蜜蜂》 宋·黄庭坚
秋成想见香租人,菊露风胶蜜几脾。
日日山童扫红叶,蜂衙知是主人归。 -
11.《楸子树》 明·郭登
窗前新栽楸子树,去岁移自东君家。
根深土冻重莫致,挽以两犍载一车。
方经旬日即蓓蕾,秋深结子如丹砂。
人言此特余气耳,来岁未必能芬葩。 -
12.《庸庵尚书至自沪三月八日携犹子子式命汽车招》 近代·陈三立
客久看遍门前山,兀倚湖光壁挂杖。
花时台馆颇照眼,亦依蜂蝶媚寻丈。
尚书禊约竟临存,张饮联吟付双桨。
发兴携为玲珑游,魂迎草树初旭朗。 -
13.《野趣居士杨公远令其子依竹似孙为予写真赠以》 宋·方回
尔来画工工画花,俗眼所识惟纷华。
牡丹百卉哄蜂蝶,芙蓉鸳鸯相交加。
大为屏帐小卷轴,堆红积绿供□奢。
高人瞥见付一笑,妇女小儿争惊夸。 -
14.《次韵似表弟卜居惠山》 宋·李弥逊
梁溪旧隐吾家绅,石苔犹销松间门。
向来兄弟寄觞咏,日月转毂相朝昏。
自君之别各千里,万金谁与通寒温。
棣华春迟风雨昼,雁字月冷蒹葭村, -
15.《偕仲退周南翁登曲岛山分韵得曲字》 宋·黎廷瑞
吴子精悍锦满腹,周郎英妙人如玉。
凌晨樽酒惜分攜,飞鞚联翩相趁逐。
积雨新晴马气骄,振鬣长鸣踏平陆。
村南村北枫叶赤,高田低田麦苗绿。 -
16.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
17.《赠峨嵋山弹琴李处士》 唐·韦庄
峨嵋山下能琴客,似醉似狂人不测。
何须见我眼偏青,未见我身头已白。
茫茫四海本无家,一片愁云飏秋碧。 -
18.《赠峨嵋山弹琴李处士》 唐·韦庄
峨嵋山下能琴客,似醉似狂人不测。
何须见我眼偏青,未见我身头已白。
茫茫四海本无家,一片愁云飏秋碧。 -
19.《无咎兄赠子方寺丞见约出院奉谒复用原韵上呈》 宋·张耒
曹侯骥骨双瞳方,流沙万里志不忘。
读书故山兰蕙芳,咳唾不顾尚书郎。
参军朔方试所长,奋须决策服老苍。
愿得一索缚狡狂,凯歌揉馘献明堂。 -
20.《题王诜都尉画山水横卷三首》 宋·苏辙
摩诘本词客,亦自名画师。
平生出入辋川上,鸟飞鱼泳嫌人知。
山光盎盎著眉睫,水声活活流肝脾。
行吟坐咏皆自见,飘然不作世俗词。