-
101.《翻襪庵夜坐闻雨》 宋·范成大
闲门冷落静无哗,小阁帘帏密自遮。
日晚课程丹灶火,夜深光景佛灯花。
人生宁有病连岁,身世略如僧在家。
步屧寻春非老伴,任教风雨唤雷车。 -
102.《十一月十日海云赏山茶》 宋·范成大
门巷欢呼十里村,腊前风物已知春。
两年池上经行处,万里天边未去人。
客鬓花身俱岁晚,妆光酒色且时新。
海云桥下溪如镜,休把冠巾照路尘。 -
103.《题漫斋壁》 宋·范成大
汉阴无械可容机,岁晚功名一衲衣。
槁木闲身随念懒,浮云幻事转头非。
三彭已罢庚申守,五鬼从教乙丑归。
富贵神仙两俱累,此心安处是真依。 -
104.《西山有单鹄行》 宋·范成大
西江有单鹄,托身万里云。
猥为稻粱谋,堕此鸥鹭群。
朝游枫叶杪,暮宿芦花根。
怀安浦漵暖,忘记云海宽。 -
105.《戏题愚溪》 宋·范成大
碧湍漱白石,沄沄复汤汤。
既为人所愚,安用尔许忙?
我昔曾经过,重来已三霜。
无事趼双足,奔走宁非狂。
溪流到江平,翻笑客路长。
岂不有岁晚,乞身还故乡。 -
106.《廛居久不见山,或劝作小楼以助登览,又力不》 宋·范成大
结庐占城市,初岂卜云吉。
谒医并治庖,二事便衰疾。
乘除徐自笑,翻觉此计失。
经年不见山,无异处暗室。 -
107.《次韵蜀客西归者来过石湖,并寄成都旧僚》 宋·范成大
真走尘埃倦鸟还,故乡元在水云闲。
黄粱饭里梦魂醒,青箬笠前身世闲。
鸥鹭飞来俱玉立,松篁岁晚各苍颜。
岷峨交旧如相问,铁锁无扃任客攀。 -
108.《读书》 宋·陆游
读书四更灯欲尽,胸中太华蟠千仞。
仰呼青天那得闻,穷到白头犹自信。
策名委质本为国,岂但空取黄金印。
故都即今不忍说,空宫夜夜飞秋磷。 -
109.《病起书怀》 宋·陆游
酒酣看剑凛生风,身是天涯一秃翁。
扪虱剧谈空自许,闻鸡浩叹与谁同!玉关岁晚无来使,沙苑春生有去鸿。
人寿定非金石永,可令虚死蜀山中! -
110.《病中作》 宋·陆游
老鹤辽天兴未穷,此生光景自匆匆。
家为逆旅相逢处,身在严装欲发中。
涩眼尚于书有味,孤愁殊觉酒无功。
挥戈草檄今谁记,岁晚江边白发翁。 -
111.《雨夜》 宋·陆游
岁晚茆茨劣自容,齿摇将脱发将童。
心游万里关河外,身卧一窗风雨中。
医不可招惟忍病,书犹能读足忘穷。
夜阑睡觉蛩声里,时见灯花落碎红。 -
112.《三山杜门作歌》 宋·陆游
高宗下诏传神器,嗣皇御殿犹挥涕。
当时获缀鵷鹭行,百寮拜舞皆歔欷。
小臣疏贱亦何取,即日趋召登丹陛。
鸣呼!桥山岁晚松柏寒,杀身从死岂所难! -
113.《秋日怀东湖》 宋·陆游
罨画池边小钓矶,垂竿几度到斜晖,青苹叶动知鱼过,朱阁帘开看燕归。
岁晚官身空自闵,途穷世事巧相违。
边州客少巴歌陋,谁与愁城略解围? -
114.《南园观梅》 宋·陆游
小岭清陂寂寞中,绿樽岁晚与君同。
高标赖有诗人识,绝艳真穷造物工。
正喜参差横夜月,又惊零落付春风。
老谙世事宁多叹,身自人间一转蓬。 -
115.《送陈德邵宫教赴行在二十韵》 宋·陆游
相从何必早,白头或如新;登门虽尚疏,数面自成亲。
昨者始见公,凛然须如银,败席留煮茗,寒厅无杂宾。
平生事贤意,寸心渴生尘,乐哉得所从,贫病忘吟呻。
恭惟大雅姿,信是邦国珍。 -
116.《寓舍偶题》 宋·陆游
转徙身飘梗,淹留等系匏。
雁孤依远渚,鸠拙寄空巢。
寒日赬梨颊,清霜常橘包。
平生麴道士,岁晚欲深交。 -
117.《自小云顶上云顶寺》 宋·陆游
素衣虽成缁,不为京路尘,跃马上云顶,欲呼飞仙人。
飞仙不可呼,野僧意甚真,煎茶清樾下,童子拾堕薪。
我少本疏放,一出但坐贫。
缚裤属櫜鞬,哀哉水云身。
此地虽暂寓,失喜忘吟呻。
故溪归去来,岁晚思鲈蓴。 -
118.《访客至西郊》 宋·陆游
搣搣败叶飞,黯黯寒云低。
村墟与市里,触目一惨凄。
今日病体轻,驾言适城西。
丹柿满野店,青帘出江堤。 -
119.《双柏》 宋·陆游
双柏屹相向,刚严如巨人。
龙呤风雨夕,山立雪霜晨。
阅世易成古。
刳心不复春。
扶颠要力量,岁晚莫全身。 -
120.《冬夜不寐至四鼓起作此诗》 宋·陆游
秦吴万里车辙遍,重到故乡如隔生。
岁晚酒边身老大,夜阑枕畔书纵横。
残灯无焰穴鼠出,槁叶有声村犬行。
八十将军能灭虏,白头吾欲事功名。