-
1.《谢陈君祥宪使》 宋·戴表元
鸾凰不鸷暴,珪璧无锋铦。
评材容一切,未觉世论严。
仆昔江东归,二纪操锄镰。
闻山但庐霍,慕水惟涫潜。 -
2.《送怀安林知丞之官仍谢佳句》 宋·陈宓
读书岂但资闻见,穷理方能识重轻。
孔孟格言如日月,更须师友与详评。 -
3.《朱世同喜雪中得酒出佳篇相谢用韵奉酬》 宋·吴芾
吾子一布衣,抱道仍怀德。
人呻仰其高,耐寒如松柏。
亦复诮其介,忍穷如铁石。
欲耕且无田,欲住且无宅。 -
4.《吴中苦雨因书一百韵寄鲁望》 唐·皮日休
全吴临巨溟,百里到沪渎。
海物竞骈罗,水怪争渗漉。
狂蜃吐其气,千寻勃然蹙。
一刷半天墨,架为欹危屋。 -
5.《吴中苦雨因书一百韵寄鲁望》 唐·皮日休
全吴临巨溟,百里到沪渎。
海物竞骈罗,水怪争渗漉。
狂蜃吐其气,千寻勃然蹙。
一刷半天墨,架为欹危屋。 -
6.《城南上原陈翁以卖花为业得钱悉供酒资又不能》 宋·陆游
君不见会稽城南卖花翁,以花为粮如蜜蜂。
朝卖一株紫,暮卖一枝红。
屋破见青天,盎中米常空。
卖花得钱送酒家,取酒尽时还卖花。 -
7.《哀吕东莱》 宋·巩丰
呜呼吕夫子,天姿素颙昂。
文献绍家学,刻意稽虞唐。
看书如月,洞照所未详。
云雾养豹质,彝尊瑑龙章。 -
8.《峡中赋百韵》 宋·李流谦
振奇欲何夸,颇疑造物者。
两山擘其间,放此江东泻。
不知太古前,宇宙孰坏冶。
疏凿著夏书,固自人力假。 -
9.《示子遹》 宋·陆游
我初学诗日,但欲工藻绘。
中年始少悟,渐若窥宏大。
怪奇亦间出,如石漱湍濑。
数仞李杜墙,常恨欠领会。 -
10.《题龙隐岩》 宋·方信孺
春波饱微渌,斗柄函空明。
方舟贯岩腹,鹅鹳相酬鸣。
仰窥穹窿顶,宛转百怪呈。
仅余鳞甲碎,不见头角狞。 -
11.《龙隐岩》 宋·李师中
春波饱微绿,斗柄涵虚明。
方舟贯岩腹,鹅鹳相酬鸣。
仰窥穹窿顶,宛转百怪呈。
仅余鳞甲碎,不见头角狞。 -
12.《养疾》 明·张宇初
沐发不整冠,寒飙吹薄帷。
颐疾觉带缓,编简生尘姿。
妍芳悴薮泽,蓬蔓余春菲。
露下空阶明,栖鸟巢故枝。
浮生等大患,药石岂吾资。
但愧壶丘子,荣悴何足悲。
¤ -
13.《示子遹》 宋·陆游
我初学诗日,但欲工藻绘;中年始少悟,渐若窥宏大。
怪奇亦间出,如石漱湍濑。
数仞李杜墙,常恨欠领会。
元白才倚门,温李真自郐。
正令笔扛鼎,亦未造三昧。
诗为六艺一,岂用资狡狯?汝果欲学诗,工夫在诗外。 -
14.《信阳和同官喜雨韵》 宋·王之道
欲识农夫田作苦,久雨祷晴晴祷雨。
祷晴得雨雨得晴,此患到今传自古。
苾芬非是萧兰馨,诚心一发通三灵。
文昌俗吏亦何者,乃能致雨兴雷霆。 -
15.《和许守水晶蒲萄》 宋·吴芾
珍果孰称最,静中试旁搜。
白奈非时至,赤梨经岁留。
庐山杏万株,武陵橘千头。
未若蒲萄美,甘滑仍脆柔。 -
16.《谢岂庵饷澄粉圆子》 宋·张镃
老蚌尝闻生合浦,射彩飞芒互吞吐。
都缘昼夜两跳丸,萦绕须弥照寰宇。
金鸦远逐银蟾蜍,传孕亿万皆成珠。
荒寒海际人罕见,第取服用充珍娱。 -
17.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
18.《与山巨源绝交书》 魏晋·嵇康
康白:足下昔称吾于颍川,吾常谓之知言。
然经怪此意尚未熟悉于足下,何从便得之也?前年从河东还,显宗、阿都说足下议以吾自代,事虽不行,知足下故不知之。
足下傍通,多可而少怪;吾直性狭中,多所不堪,偶与足下相知耳。
闲闻足下迁,惕然不喜,恐足下羞庖人之独割,引尸祝以自助,手荐鸾刀,漫之膻腥,故具为足下陈其可否。 -
19.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
20.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。