-
101.《论俗十二首》 宋·刘子翚
野人厌羹藜,家有庖丁刀。
徒夸批导手,肯念耕稼劳。
隐然肉山雄,畏彼尺箠操。
春泥卧寒野,夜月犁东皋。
辛勤力已尽,觳觫祸岂逃。
谁无恻隐心,鲜能胜贪饕。
盖惧犹示恩,况异犬马曹。 -
102.《春日焦山观瘞鹤铭》 宋·吴琚
昔爱山樵书,今踏山樵路。
江边春事动,梅柳皆可赋。
荦确石径微,白浪洒衣履。
临渊鱼龙惊,扪崖猿鸟惧。 -
103.《春日城南闻禽鸟声喧甚为赋二十二韵》 宋·戴表元
今日春气至,新禽各啁嘲。
岂无好唇舌,入耳何怓怓。
雊鹆最多端,能以巧自肴。
黄头亦翾给,微吭和且调。 -
104.《沈黎使君与客饮王建梅林分韵作诗过沈犀以诗》 宋·樊汉广
墙头冉冉新阳露,忽作玲珑玉千树。
老蛟偃蹇独避人,卷回飞雪江皋莫。
何处鸣禽来龙去脉好音,四月枝垂起黄雾。
摧折霜馀初不惧,笑看春光等闲度。 -
105.《诫儿侄八百字》 宋·范质
去上初释褐,一命列蓬丘。
青袍春草色,白紵弃如仇。
适会龙飞庆,王泽天下流。
尔得六品阶,无乃太为优。 -
106.《天柱雉儿行》 宋·利书记
当年江上扬风舲,淮山望极排空青。
今登天柱赏潜皖,元是吾家翡翠屏。
禅业一室因栖寄,选胜寻幽产真伪。
虚廊揩藓读残碑,三百年前刊异事。 -
107.《吴烈女》 宋·翁森
士习与世换,一堕不自持。
宁如二女子,至性不自移。
人之能为人,所惧大节亏。
吾父死汝手,吾身岂汝随。 -
108.《感兴五首》 宋·于石
晋人杀鸣犊,孔子不渡河。
河之水洋洋,临流一长歌。
岂无舟与楫,所惧蛟与鼍。
蛟鼍任险怪,不度如我何。
黄鹄一远举,奚忧婴网罗。 -
109.《无罪言》 宋·赵汝绩
哀哀民何辜,遭此凶歉厄。
初闻数米炊,次复并日食。
草根掘欲尽,木皮屑不给。
疲老就枯僵,少壮作捐瘠。 -
110.《哀夏孝女》 宋·郑大惠
射生户,北山有虎何不射。
岂不闻夏家有女年十五,随父樵薪入山坞,父行在前忽遭虎。
女见父伤奋不惧, -
111.《甲戌乡中民情长句寄彦文布政》 明·龚诩
景泰五年甲戌岁,正当南亩耕耘际。
忽然骤水涨江湖,汹涌浩漫良可畏。
更堪滂沛雨兼旬,大岸小塍俱决溃。
田家男妇奔救忙,力竭气穷无术备。 -
112.《题异兽图》 明·归有光
昔年曾读《山海经》,所称怪兽多异名。
仲尼删书述禹贡,九州无过万里程。
抟木青羌何以至,伯益所疏疑非真。
西旅底贡召公惧,作书训戒尤谆谆。 -
113.《为陈子复画扇戏题》 明·文徵明
长松荫高原,虚亭写清泚。
重重夕阳山,忽堕清谈里。
吾生溪壑心,苦受尘氛累。
昔从笔墨间,涂抹聊尔耳。 -
114.《卧疾丛桂园》 明·吴子孝
乍遘冥景临,已惊玄发素。
岂伊蒲柳姿,犹忝金门步。
紫殿惭华缨,凄风洒官树。
遂婴采薪忧,具臣旷天务。 -
115.《放言五首 并序》 唐·白居易
元九在江陵时,有《放言》长句诗五首,韵高
而体律,意古而词新。
予每咏之,甚觉有味,虽前辈深于诗者,未有此作。 -
116.《和陶杂诗十一首》 宋·苏轼
孟德黠老狐,奸言嗾鸿豫。
哀哉丧乱世,枭鸾各腾翥。
逝者知几人,文举独不去。
天方斲汉室,岂计一郗虑。 -
117.《咏怪石》 宋·苏轼
家有粗险石,植之疏竹轩。
人皆喜寻玩,吾独思弃捐。
以其无所用,晓夕空崭然。
碪础则甲斮,砥砚乃枯顽。 -
118.《和陶神释》 宋·苏轼
二子本无我,其初因物著。
岂惟老变衰,念念不如故。
知君非金石,安得长托附。
莫从老君言,亦莫用佛语。 -
119.《可叹》 唐·杜甫
天上浮云如白衣,斯须改变如苍狗。
古往今来共一时,人生万事无不有。
近者抉眼去其夫,河东女儿身姓柳。 -
120.《古意》 宋·陆游
绁足饲饥鹰,鹰饱意未平;伏枥岂不安,老骥终悲鸣。
士生固欲达,又惧徒富贵。
素愿有未伸,五鼎淡无味。
茅屋秋雨漏,稻陂春水深。
长歌倾浊酒,举世不知心。