-
121.《书感》 宋·陆游
我欲哭穷途,所惧世俗惊,出门复入门,掩泪且吞声。
唐虞邈难继,周孔不复生,承学百世下,我辈责岂轻。
杨墨斥已殚,释老犹纵横,拔本塞其源,力尽志未平。
吾道如曒日,薄食终必明。 -
122.《书意》 宋·陆游
养生慕黄老,为治法唐虞。
耆寿缘忧惧,危亡坐燕娱。
大川宜利涉,蔓草戒难图。
退士惟身虑,铭膺岂敢无! -
123.《闵雨》 宋·陆游
岁秋固多雨,每恨不及时。
黄麈蔽赤日,苗槁已不迟。
踏车声如雷,力尽真何为!天岂不念民,云族风散之。
穷民守稼泣,便恐化棘茨;妻子不望活,所惧尊老饥。
我愿上天仁,顾哀民语悲;鞭龙起风霆,尚继丰年诗。 -
124.《闻蝉思南郑》 宋·陆游
昔在南郑时,送客褎谷口,金羁叱拨驹,玉碗蒲萄酒。
醉归涉漾水,鸣蝉在高柳,回鞭指秦中,所惧壮心负。
人生岂易料,蹭蹬十年後,蝉声怳如昔,而我已白首。
逆胡亡形具,舆地沦陷久。
岂无好少年,共取印如斗! -
125.《子遹入城三宿而归独坐凄然示以此篇》 宋·陆游
吾儿早自立,所惧非饥寒。
我归自僊蓬,再疏请挂冠。
明恩华其行,汝亟忝一官。
得禄宁甚远,惧违菽水欢。 -
126.《南塘晚步记邻里语》 宋·陆游
唤舟欲泛湖,出门日已暮。
顾景遂辍行,老病畏风露。
不如上南塘,萧然散予步。
季子挟书卷,仲孙奉杖屦。 -
127.《凄凄行》 宋·陆游
凄凄重凄凄,恻恻复恻恻,我媿思旷傍,人谁子思侧?兴邦在人材,岩穴当物色。
如何清庙器,老死山南北!小儒虽微陋,一饭亦忧国;岂无一得愚,欲献惧非职。 -
128.《哭曼卿》 宋·欧阳修
嗟我识君晚,君时犹壮夫。
信哉天下奇,落落不可拘。
轩昂惧惊俗,自隐酒之徒。
一饮不计斗,倾河竭昆墟。 -
129.《奉酬扬州刘舍人见寄之作》 宋·欧阳修
别君今几时,岁月如插羽。
悠悠寝与食,忽忽朝复暮。
纷纷竟何为,凛凛还自惧。
朝廷无献纳,仓廪徒耗蠹。 -
130.《自岐江山行至平陆驿五言二十四韵》 宋·欧阳修
岐江望平陆,百里千余岭。
萧条断烟火,莽苍无人境。
峰峦互前後,南北失壬丙。
天秋云愈高,木落岁方冷。 -
131.《赠狄梁公十二代孙国宾》 宋·梅尧臣
雄雉飞上天,牝雉白日鸣。
驱逐凤皇雏,百鸟不出声。
岂无雕与鹗,至死莫得争。
孤鹤独不惧,使风羽翼成。 -
132.《送正仲都官知睦州》 宋·梅尧臣
每嗟相逢少,常苦离别多。
行行复壮壮,往往起悲歌。
古来易水上,义士有荆轲。
捐躯思报恩,饮恨歌奈何。 -
133.《依韵和胡武平怀京下游好》 宋·梅尧臣
南国易悲愁,西风起高树。
枯荷复送雨,度雁宁知数。
欲问北来音,系书复若故。
冥飞杳无迹,弋者徒有慕。 -
134.《书窜》 宋·梅尧臣
皇佑辛卯冬,十月十九日。
御史唐子方,危言初造膝。
曰朝有巨奸,臣介所愤嫉。
愿条一二事,臣职非妄率。 -
135.《寤寐谣》 宋·梅尧臣
日月昼夜明,中匿暗霭物。
前世有奇疾,五日瞑未殁。
大夫家臣惧,鹊来视之脉不汨。
尝闻秦缪公,奄奄往帝所, -
136.《效乐天》 明·高启
谁言我久贱,明时已叨禄。
谁言我苦贫,空仓尚余粟。
辞阙是引退,还乡岂迁逐。
旧宅一架书,荒园数丛菊。 -
137.《演雅二十韵》 宋·刘克庄
学道无所得,惟于鄙事能。
九帙后篇什,来世有公评。
岂未登社坛,直欲破刘城。
六言与七字,如九转炼成。 -
138.《一念》 宋·刘克庄
一念才萌帝已临,岂容纖芥自欺心。
夜犹养气操存熟,晨偶科头警惧深。
跌宕少曾希管葛,敛藏晚欲学柴参。
小窗稍觉春宵冷,自设篝炉置楮衾。 -
139.《令既有高邸之行而束孝先兄弟索余诗云》 宋·王令
扰扰利学者,久不可与谋。
读书乃何为,老不知轲丘。
弗恤义所在,务期高爵收。
尝闻失则嗟,不闻得之羞。 -
140.《壬辰三月二十一日读李翰林墓铭云以任侠为事》 宋·王令
嗟吾为颛蒙,木朴无所思。
成童始就学,数岁通书诗。
十五尚意气,自待固不卑。
尝为富贵易,有如涂上泥。