-
221.《游庐山》 魏晋·慧远
崇岩吐气清,幽岫栖神迹。
希声奏群籁,响出山溜滴。
有客独冥游,迳然忘所适。
挥手抚云门,灵关安足辟?流心叩玄扃,感至理弗隔。
孰是腾九霄,不奋冲天翮。
妙同趣自均,一悟超三益。 -
222.《寿李参政壁》 宋·崔与之
青年老仙紫云旄,函关西度天风高。
手携拄下五千卷,来擅一世文章豪。
玻璃江头梅欲蕾,蟆颐山麓寒方鏖。
飚车羽轮下霄汉,人以万鹤如云涛。 -
223.《读唐中兴颂》 宋·易祓
唐家基业重於山,甯许胡雏据九关。
当日人心旋□堵,异时世变却循环。
壤分旄钺谁能制,政出貂璫不复还。
千古高岩销苍藓,空留遗迹蹈元颜。 -
224.《送崇镜上人归剡因寄声高九万孙季蕃》 宋·林表民
送师归隐镜山中,万壑千岩指顾间。
磵恭维马如见问,为言憔悴老江关。 -
225.《九锁山十咏》 宋·王易简
萧洒殊庭西,玉室青孱颜。
华阳隐邃道,元盖浮尘寰。
紞紞天鼓鸣,烂烂岩屋斑。
谁悬隔凡石,此已非人间。
群仙本容物,为我开重关。 -
226.《无俗念 鸣鹤馀音卷之一》 元·郝大通
十年学道,遇明师、指破神仙真诀。
一句便知天外事,万载千年疑绝。
见色明心,闻声悟道,此理难言说。
玄关斡运,心生无限欢悦。 -
227.《赠种徵君收》 宋·孙仅
雄文英概比君难,二十高名满世间。
飞诏几回来北阙,草玄终不出南山。
诗篇落处风雷动,笔力停时造化闲。
仙术每将丹诀解,史才曾把逸书删。 -
228.《用东坡武昌寒溪韵三篇》 宋·朱槔
东坡谪官未放回,桃花不系玄都栽。
机牙爱独造物手,五见江雨肥江梅。
扁舟一笑凌浩渺,瘦筇结伴登崔嵬。
洼尊故事逢浪妈,鸟篆真迹追浯台。 -
229.《玉梁道中杂咏》 宋·罗与之
晓霜媒薄寒,岩壑失故绿。
轻飚振槁叶,唱彻阳关曲。
秋郊何足怜,嗟此岁事促。
愁吟思无聊,日没西山麓。 -
230.《纪行十首 龟山》 明·张羽
轻舟俯淮流,千里不见山。
披衣起清晓,忽睹青孱颜。
始觉客愁散,顿忘行路艰。
安得策飞筇,一造幽人关。 -
231.《醉义歌》 金朝·寺公大师
晓来雨霁日苍凉,枕帏摇曳西风香。
困眠未足正展转,儿童来报今重阳。
吟儿苍苍浑塞色,客怀衮衮皆吾乡。
敛衾默坐思往事,天涯三载空悲伤。 -
232.《秀峰寺》 清·王凤池
有约三双屐,来游第一山。
寻题知寺古,静坐羡僧闲。
鹤岭天尤近,龙潭户不关。
镌岩明灭处,字莫辨欧颜。 -
233.《短歌行赠武河汤将军擢镇狼山》 明·俞大猷
蛟川见君蛩然喜,虎须猿臂一男子。
三尺雕弓丈八矛,目底倭奴若蚍蚁。
一笑遂为莫逆交,剖心相示寄生死。
君战蛟川北,我战东海东。 -
234.《悲昔游》 宋·陈辅
昔吟梁父思泰山,又歌牛角悲其寒。
鲍徐英魄今何在,岭云关月何漫漫。
少强眼为伤时切,老大昏花心易急。
石岩题墨几秋风,人世功名杳无迹。 -
235.《陪守斋至玉湖书院作》 宋·陈鉴之
天垂大溪碧,近树齐远山。
水气涵野色,缥缈亭数间。
维昔文节公,孤标凛群奸。
飘然两屐齿,云岩遍跻攀。 -
236.《题江国录先生石室》 宋·陈尚文
海甯邑屋千山环,幽人更爱山中山。
山城已远人烟寒,江君石室深巑屼。
闻君十载栖长安,焉能敛翼萦岩峦。
卧龙要自南阳蟠,东山不为携红颜。 -
237.《重修圣济院》 宋·陈有声
蒙泉距宜春,相去百余里。
有僧来问余,借问何姓氏。
乃余昔所敬,见之蹙然喜。
叙余语未既,省记到山始。 -
238.《春日山居》 宋·褚伯秀
万山深锁竹房幽,寒碧欺春恰似秋。
人醉药炉凭鹤看,窗闲吟笔被猿偷。
护岩苔色侵衣润,逼枕溪声入梦流。
童子扫花关莫掩,恐妨诗社客来游。 -
239.《栖禅寺》 宋·崔放之
自从白马驮经始,宝地绀园知有几。
今见逍遥岩洞深,啼猿坞接栖禅寺。
嵯峨楼阁东西桥,掬水闻香景趣饶。
讲经云外天花落,卓锡林边暑气消。 -
240.《舫斋》 宋·邓朴
闷闷之暑不可耐,走马来寻灵迹怪。
山深树老龙屈蟠,洞阔云寒鼠飞败。
崭然角立九关锁,势铄晴空生险隘。
流泉奔荡一声雷,倒擘悬崖舞澎湃。