-
201.《赠沈遵》 宋·欧阳修
群动夜息浮云阴,沈夫子弹醉翁吟。
醉翁吟,以我名,我初闻之喜且惊。
宫声三叠何泠泠, -
202.《自岐江山行至平陆驿五言二十四韵》 宋·欧阳修
岐江望平陆,百里千余岭。
萧条断烟火,莽苍无人境。
峰峦互前後,南北失壬丙。
天秋云愈高,木落岁方冷。 -
203.《和徐生假山》 宋·欧阳修
匠智无遗巧,天形极幽探。
谓我爱山者,为山列前檐。
颓垣不数尺,万嶮由心潜。
或开如断裂,或吐似谺谽。 -
204.《金山化成阁望焦山作》 宋·贺铸
朝登化成阁,写睇沧江东。
岿然痤鹤山,屏截横流中。
云烟生蔽亏,水石相磨砻。
飞构结岩腹,天龙严佛宫。 -
205.《易从上人山亭》 宋·林逋
湖水江湾隔数峰,篱门和竹夹西东。
闲来此地行无厌,又共吾庐看不同。
灵隐路归秋色里,招贤庵在鸟行中。
屏风若欲相搀见,合把巉岩与画工。 -
206.《桃花源诗》 宋·梅尧臣
鹿为马,龙为蛇,凤皇避罗麟避罝。
天下逃难不知数,入海居岩皆是家。 -
207.《追咏崔奉礼小园》 宋·梅尧臣
前此访君时,已观堂宇邃。
安知中屏开,自有幽林致。
花搴岩桂红,石擘云根翠。
正当秋风来,不见摇落意。
日得吟其间,何须去为吏。 -
208.《依韵和许待制病起偶书》 宋·梅尧臣
桐柳阴阴翠色参,幔房深邃静於岩。
疾疑不是因蛇影,方秘曾传白玉函。
炼蜜有时蜂竞至,坠膻无数蚁来衔。
女奚困触屏风响,林鸟饥寻橐木鹐。 -
209.《西晖亭》 宋·王禹偁
孤亭叠嶂东,宛是古屏风。
每到天将暮,浑疑日再中。
余霞犹散绮,新月已张弓。
一水漪涟媚,千岩木叶红。 -
210.《初至天台》 宋·曾几
畴昔所欣慕,天台冠坤灵。
兴公妙摹写,粲若披图经。
自怜婴世网,仰愧鸿冥冥。
夙契谅非浅,半生吏金庭。 -
211.《闲居院上方晚景》 宋·文同
绕岩索谷到禅扃,更上危颠最上亭。
风揽乱鸦盘古木,雨催群鹭下寒汀。
秋田沟垅如棋局,晚岫峰峦若画屏。
诗已就成终夕去,远村灯火一星星。 -
212.《依韵和图南五首·过朝天岭》 宋·文同
双壁相参万木深,马前猿鸟亦难寻。
云容杳杳断鸿意,风色萧萧行客心。
山若画屏随峡势,水如衣带转岩阴。
生平来往成何事,且倚钩栏拥鼻吟。 -
213.《施公潭》 宋·文同
盘岩复转溪,磴道入云微。
断巘双屏立,垂泉一剑飞。
浮空交彩翠,溅远乱珠玑。
啼穴饥鼯出,翘滩宿鹭归。
寒光清彻骨,晚气润沾衣。
东谷牛羊下,摇鞭去夕晖。 -
214.《度剑有日高永康以诗送行次韵》 宋·洪咨夔
紫岩护川陕,号令贼胆寒。
客有屏山刘,万甲胸中蟠。
石湖牧参井,遨头黄金鞍。
亦有山阴陆,春风迸诗肝。 -
215.《觉非居士东菴甚奇观玉蟾曾游其间醉吟一篇》 宋·白玉蟾
一瓯之闽古无诸,山奇水透真画图。
霍童山在闽之隅,天下第一神仙都。
神仙渺茫不可见,桑田沧海几迁变。
三山崒嵂青至今,堪嗟山下人如燕。 -
216.《游简寂观》 宋·白玉蟾
手把武夷竹,江山满吾目。
落花称意红,芳草无心绿。
双涧泻翠璚,群山断苍玉。
青林隐成帷,碧洞深如屋。 -
217.《画中众仙歌》 宋·白玉蟾
不与饮尽孙权酒,正欲画屏笔脱手。
一点凝墨状生蝇,剔之不飞心始惊。
献之兴来拈起笔,笔如解飞自钩掣。
戏染松烟作牸牛,脱似偃角眠沙丘。 -
218.《武夷歌》 宋·白玉蟾
天下武夷兮第一山溪,升真有洞兮大王天柱交相齐。
不知何年中秋兮玉帝赐宴会曾孙,幔亭结云霞兮彩桥跨虹霓。
欲访仙迹兮搜剔地灵,遡洄乘舟兮陟险杖藜。
身轻欲生羽翰兮们烟萝而蹑天梯,下视人境杳邈兮但见乱峰参错相高低。 -
219.《道过成蹊菴偶成旧风一篇》 宋·白玉蟾
笑把青藜出武夷,不辞千里记幽奇。
吐吞风月一壶酒,拈弄溪山万首诗。
道过星河骇双目,万灶清烟缠华屋。
老岩峭拔森翠屏,大江东去流苍玉。 -
220.《漳南十咏·西湖》 宋·蔡襄
湖上山光一笋青,佛宫高下裹岩扃。
烟收水曲开尘匣,春送人家入画屏。
竹气更清初霁雨,梅英犹细欲残星。
吴船越棹知何处,柳拂长堤月满汀。