-
41.《仲咸因春游商山下得三怪石辇致郡斋甚有幽趣》 宋·王禹偁
咏尽千峰雪,吟行六里春。
布多成暇政,方称好闲身。
物得商山下,形如震泽根。
初期谷城叟,乍遇魏榆神。 -
42.《山行纪事》 宋·洪咨夔
扉开日华早,路转霜花鲜。
游鸿得嘉客,健鹤随老仙。
舴艋野渡浅,略彴孤村连。
纡余盘龙外,杳霭乌猿边。 -
43.《八咏诗 被褐守山东》 南北朝·沈约
守山东。
山东万岭郁青葱。
两溪共一泻。
水洁望如空。 -
44.《石梁》 宋·夏竦
断涧横幽石,苍苔古木阴。
欹危接山腹,迢递过云心。
峭壁峙千仞,飞流下万寻。
秦人若驱策,蓬岛路非深。 -
45.《人日惊蛰前数日大雪寄孙奇父韩叔夏》 宋·胡寅
腊雪不溉旱,天公念嘉生。
稚春乃祁寒,号令如冬行。
栗烈鼓噫气,碎訇动霆声。
初疑雨翻盆,旋觉霰洒甍。 -
46.《次韵成父》 宋·赵蕃
山经立壁动危情,路入悬崖作峭行。
雨露正昏当昼黑,瀑泉倒泻助波惊。
万无一理可至寇,十有九家空避兵。
愧子远来端有意,更开诗箧对灯檠。 -
47.《自长宁阡过灵泉兄墓势黄经从隈支以归》 宋·魏了翁
晨策犯层巅,危如峭壁缘。
溪明人在地,路绝马行天。
松倚露云立,稻依霜雨眠。
不知岁年晚,抚事亦悠然。 -
48.《三岩》 宋·方岳
山入花州翠作层,何年凿此玉崚嶒。
瀑从峭壁飞将落,雪沍苍崖危欲崩。
寺老尚堪支古佛,地灵不肯着凡僧。
定应嫌客留名姓,云逼人寒一砚冰。 -
49.《小孤山》 宋·董嗣杲
小孤隶舒州,谁将峭崖削。
一尖漾浩渺,藤萝缀璎珞。
绿篠裹山胁,白浪沸山脚。
向背千万态,浑不假镌凿。 -
50.《老至》 当代·钱钟书
徙影留痕两渺漫,如期老至岂相宽。
迷离睡醒犹馀梦,料峭春回未减寒。
耐可避人行别径,不成轻命倚危栏。
坐知来日无多子,肯向王乔乞一丸。 -
51.《孤山诗二首》 宋·释智圆
峭拔湖心起,湖心四望通。
盘根入巨浸,叠翠点寒空。
势迥侔蓬岛,层危敌阆风。
僧楼笼淡雾,雁塔礙飞鸿。 -
52.《听琴》 宋·释智圆
自得南风旨,虚堂此夕弹。
正声传不易,俗耳听终难。
峭壁虫音绝,乔枝鹤梦残。
坐来消万虑,斜月上危栏。 -
53.《鸦舅辞》 宋·张镃
自从结庐依北城,入夏常听鸦舅声。
五更欲尽日未上,绕树往往偕鸡鸣。
想欣绿草露光湿,渐喜茂荫晨辉清。
道人披衣起危坐,睡思顿去毛骨轻。 -
54.《思南岳呈运判承议》 宋·孔武仲
曾逐篮舆访懒残,楼台萦转在峰峦。
银灯夜向猊床拜,别殿晨披贝叶看。
选胜危梯经巀嵲,登高余思凭栏干。
归来认是游仙梦,过尽春风料峭寒。 -
55.《庐山歌》 宋·陈宓
庐山清哉谁与俦兮,崭岩峭直跨番易彭蠡而蹴九江。
长川幽窞亘古今而不息兮,雨激而风撞。
山深境寂人迹所希到兮,尽日仅一逄樵叟鹤发而眉庞。
路逶迤而险阻兮,越数千里之危谾。 -
56.《和讷斋题晓山亭》 宋·杜范
理粲万象,孰妙孰徼。
卓彼南山,目游心讨。
露气澄澈,净不容扫。
瑟瑟风松,剪剪烟篠。 -
57.《赠颖师》 宋·王洋
昔有二大士,比变相差池。
一隐卢老堂,一作贫舍儿。
任缘本无意,音韵偶追随。
高唱既绝诣,豹隐那得窥。